Κυβέρνηση, αντιπολίτευση, τρόικα και άλλοι τεχνοκράτες, Ευρωπαίοι υπουργοί, επίτροποι και, βεβαίως, οι αρχηγοί των κρατών της Ζώνης του Ευρώ, εργάζονται προκειμένου να περιγράψουν και να συμφωνήσουν για το επόμενο βήμα της χώρας στον δρόμο εξόδου από το Μνημόνιο.
Χωρίς βεβαίως την αισιοδοξία με την οποία πολλοί περίμεναν αυτή τη στιγμή λίγο πριν από τις ευρωεκλογές. Υπάρχουν, όμως, σημάδια που μαρτυρούν ότι ο ρεαλισμός επέστρεψε στα γραφεία όλων των παραγόντων που αναφέρθηκαν ανωτέρω. Αν λοιπόν επιβεβαιωθεί η ρεαλιστική διάθεση, η παρούσα συγκυβέρνηση θα έχει επιτύχει κάτι πολύ σπουδαιότερο απ’ όσο νομίζουν οι βουλευτές που την υποστηρίζουν. Θα έχει βάλει τα θεμέλια της επόμενης μέρας.
Βεβαίως, για τα κόμματα της συγκυβέρνησης, αν δεν επιτύχουν την «προεδρική πλειοψηφία», το πιο σημαντικό ζήτημα θα είναι η συγκέντρωση όσο γίνεται περισσότερων επιχειρημάτων, που θα ενισχύσουν την προεκλογική τους καμπάνια. Είναι βεβαίως προφανές ότι, προεκλογικώς, η τακτική των συνιστωσών της συγκυβέρνησης θα αποκλίνει ακόμη περισσότερο.
Με τις δημοσκοπήσεις να προεξοφλούν «πρωτιά Τσίπρα», τα κόμματα που «έβαλαν πλάτη» για τη διάσωση, όπως συχνά υπενθυμίζει ο κ. Βενιζέλος, χρειάζονται ένα ρεαλιστικό σενάριο για τον ρόλο τους την επόμενη μέρα.
Οσοι πολιτικοί κοιτούν λίγο πέρα από την εκλογική τους επικράτεια γνωρίζουν πολύ καλά ότι κρίσεις τόσο μεγάλες οδηγούν σε διάλυση και ανακατασκευή όλων των πολιτικών δυνάμεων που διαχειρίζονται το κράτος και τα κοινά πράγματα. Οι εκλογές οδηγούν τα κόμματα στην επόμενη φάση αυτής της «δημιουργικής καταστροφής».
Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο αυτής της διαδικασίας. Επενδύει τώρα στον ρόλο του λογικού διαμεσολαβητή. Αν διασφαλίσει ένα ικανοποιητικό εκλογικό σκορ, κοντά στο 10%, ευελπιστεί να είναι το ανάχωμα στις φιλοδοξίες επικίνδυνων εξτρεμιστών των δύο άκρων.
Η Ν.Δ., μετά την αποχώρηση του κ. Σαμαρά, ο οποίος θα έχει ολοκληρώσει ένα ιστορικό έργο, θα βρεθεί αντιμέτωπη με το πρόβλημα ταυτότητας, που είχε όλη αυτή την περίοδο της κρίσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον κερδίσει τις εκλογές, θα υποστεί μια πολύ δύσκολη και άκρως διαλυτική δοκιμασία. Η ομάδα Τσίπρα, η οποία ετοιμάζεται ήδη μακριά από τα βαρίδια των δογματισμών που θεωρήθηκαν, στο συνέδριο, απαραίτητοι, προκειμένου να διατηρηθεί η ενότητα με τους «κομμουνιστές του Λαφαζάνη», θα ανοίξει το πακέτο που «τυλίγουν» αυτή την περίοδο κυβέρνηση και Ευρωπαίοι εταίροι.
Το «πακέτο» θα περιλάβει όλες τις μεταρρυθμίσεις που υπάρχουν στο Μνημόνιο και δεν έχουν ακόμη θεσπιστεί. Ο έλεγχος για την εφαρμογή της νέας συμφωνίας θα είναι «light» και δεν θα τον κάνει η τρόικα, αλλά η Επιτροπή. Επιπλέον, η κυβέρνηση θα διαθέτει την ασφάλεια που προσφέρει μια Υβριδική Γραμμή Εκτακτης Χρηματοδότησης, που θα οργανωθεί ειδικά για την Ελλάδα, μέχρι τα τέλη του έτους.
Η προεκλογική διαμάχη στις αρχές του 2015 ή, εφόσον βρεθούν οι «180», η μεταφορά της στο τέλος του έτους θα γίνει επ’ αυτών των χαρακτηριστικών της επόμενης μέρας του Μνημονίου.
Οι πολιτικές επιλογές των πολιτών είναι ουσιαστικές. Πιστεύουν οι ψηφοφόροι ότι πρέπει να επιχειρηθεί η επιστροφή στα επικρατούντα προ της κρίσεως του 2010; Ποιον εμπιστεύονται να διαχειριστεί την επιστροφή στις αγορές, η οποία προϋποθέτει μια συμφωνημένη λύση για το ελληνικό δημόσιο χρέος; Προτιμούν μια διαπραγμάτευση «εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου» ή την ευθεία «σύγκρουση με τους ισχυρούς της Ευρώπης»;
Με όλο το σεβασμό στις δημοσκοπήσεις, όσο περισσότερο θα πλησιάζουμε στην επόμενη μέρα, η απάντηση δεν θα είναι καθόλου δεδομένη.