Η ώρα των αποφάσεων έχει προ πολλού παρέλθει για τον πρωθυπουργό. Εγκλωβισμένος στις εσωτερικές αντιφάσεις και ισορροπίες του κόμματός του, ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να πάρει μια καθαρή απόφαση, για ρήξη ή συμφωνία. Από τη μια καλλιεργείται συνεχώς ένα αίσθημα έντονης αισιοδοξίας για την επίτευξη συμφωνίας άμεσα, ενώ, από την άλλη, πολλές δηλώσεις στελεχών και οι αφίσες του κόμματος τάσσονται σαφώς υπέρ της ρήξης.
Πρόκειται, άραγε, για νέα εκδοχή μιας ανδρεοπαπανδρεϊκής τακτικής, όπου άλλα λέμε έξω, άλλα μέσα, άλλα στους «δικούς» μας και άλλα στη μεσαία τάξη; Ή μήπως ο κλιμακούμενος κυβερνητικός διπολισμός υποδηλώνει αδυναμία χειρισμού μιας εξαιρετικά κρίσιμης και δύσκολης κατάστασης; Ο κ. Τσίπρας ξέρει πολύ καλά ότι αν επιλέξει τη συμφωνία και τον έντιμο συμβιβασμό, θα βρει συμμάχους στην κοινωνία και στη Βουλή. Προς το παρόν, συνεχίζει να πατάει σε δύο βάρκες την ώρα που η θύελλα κινδυνεύει να γίνει τσουνάμι αρνητικών εξελίξεων για τη χώρα.