Εχουμε, ως χώρα, μία πολύ κακή συνήθεια όταν διαπραγματευόμαστε σε διεθνές επίπεδο. Θεωρούμε πως οι διάφοροι μεσολαβητές και διαπραγματευτές παίζουν προσωπικά παιχνίδια ή υλοποιούν κάποια δικά τους σκοτεινά σχέδια. Αρχίζουν, λοιπόν, οι προσωπικές επιθέσεις και λοιδορίες εναντίον τους. Η τακτική αυτή είναι αντιπαραγωγική, αφελής και ενίοτε επικίνδυνη. Οι εκπρόσωποι των μεγάλων δυνάμεων ή των διεθνών οργανισμών σπανίως εκτρέπονται από τη γραμμή που επιβάλλουν τα θεσμικά συμφέροντα τα οποία εκπροσωπούν. Η ασύστολη δαιμονοποίησή τους μπορεί να ικανοποιεί το κοινό στον εγχώριο στίβο και να «πουλάει», αλλά δημιουργεί εχθρούς χωρίς λόγο και δίνει την εικόνα μιας τριτοκοσμικής χώρας. Η σκληρή αποτελεσματική διαπραγμάτευση δεν συνάδει ούτε με προσωπικές επιθέσεις ούτε με άσκοπους λεονταρισμούς. Η Ελλάδα κερδίζει ιστορικά τις μάχες της όταν έχει αυτοπεποίθηση και όταν διαθέτει ισχυρές συμμαχίες και φίλους.
Με αυτοπεποίθηση
38" χρόνος ανάγνωσης
