Με την πρώτη δυσκολία, το κράτος προστρέχει σε παραπανίσιους φόρους. Ανεξαρτήτως των λόγων που καθοδηγούσαν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όταν ήσαν στην αντιπολίτευση, σε ένα θέμα προσέγγιζαν τις φιλελεύθερες αντιλήψεις για την οικονομία. Πίστευαν ότι η ανάκαμψη της οικονομίας χρειάζεται λιγότερους φόρους. Βεβαίως συνδύαζαν την πεποίθηση αυτή με μεγαλοσχήμονες (πλην όμως πάντοτε αόριστες) απειλές περί δίκαιης φορολόγησης των πλουσίων. Επιπλέον, με κάθε ευκαιρία, παρείχαν τη διαβεβαίωση ότι θα πατάξουν αμείλικτα τη φοροδιαφυγή. Ειδικότερα, την αποφυγή φόρων από τα υψηλά εισοδήματα. Εξέλιξη, εφόσον επιβεβαιωθεί, θετική κι αυτή γιατί, σε αντίθεση με όσα πιστεύουν ορισμένοι ελαφρόμυαλοι, οι φιλελεύθεροι πιστεύουν ότι η αυστηρή εφαρμογή μιας δίκαιης και φιλοεπιχειρηματικής φορολόγησης οφείλει να αποτελεί κυβερνητική προτεραιότητα.
Πλην όμως, οι πρώτες ενδείξεις για τον τρόπο με τον οποίο οι κυβερνητικοί επιδιώκουν να αυξήσουν την αποτελεσματικότητα των φόρων δεν επιβεβαιώνουν κάποια θετική αλλαγή. Μάλλον το αντίθετο. Κάθε έκτακτη εισφορά είναι άδικη. Δεν είναι δυνατόν να θεωρείται «έκτακτος» ένας πρόσθετος και μάλιστα καθολικός φόρος, που επιβάλλεται επί επτά συνεχόμενα έτη (2010-2016)! Επιπλέον, κανείς πολιτικός δεν ενημέρωσε τους φορολογουμένους κατά πόσον τα χρήματα της «αλληλεγγύης» έπιασαν τόπο. Αντιμετωπίστηκε καλύτερα η ακραία φτώχεια; Μπόρεσε το ΕΣΥ να παράσχει ιατρικές υπηρεσίες και δωρεάν φάρμακσ στους ανασφάλιστους, άνεργους μισθωτούς και κατεστραμμένους επαγγελματίες; Πώς χρησιμοποίησε η κρατική εκπαίδευση τα έσοδα από την εισφορά αλληλεγγύης για να μην υπάρχει ούτε ένα παιδί που πηγαίνει νηστικό στο σχολείο;
Ούτε η νέα κυβέρνηση απάντησε στα ερωτήματα αυτά. Σίγουρα πάντως έκρινε ότι οι φορολογούμενοι δεν είχαν κάνει όσα όφειλαν και γι’ αυτό ψήφισε νέες ρυθμίσεις αντιμετώπισης της «ανθρωπιστικής κρίσης».
Ο νέος νόμος ψηφίστηκε χωρίς να ζητήσει η κυβέρνηση πρόσθετα χρήματα. Ούτε ζήτησε να καταργηθεί η «έκπτωση» κατά 30%, την οποία έκανε η προηγούμενη κυβέρνηση, προκειμένου να επεκτείνει για ακόμη μία διετία την «έκτακτη» φορολόγηση.
Σημειώστε ότι μετά το 2013 έχει εκλείψει κάθε «έκτακτος» λόγος για κάποια «έκτακτη» φορολόγηση. Το 2014 η οικονομία επέστρεψε σε θετικό έδαφος και ο κρατικός προϋπολογισμός άφησε πλεόνασμα. Βεβαίως, το «κόλπο» των πολιτικών με τις έκτακτες φορολογίες είναι πολύ παλαιό. Το 1992 είχε επιβληθεί έκτακτη εισφορά ακινήτων. Εκτακτο ήταν και το «χαράτσι» που μας προέκυψε έπειτα από μια άλλη «περήφανη διαπραγμάτευση», όταν ο τότε υπουργός Οικονομικών είπε «δεν συζητώ με υπαλλήλους». Με αποτέλεσμα να μας μείνει ο ΕΝΦΙΑ και φέτος.
Θα μας έκαναν μεγάλη χάρη οι άνθρωποι της νέας κυβέρνησης να ενσωματώσουν όλα τα «έκτακτα» χαράτσια στην κανονική και μόνιμη φορολογία. Να το πάρουμε απόφαση κι εμείς!