Η (ευτυχής) κατάρρευση των δραχμιστών αποτελεί ένα πολύτιμο παρελκόμενο της νίκης Τσίπρα. Πιστεύω ότι η επιβεβαίωση της κυριαρχίας του πρωθυπουργού στην πολιτική σκηνή οφείλεται σε τρία στοιχεία.
Πρώτον, αυτός, από την πρωθυπουργική πρωτοκαθεδρία του, διαπραγματεύθηκε μια συμφωνία. Τόσον οι «ξένοι» όσο και οι γηγενείς θέλουν να την εφαρμόσει εκείνος που την υπέγραψε, ώστε να κριθεί αναλόγως.
Δεύτερον, ο Αλέξης Τσίπρας, και κανείς άλλος, εξευτέλισε τους εσωκομματικούς αντιπάλους του. Με τη βοήθεια του λαού, έδειξε ότι μπορεί να κυβερνήσει απελευθερωμένος από τους αποστάτες της παράταξής του.
Τρίτον, η μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων διαδήλωσε με την ψήφο της ότι αποδέχεται, έστω και με βαριά καρδιά, την επίλυση των βαθύτατων κοινωνικών, οικονομικών και κρατικών προβλημάτων εντός ευρώ και πάντως όχι σε διαρκή σύγκρουση με τα άλλα κράτη της Ενωσης.
Εξετάστε προσεκτικά τις επιπτώσεις από τα τρία αυτά σημεία, προσθέστε ό,τι άλλο θεωρείτε σωστό και θα έχουμε περιγράψει απολύτως τη σημασία της μεγάλης αποτυχίας των δραχμιστών.
Το ποσοστό όσων ψήφισαν εκείνους που πρότειναν μια λύση «έξω από το ευρώ» δεν ξεπέρασε το 10%, αθροίζοντας το ΚΚΕ, τη ΛΑΕ και διάφορες άλλες εξτρεμιστικές ομάδες. Οι χρυσαυγίτες παραμένουν διαπρύσιοι εχθροί των φιλελεύθερων συστατικών στοιχείων της Ενωμένης Ευρώπης. Φρόντισαν, όμως, σε αυτήν την εκλογική αναμέτρηση, να μετακινηθούν σε πιο ρεαλιστική τοποθέτηση σε ό,τι αφορά το πλαίσιο εντός του οποίου θα επιδιωχθεί η αντιμετώπιση των πληγών της οικονομίας.
Σε γκρίζο έδαφος τοποθετείται και ο κυβερνητικός σύμμαχος του κ. Τσίπρα. Είναι πρόδηλη η ετοιμότητα του κ. Καμμένου να μετακινηθεί δεξιότερα και σίγουρα θεωρείται αντιδραστικός, αντιευρωπαϊστής και ακροδεξιός από ολόκληρη την πολιτική πυραμίδα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πλην όμως στο θέμα του ευρώ, έχει ολοκληρώσει με επάρκεια τη μετάλλαξή του.
Το συμπέρασμα είναι, επομένως, πασιφανές. Ο Αλέξης Τσίπρας οδήγησε ένα πολύ σημαντικό μέρος των πολιτών έξω από την κινούμενη άμμο της οικειοθελούς εγκατάλειψης της δραχμής. Δεν θεωρώ, ούτε στιγμή, ότι οι 9 στους 10 που δεν ψήφισαν τα κόμματα της δραχμικής απομόνωσης έχουν πειστεί ότι οι Ευρωπαίοι κατανόησαν τα λάθη που έγιναν στην αντιμετώπιση της ελληνικής κρίσης.
Παραμένουν καχύποπτοι και δεν έχουν άδικο. Η μεγάλη διαφορά στην πολιτική κατάσταση, όπως διαμορφώνεται από το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών, είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία παραδέχεται ότι το Μνημόνιο αποτελεί έναν ορθολογικό συμβιβασμό με τους εταίρους, ένα τίμιο συμβόλαιο με τους δανειστές και, υπό προϋποθέσεις, ένα επαρκές πλαίσιο σταθερότητας στην οικονομία. Οι πολίτες κουράστηκαν. Θέλουν να ανακτήσουν την ελπίδα που φέρνει η εμπέδωση της εμπιστοσύνης.