Με πόση ευκολία μεταστρέφεται το κλίμα -διαπίστωση που δεν δικαιολογεί καμία έκπληξη- το βλέπει κανείς στην Αθήνα που ετοιμάζεται για τα Χριστούγεννα του 2014. Θα τις θυμόμαστε αυτές τις γιορτές, καθώς συμπυκνώνουν σε μια κρίσιμη συγκυρία όλα όσα δεν θέλαμε να συμβούν. Χιλιάδες Αθηναίοι νιώθουν κάθε μέρα ολοένα και πιο πολύ ιδεολογικά άστεγοι και ψυχικά απομονωμένοι. Είναι ακριβώς αυτή η συνταγή που δημιουργεί την ένταση ανάμεσα σε αντίρροπες τάσεις: την παραίτηση και την εγρήγορση.
Το τελευταίο που χρειάζεται μα πόλη σαν την Αθήνα σήμερα είναι οι απογοητευμένοι πολίτες. Οι περισσότεροι από εμάς νιώθουμε, βεβαίως, κόπωση ή αισθανόμαστε προσβεβλημένοι από τη διαρκή υποτίμηση του ρόλου μας ως πολιτών, αλλά η κατάσταση στην Αθήνα, λόγω ακριβώς αυτής της πλήρους απορρύθμισης, απαιτεί ψυχραιμία και υπομονή. Τα δεδομένα των ημερών είναι, χωρίς αμφιβολία, ακραία. Η τρομοκρατική ενέργεια κατά της πρεσβείας του Ισραήλ, η κατάσταση των Σύρων προσφύγων, η επίθεση σε αστικό λεωφορείο, η διαρκής διακοπή της κυκλοφορίας, η κάθε άλλο παρά γιορτινή ατμόσφαιρα στην πόλη παραλύουν το πνεύμα της πρωτεύουσας από διαφορετικές αφετηρίες. Ο πολίτης αισθάνεται παγιδευμένος.
Η έννοια του εγκλωβισμού σε ένα καθεστώς ακινησίας, όπως τον αντιλαμβάνονται πολλοί πολίτες σήμερα στην Αθήνα, τείνει να προσλάβει καθολικές διαστάσεις. Και ενώ η πρωτεύουσα εξακολουθεί να λειτουργεί κατά ζώνες δραστηριοτήτων, η γενική εικόνα είναι αυτή μιας πόλης σε παραίτηση ή έστω σε αναμονή.
Ακούω συχνά, όπως όλοι μας, για την απουσία, πλέον, ενός ηθικού κώδικα αξιών και για πολλούς, πάρα πολλούς συμπολίτες μας, όλων των γενεών, που δρουν χωρίς αρχές και ιδανικά. Ακόμη, πιο συχνά, αποδίδουμε σε αυτό ακριβώς το έλλειμμα ήθους την αποδιοργάνωση της κοινωνίας και τη ροπή σε ακραίες συμπεριφορές.
Σε πολλές στιγμές στην Ιστορία έχουν παρατηρηθεί «ηθικά χάσματα», που ως αντίβαρο γεννούν σκόρπιες συσπειρώσεις αντίστασης στην παρακμή. Σε αυτό το σημείο βρίσκεται η ζωή στην Αθήνα σήμερα και η ομαλή έξοδος από αυτόν τον ψυχικό κλωβό δεν μπορεί να ακολουθήσει γραμμική ανάπτυξη. Οι διακυμάνσεις θα είναι ακόμη πολλές και, πιθανώς, ακραίες, αλλά η πίστη στην ανάγκη συγκράτησης της πόλης από την παραίτηση πρέπει να είναι η κορυφαία προτεραιότητα.