Αφού παρακολούθησα την ανάγνωση των προγραμματικών από τον πρωθυπουργό, ελάχιστες αμφιβολίες πλέον μου μένουν ότι ίσως και προτού τελειώσει ο Φεβρουάριος θα περάσουμε σε καθεστώς περιορισμού κίνησης κεφαλαίων. Οπότε, προτιμώ να αφήσω «το φλέγον θέμα να φλέγεται» (όπως λέει ένας πολιτικός μας, ο οποίος βάζει την πατρίδα πάνω από το συμφέρον του, όπως θα τον ακούσουμε να λέει εντός των ημερών…), για να ασχοληθώ με την ελαφρά πλευρά των πραγμάτων.
Καθώς πύκνωναν τα σύννεφα πάνω από την Αθήνα, την Κυριακή, γύρω στο μεσημέρι ο ουρανός άνοιξε και βγήκε για λίγο ο ήλιος. Ηταν ο Γιώργος, το κακορίζικο, που από την Πανελλήνια Συνδιάσκεψη του ΚΙΔΗΣΟ του ανακοίνωσε ότι στηρίζει την κυβέρνηση, ο καημένος. Κατόπιν αυτού, υπολογίζω ότι, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, οι συσχετισμοί δυνάμεως ενισχύονται υπέρ της ελληνικής κυβέρνησης κατά τουλάχιστον 0,0032%! Δεν είναι κάτι σπουδαίο, αλλά μάζευε κι ας είν’ και ρώγες…
«Ανταγωνιστικό πλεονέκτημα είναι η ελληνική εκπαίδευση», είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην ανάγνωση των προγραμματικών και, όσο και ας ξενίζει η στάση μου, θα συμφωνήσω μαζί του, υπό προϋποθέσεις. Πράγματι, επί γίγαντος Θεοδοσίου Πελεγρίνη, η ανώτατη εκπαίδευση τουλάχιστον είχε ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην κωμωδία, ακόμη και έναντι του Cambridge, που έχει μεγάλη παράδοση στην κωμωδία (Ντάντλι Μουρ, Τζον Κλιζ και πόσοι άλλοι…). Με τη διαφορά ότι οι επιδόσεις κάθε πανεπιστημίου στην κωμωδία, όσο ευεργετικές και αν είναι για το κοινωνικό σύνολο, δεν προσμετρούνται στην ετήσια κατάταξή τους κατά σειρά αριστείας…
Στο πλαίσιο, προφανώς, της αναμέτρησής του με τους εταίρους μας στην Ευρώπη, ο Τσίπρας αμόλησε χθες εναντίον τους τον Μανώλη Γλέζο―και, ομολογουμένως, έπειτα από αυτό, εγώ για πρώτη φορά τούς λυπήθηκα… Ο Γλέζος είπε τα συνήθη που λέει ως επαγγελματίας στον ρόλο του ανθρώπου-σύμβολο και συνέστησε στον λαό, όταν έλθει η ευρωπαϊκή πρόταση, να θυμηθούν «την ελληνική παροιμία “φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας”». Ελληνική, ελληνικότατη, αφού προέρχεται από την «Αινειάδα» του Βιργίλιου (και αυτός Ελληνας…) και, συγκεκριμένα, από το σημείο όπου ο Λαοκόων προσπαθεί να πείσει τους Τρώες να μη δεχθούν στην πόλη τους τον Δούρειο Ιππο: timeo Danaos et dona ferentes. Να λοιπόν οι πολιτιστικοί θρίαμβοι της νέας κυβέρνησης: πήραμε πίσω τον Βιργίλιό μας, έπειτα από αιώνες αιχμαλωσίας στα χέρια των Λατίνων, όπου να ’ναι έρχονται και τα Ελγίνεια!..
Σε κάποιους οι οποίοι ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί πλήρως τι συμβαίνει, έκανε εντύπωση η δήλωση του Πάνου Καμμένου, μετά την ανάγνωση των προγραμματικών από τον πρωθυπουργό, ότι «δεν θα πέσουμε στα τέσσερα, δεν θα βγούμε και στη βίζιτα». (Και να το ήθελε, αμφιβάλλω αν θα έβρισκε πελατεία, αλλά τέλος πάντων…) Ας μην τον κρίνουν αυστηρά οι επικριτές του. Από την όψη του, όπως τον είδα από την τηλεόραση, τείνω να πιστέψω ότι δεν τις έκανε μόνος του. Είχε μαζί του πολλούς, πάρα πολλούς! Ολόκληρη τη Σκωτία, που λέει ο λόγος…
Αυτή την υποψία ενισχύει και το γεγονός ότι την επομένη, αναφερόμενος στην πρόθεσή του να καθιερώσει υποχρεωτική επτάμηνη θητεία στα σύνορα, είπε την εξής ανεπανάληπτης αθωότητας φράση: «Τα ρουσφέτια θα έχουν χαρακτήρα μόνο κοινωνικό». Δόξα τω Θεώ! Κι εγώ φοβήθηκα ότι με συγκυβέρνηση των άκρων θα χάσουμε την ιδιοσυστασία μας ως Γένος και θα μας αλέσει ο μύλος της παγκοσμιοποίησης…
Ισοφάρισαν. Το σκορ στο ματς Μωραΐτη – Λεοντείου διαμορφώθηκε στο 2-2. Η Λεόντειος ισοφάρισε τη Σχολή Μωραΐτη πετυχαίνοντας και αυτή να έχει δύο αποφοίτους της στη σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου, καθώς -όπως με πληροφόρησε ευγενής αναγνώστης- ο Γιάννης ή Τζόνης Πανούσης (που δεν πρέπει να συγχέεται με τον Τζίμη Πανούση, παρότι αμφότεροι προέρχονται από τον ίδιο πολιτικό χώρο) είναι Λεοντιδεύς.
Τι να περιμένουμε και ποιος θα είναι ο επόμενος, αναρωτιόμουν μόλις την Κυριακή, και ιδού: μετά τη χαρά της Λεπέν, τη θετική ανακοίνωση της Χρυσής Αυγής, τον διθύραμβο του Αμβροσίου Αιγιαλείας και Καλαβρύτων, να και… οι «προσοχές» του Τάκη Μπαλτάκου. Ο τελευταίος, για όσους δεν το αντελήφθησαν, δήλωσε ότι ο σεβασμός του στη στάση της κυβέρνησης είναι τέτοιος, ώστε… «βαράει προσοχές». Ας μην προχωρήσω παραπέρα, διότι οσμίζομαι ανθρώπινο δράμα. Φαντασθείτε μόνο το εξής και θα τον καταλάβετε, ίσως ακόμη και να τον λυπηθείτε: οι περισσότεροι άνθρωποι εκφράζουν τον ενθουσιασμό τους με φωνές χαράς, με χειροκροτήματα, χοροπηδώντας σαν τρελοί, μοιράζοντας φιλιά και αγκαλιές σε αγνώστους κ.λπ. Ο Μπαλτάκος όμως «βαράει προσοχές». (Λυπάμαι τους γείτονές του στον κάτω όροφο, κάθε φορά που ο Μπαλτάκος βλέπει από την τηλεόραση τον Παναθηναϊκό να νικάει…)
Μια και ανέφερα παραπάνω την υμνητική επιστολή του Αμβροσίου προς τον πρωθυπουργό, να παραπέμψω στο κείμενό της τους συναδέλφους αθλητικούς συντάκτες, διότι εκεί βρίσκεται η απάντηση στο μέγα ερώτημα που συγκλονίζει τη συμπρωτεύουσα, δηλαδή γιατί ο ΠΑΟΚ παρουσιάζει τόσο άθλιες επιδόσεις κατά τη φετινή σεζόν. Συγκεκριμένα, αποκαλύπτει ο Αγιος Αιγιαλείας ότι η Παναγιά (αυτοπροσώπως ή δι’ αντιπροσώπου της, δεν το διευκρίνισε) στηρίζει την προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα. Συνεπώς, πώς θέλει ο Αναστασιάδης να της μείνει χρόνος για να ασχοληθεί με τον ΠΑΟΚ; Και, πάντως, οι ενδείξεις για την ειδική σχέση Τσίπρα – Παναγιάς δεν είναι κάτι πρωτοφανές. Θυμίζω πως ζήτησε να μείνει μόνος του με την εικόνα «Αξιον εστί» στο Αγιον Ορος…)
«Παρέλαβα χάος, παρέδωσα χώρα», ήταν η αξιομνημόνευτη φράση του τέως πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά στην ομιλία του προς την Κ.Ο. της Ν.Δ. Ως προς το τι παρέλαβε και τι άφησε, η δήλωση είναι πάνω-κάτω ακριβής. «Παρέδωσε» όμως; Πότε ακριβώς παρέδωσε και δεν το πήραμε χαμπάρι; Πρέπει να μάθουμε οπωσδήποτε πότε έγινε η παράδοση, για να επανορθώσουμε, αφού τόσο πολύ πια τον κατηγορήσαμε επειδή αγνόησε το πρωτόκολλο της παράδοσης-παραλαβής μετά την ήττα του στις εκλογές…