Υποθέτω ότι η πρυτανεία του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1968 δεν θα μπορούσε, ακόμη και αν το ήθελε, να αρνηθεί στον συνταγματάρχη Παπαδόπουλο να εκφωνήσει ομιλία στην αίθουσα τελετών. Η τότε πανεπιστημιακή κοινότητα, όσο κι αν διακρινόταν για το δημοκρατικό της θάρρος, τρόπος του λέγειν, δεν μπορούσε παρά να μεταφράσει την ανεπίσημη εντολή σε επίσημη πρόσκληση. Δικτατορία είχαμε και αρμοδιότερος για να μιλήσει για οποιοδήποτε ζήτημα ήταν ο δικτάτορας με τους μνημειώδεις σολοικισμούς του. Εκτοτε λένε, όσοι γνωρίζουν, πρωθυπουργός δεν έχει εκφωνήσει λόγο στην πανεπιστημιακή κοινότητα. Φέτος όμως τα πράγματα άλλαξαν και η πρυτανεία αποφάσισε να προσκαλέσει τον κ. Τσίπρα.
Ο πρωθυπουργός αποδέχθηκε την τιμητική πρόσκληση και ανακοίνωσε πως θα εκφωνήσει λόγο με θέμα «Η Ελληνική Επανάσταση ως ευρωπαϊκό γεγονός». Θα μου πείτε τώρα έχουμε δημοκρατία και ενώ ο δικτάτορας επέβαλε την παρουσία του, ο εκλεγμένος πρωθυπουργός απεδέχθη την πρόσκληση που του απηύθυνε η ελεύθερη βούληση της πρυτανείας του κ. Δημόπουλου. Λυπάμαι, αλλά δεν ξέρω τι είναι χειρότερο για την πανεπιστημιακή κοινότητα. Η δειλία που επέδειξε το ’68 ή η προθυμία που επιδεικνύει το 2015. Θεώρησαν δηλαδή πως το δυναμικό που διαθέτει το Πανεπιστήμιο Αθηνών, οι καθηγητές, οι ερευνητές, δεν είναι κατάλληλο για να εκφωνήσει τον πανηγυρικό και για να αναπληρώσουν το κενό κατέφυγαν στον κατεξοχήν αρμόδιο επί θεμάτων εθνικής μνήμης, τον πρωθυπουργό; Ή μήπως δεν άντεξαν να μείνουν εκτός εορτασμών της νέας Παλιγγενεσίας με τους τσάμικους και τους καλαματιανούς, βρήκαν πως το δικό τους πρόγραμμα ήταν κάπως βαρύ και έπρεπε να το ελαφρύνουν; Σκέφτομαι μόνον τον ταλαίπωρο τον λογογράφο που, ημέρες τώρα, αντί να απολαμβάνει τους ευρωπαϊκούς θριάμβους της σημερινής Ελλάδας, έχει κατεβάσει τους κλασικούς της Αριστεράς, τον Κορδάτο και τον Λεωνίδα Στρίγγο, για να στοιχειοθετήσει την άποψη του πρωθυπουργού για την Επανάσταση. Αυτήν που θα χειροκροτήσουν όσοι διδάσκουν Ιστορία στους φοιτητές.
Στο κατακάθι ποιου πάτου έχει ταφεί η εθνική μας μνήμη νομίζω το δείχνουν καθαρά τα γλέντια που θα ακολουθήσουν την παρέλαση. Αν όμως το ίδιο το Πανεπιστήμιο δεν έχει τις δυνάμεις για να κρατήσει κάποια αντίσταση σοβαρότητας, τότε δεν πρέπει να απορούμε που τα παιδιά του ρίχνουν φούμο στον Παλαμά και αποκεφαλίζουν την Κυβέλη. Πάντως, ένα είναι το σίγουρο. Δύο ακριβώς μήνες μετά τις εκλογές, το Πανεπιστήμιο αποδεικνύει πως επιτέλους έχει απελευθερωθεί από τις πολιτικές δεσμεύσεις και τις γονυκλισίες στην εκάστοτε πολιτική εξουσία.