Δεν είναι η πρώτη φορά που σημειώνω ότι η περίφημη διαπραγμάτευση για το περίφημο «κούρεμα» του χρέους κινδυνεύει να μας βγει… ξινή. Αρκεί, χωρίς να κάνουμε πιο περίπλοκους υπολογισμούς, να δούμε τη σύνθεση του χρέους και να υπολογίσουμε ποιο τμήμα του μπορεί να «κουρευτεί» και ποιο όχι, για να καταλήξουμε σε ασφαλές συμπέρασμα.
Το ελληνικό χρέος είναι αποτέλεσμα μιας σειράς συμφωνιών. Εχουμε, αρχικώς, μια μνημονιακή σύμβαση, μέχρι το 2016, με το ΔΝΤ, που μας δάνεισε 30 δισ. ευρώ. Τα δάνεια αυτά θα εξαιρεθούν, όπως διευκρίνισε ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, πριν από λίγες ημέρες. Δεύτερον, με τη συμφωνία του 2010, επί της οποίας στηρίχθηκε το πρώτο Μνημόνιο, που τελείωσε την άνοιξη του 2012, τα κράτη της Ζώνης μάς δάνεισαν απευθείας 53 δισ. ευρώ. Κανείς, πλην ίσως κάποιων ρομαντικών ή δραχμοβίωτων, δεν σκέφτεται στα σοβαρά ότι η Ελλάδα θα ζητήσει από 14 Κοινοβούλια να συμφωνήσουν σε απομείωση της ονομαστικής αξίας των δανείων που ενέκριναν πριν από τέσσερα μόλις χρόνια.
Τρίτον, οι εταίροι μας στη Ζώνη είπαν στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας να εκδώσει ομόλογα στις διεθνείς αγορές και ακολούθως να μεταφέρει σε εμάς το προϊόν του δανεισμού, που ξεπέρασε ήδη τα 130 δισ. ευρώ. Στη συμφωνία αυτή, στηρίχθηκε το δεύτερο Μνημόνιο, που επρόκειτο να λήξει τον περασμένο Δεκέμβριο.
Τρίτον, τα νέα ομόλογα, που προέκυψαν από το «κούρεμα» του 2012 και βρίσκονται σε χέρια ιδιωτών, υπολογίζονται σε 31 δισ. ευρώ. Σε αυτά μπορούμε να προσθέσουμε παλαιά ομόλογα ύψους 4 δισ., που εξαιρέθηκαν από το «κούρεμα», καθώς και 15 δισ. ευρώ διαφόρων δανείων. Είναι πρακτικώς αδύνατον να «κουρευτούν» ξανά, για δεύτερη φορά, όπως έχει παραδεχθεί ενώπιον των επενδυτών το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ.
Τέταρτον, νέα ομόλογα, που αντικατέστησαν παλαιότερα, ύψους 38 δισ., βρίσκονται στην κατοχή της ΕΚΤ και του ευρωσυστήματος. Ισχύει για αυτά ό,τι ισχύει για το ΔΝΤ, άρα δεν πάνε για «κούρεμα».
Πέμπτον, υπάρχουν και τα έντοκα γραμμάτια που διαρκούν το πολύ 52 εβδομάδες και ανέρχονται σε 15 δισ. ευρώ, εκ των οποίων 6-7 δισ. βρίσκονταν σε χέρια ξένων ιδιωτών, οι οποίοι όμως εξέρχονται σε κάθε νέα έκδοση. Ούτε αυτά θα «κουρευτούν», αφού αυτό θα προκαλούσε ισόποση κεφαλαιακή ζημία των τραπεζών, κατάρρευση της εσωτερικής πίστης και πολυετή εξαφάνιση ανάλογης ρευστότητας.
Ποιο από τα παραπάνω τμήματα του χρέους θα πάει για «κούρεμα» ο κ. Δραγασάκης; Κανένα προφανώς!
Ισχυρίζονται κάποιοι ότι η κυβέρνηση Τσίπρα πρέπει να ζητήσει το «κούρεμα» των ομολόγων EFSF/ESM, την πρώτη δηλαδή ως άνω περίπτωση. Αν υποθέσουμε ότι θα το δέχονταν τα άλλα κράτη, θα καταστρέψουμε τον μοναδικό μηχανισμό έκδοσης ευρωομολόγων. Ακούγεται -και είναι- απελπιστικά ανόητο και αυτοκαταστροφικό.