Εισήλθαμε, από χθες το βράδυ, σε μία (ακόμη) επικίνδυνη ζώνη εξελίξεων. Για πολλοστή φορά στην πρόσφατη ιστορία του τόπου, οι σοβαρές αδυναμίες της πολιτικής δημιουργούν αφόρητη πίεση στη καθημερινότητα και, το χειρότερο, στη λειτουργία του κράτους. Ηταν προφανές –και το είχαμε επισημάνει– πως «αν η κυβέρνηση δεν τα βρει με την τρόικα, θα υποχρεωνόταν, λίγο μετά, να προκηρύξει εκλογές». Αυτό έκαμαν οι κ. Σαμαράς – Βενιζέλος, που προτίμησαν, πάντως, να μετρήσουν τις πιθανότητες συγκρότησης προεδρικής πλειοψηφίας, πριν παραδοθούν στην επόμενη κάλπη.
Οι ίδιοι πιστεύουν ότι υπάρχουν δυνατότητες να συνεχίσει η κυβέρνηση το έργο της μετά τον λίγο καιρό που θα περάσει μέχρι την τρίτη ψηφοφορία, δηλαδή μέχρι την 29η Δεκεμβρίου. Αν η εκτίμηση των δύο αρχηγών επιβεβαιωθεί, τότε η ζημιά θα έχει περιοριστεί. Εφόσον βρεθούν 180 βουλευτές να συμφωνήσουν στο πρόσωπο του Σταύρου Δήμα, θα βρεθεί και η απαραίτητη πλειοψηφία για την έγκριση του τελευταίου πακέτου εξόδου από το Δεύτερο Μνημόνιο.
Αντιστρόφως, όμως, η οικονομία εισέρχεται σε ζώνη αναταράξεων, με τον κίνδυνο κατάρρευσης να μεγαλώνει απότομα, σχεδόν υπερβολικά.
Η επικινδυνότητα μεγαλώνει επειδή υπάρχουν τεράστια ερωτήματα για τη μορφή που θα πάρουν τα πράγματα τους επόμενους μήνες. Είναι προφανές ότι, μέχρι να αποκτήσουμε σαφή αντίληψη των συγκεκριμένων και λεπτομερών προθέσεων και πολιτικών του Αλέξη Τσίπρα, ο κόσμος του χρήματος θα προτιμήσει να κρατήσει «αποστάσεις ασφαλείας» από την Ελλάδα. Η οικονομία θα μπει στο «Pause», σχολιάζουν διεθνείς αναλυτές.
Στην ίδια γραμμή βαδίζουν και οι εταίροι μας. «Βρείτε τι θέλετε για τη χώρα σας, ποιον επιθυμείτε να κυβερνά και ποιους στόχους κρίνετε ότι οφείλει να επιδιώκει και ελάτε, μετά, να συζητήσουμε για την Ελλάδα», λένε όσοι ασχολούνται με τη χώρα μας.
Σε κάθε περίπτωση, την απόρριψη της συναίνεσης στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, για την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τη μεγαλύτερη ευθύνη, θα την πληρώσουμε όλοι μας πανάκριβα, αν πάμε σε νέα Βουλή.
Για τρεις, αν όχι και περισσότερους μήνες, η χώρα θα μείνει ακυβέρνητη. Η Ελλάδα θα παγώσει. Κι αυτό θα συμβεί την ώρα που οι πιθανότητες να επιταχυνθεί η ανάκαμψη είχαν αρχίσει να πληθαίνουν. Αν αυτό δεν είναι μεγάλη ατυχία για τη χώρα, τότε δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να είναι. Διατηρώ, πάντως, την ελπίδα ότι οι βουλευτές θα τολμήσουν να κρατήσουν το κράτος όρθιο. Μάλιστα, αν η ψηφοφορία είχε παραμείνει μυστική, όπως θα έπρεπε να είναι αν ο Ανδρ. Παπανδρέου για το στενό κομματικό του συμφέρον δεν είχε καταργήσει την αυτονόητη προστασία των βουλευτών το 1985, είμαι βέβαιος ότι θα βρισκόταν επαρκής αριθμός αντιπολιτευομένων να αποδιώξει, αυτή τη στιγμή, το ενδεχόμενο διακυβέρνησης του τόπου από την Ομάδα Τσίπρα.