Ενα σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας παρακολουθεί με αγωνία το «ξήλωμα» κάθε μεταρρύθμισης, την επικράτηση ενός ισοπεδωτικού λαϊκισμού και τη σταδιακή απομάκρυνση της Ελλάδας από την Ευρώπη. Εξοργίζεται με όσα συμβαίνουν στην Παιδεία, την ακύρωση των τομών στη δημόσια διοίκηση, τη συνέχιση των χειρότερων παραδόσεων νεποτισμού και κομματισμού στη στελέχωση του κράτους, την ανορθόδοξη αντιμετώπιση των ζητημάτων δημόσιας ασφάλειας και πολλά άλλα. Είναι όμως και πολύ απογοητευμένο από την πολιτική του εκπροσώπηση, που μοιάζει να έχει κολλήσει στο χθες.
Θα ζήσουμε ιστορικές ημέρες, που θα κρίνουν το μέλλον του τόπου για πολλά χρόνια. Το κομμάτι της κοινωνίας που δουλεύει σκληρά και πληρώνει συνεχώς φόρους θέλει να εκπροσωπείται από μια πολιτική ηγεσία, η οποία θα ανταποκρίνεται στο κάλεσμα των καιρών και θα μπορεί να σταθεί επικοινωνιακά και κοινοβουλευτικά στα δύσκολα που έρχονται. Το διακύβευμα είναι τεράστιο.