Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα βρεθούν 180 βουλευτές να ψηφίσουν τον νέο Πρόεδρο Δημοκρατίας, στην προκειμένη τον Σταύρο Δήμα, που μάλλον θα είναι και ο μοναδικός υποψήφιος και με αυτή την προοπτική οι εκλογές μέσα στον Ιανουάριο μοιάζουν αναπόφευκτες. Δεν μπορεί να αποκλεισθεί τελείως το ενδεχόμενο να συμπληρωθεί ο συγκεκριμένος αναγκαίος αριθμός, αλλά με τα σημερινά δεδομένα θα πρόκειται για έκπληξη. Από την άλλη πλευρά, δεν σημαίνει ότι τα δεδομένα αυτής της χρονικής στιγμής θα ισχύουν και αύριο, καθώς διάφορες εξελίξεις, κυρίως οικονομικές, είναι σε θέση να αλλάξουν το κλίμα. Πρώτα στην κοινή γνώμη, μετά στα μίντια και τελικά στους βουλευτές, οπότε με αυτή την έννοια το σοφό είναι να περιμένουμε πριν καταλήξουμε σε οριστικά συμπεράσματα.
Το γεγονός ότι είναι αρκετοί οι βουλευτές που έχουν σπεύσει να τοποθετηθούν κατηγορηματικά από εβδομάδες, αλλά και τώρα, είναι μία ακόμη απόδειξη της ασυναρτησίας που διακρίνει ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής τάξης. Ισως όμως και των κομματικών και προσωπικών παιχνιδιών που παίζονται στο παρασκήνιο της Βουλής. Γιατί, κανονικά και σύμφωνα με τη λογική, είναι πολλοί οι βουλευτές που ξέρουν πολύ καλά ότι δεν πρόκειται να επανεκλεγούν. Και επομένως το συμφέρον τους είναι να παραταθεί ο βίος της σημερινής Βουλής, που τυχαίνει να είναι και συμφέρον της χώρας στη συγκυρία που ζούμε, για όσους μπορούν ακόμη να σκέπτονται στοιχειωδώς λογικά.
Εχει επανειλημμένως επισημανθεί πως η διαδικασία εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας δίνει την ευκαιρία στην εκάστοτε αντιπολίτευση να οδηγεί τη χώρα σε εκλογές διακόπτοντας τη θητεία της κυβέρνησης. Αυτό οφείλεται σε αναπηρία του Συντάγματος, που δεν αναθεωρήθηκε αναλόγως όταν αφαιρέθηκαν οι αυξημένες αρμοδιότητες από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, το 1985. Ενώ πλέον εξέλιπαν οι λόγοι, μπορούσε και μπορεί να προκληθεί κάθε πενταετία πολιτική κρίση, γιατί η πολιτική τάξη δεν φρόντισε να φέρει τη δυνατότητα εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας με 151 βουλευτές, πριν από την αναγκαστική προσφυγή στις κάλπες εφόσον δεν υπάρχει η απαιτούμενη συναίνεση στη Βουλή. Φτάσαμε λοιπόν να έχουμε ένα «δίσεκτο» πολιτικά έτος, ανά πενταετία, όπως τώρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύτηκε πλήρως τη δυνατότητα που του προσέφερε το «δίσεκτο» έτος, εξαιρετικά μάλιστα επιβαρυμένο λόγω της κρίσης. Μετά τις ευρωεκλογές ο στρατηγικός του στόχος ήταν η πρόκληση εκλογών με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και για να τον πετύχει κατέφυγε στην τρομοκράτηση των βουλευτών, σε αγαστή σύμπνοια με τους ΑΝΕΛ. Μαζί δημιούργησαν ένα κλίμα σχεδόν εμφυλιοπολεμικό. Κατ’ αυτούς, όσοι βουλευτές, από τους μη κυβερνητικούς, ψηφίσουν «ναι» για Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι πιθανότατα αργυρώνητοι, αποστάτες, προδότες και όλα τα συναφή. Η «Αυγή» έφτασε στο σημείο να χαρακτηρίσει «μνημονιακό» τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που ενδεχομένως θα βγει από αυτή τη Βουλή. Και από την άλλη πλευρά, βέβαια, δεν γίνεται καμία κουβέντα ότι για να μαζευτούν οι τουλάχιστον 121 που θα πουν «όχι», θα πρέπει να περιλαμβάνονται και οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής.
Αν οι προβλέψεις επαληθευτούν, ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρει τα αποτελέσματα μπροστά του. Αλλά θα τα βρούμε και εμείς μαζί του…