Υπάρχει θεός και πολύ φοβάμαι ότι τον λένε Τσίπρα… Διότι αυτός έκανε υφυπουργό Παιδείας τον λατρεμένο μας Τεό, τον μεγάλο Πελέ του Θεάτρου και της Φιλοσοφίας, τον Θεοδόση Πελεγρίνη. (Τι χώρα είμαστε όμως, ε; Κανείς δεν πάει χαμένος εδώ. Για όλους ή, εν πάση περιπτώσει, για τους πιο απίθανους τύπους υπάρχει μια δεύτερη ή τρίτη ευκαιρία. Απορώ, ειλικρινά, γιατί, ενώ τα καταφέρνουμε τόσο καλά με την αξιοποίηση των περιτριμμάτων της πολιτικής, αποτυγχάνουμε οικτρά στην ανακύκλωση απορριμμάτων! Τέλος πάντων…).
Ο Τεό, λοιπόν, είναι ξανά μαζί μας και όπως δήλωσε κατηγορηματικά σε συνομιλητή του, «εγώ από το σανίδι δεν κατεβαίνω». Μα, ελπίζω, δεν του το ζήτησε κανείς! Ισα ίσα, που αυτό το «καλάμι» ―θέλω να πω, το σανίδι― θα μπορούσε να κρατήσει τον Πελεγρίνη μακριά από την Παιδεία και, συνεπώς, να τη γλιτώσει από περιττές βλάβες. Διότι αν κάποιος προσωποποιεί την αντίσταση στην εφαρμογή του νόμου της Διαμαντοπούλου είναι αυτός με τις αλησμόνητες γελοιότητές του. Προφανώς, η συμμετοχή του ως guest-star (κυριολεκτικά) στην κυβέρνηση, εκτός από τις πολιτικές συνδηλώσεις της καλύπτει και ένα πολιτιστικό κενό, μετά την αποπομπή από το υπουργείο του Τάσου Κουράκη. Διότι, αν και διακρίνονται σε διαφορετικό είδος της ο καθένας, αμφότεροι υπηρετούν τη λογοτεχνία και μάλιστα εμπνέονται από τα ποικίλα υπαρξιακά, ψυχολογικά κ.ά. προβλήματα των ανδρών της μέσης ηλικίας.
Το βέβαιο, πάντως, για τον Τεό μας είναι ότι δεν θα τολμήσει να κουνηθεί υπό τον Φίλη, ο οποίος, ανεξαρτήτως της αθεράπευτης αριστερίλας του και των ορατών διά γυμνού οφθαλμού συμπτωμάτων της, δεν παύει να είναι ένας ικανός «γραμμιτζής» και, οπωσδήποτε, ικανότερος του προκατόχου του. Ο τελευταίος απέδειξε ως υπουργός Παιδείας ότι είναι η γνήσια περίπτωση του αριστερού που αδυνατεί να περάσει από τον λόγο στην πράξη. Ο Αριστείδης Μπαλτάς πλήρωσε, κατά κάποιο τρόπο, την ξεφτίλα των κλειστών σχολείων. Γι’ αυτό, και εξορίσθηκε στο υπουργείο Πολιτισμού, όπου η απραξία ενός υπουργού ποτέ δεν έβλαψε καμία κυβέρνηση…
Ουγκ!
«9/11 Και μην ξεχνάτε. Από τους 2.500 εβραίων (sic) που εργάζονταν στους Δίδυμους Πύργους, εκείνη την ημέρα δεν πήγε κανένας να εργαστή (sic)».
Το γεγονός ότι ο άνθρωπος που έστειλε αυτό το τουίτ, καθώς και άλλα παρόμοια, έγινε υφυπουργός στην κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου είναι σκανδαλώδες, αλλά μας δίνει μια ευκαιρία να ανιχνεύσουμε τη φύση του αντισημιτισμού. Οσοι πιστεύουν αυτό που ο υφυπουργός Δημ. Καμμένος μας ζητεί να μην ξεχνάμε οφείλουν να απαντήσουν στο ερώτημα, γιατί, η συνωμοσία δεν διέρρευσε από κανέναν τους ― μιλούμε για 2.500 άτομα, στο κάτω κάτω. Θα απαντούσαν ότι, προφανώς, ήσαν μιλημένοι και οι 2.500· γι’ αυτό και δεν έβγαλαν τσιμουδιά έως σήμερα. Θεωρούν, δηλαδή, ότι η ατομικότητα του καθενός από τους 2.500 υποτάσσεται τελείως σε κάτι ανώτερο: την εβραϊκή ταυτότητά τους. Η δε υποταγή τους σε αυτή είναι τόσο απόλυτη, ώστε οι ηγέτες της συνωμοσίας αισθάνονται ασφαλείς ότι μπορούν να καλύψουν ένα τέτοιου μεγέθους έγκλημα, βασιζόμενοι στην εχεμύθεια 2.500 τυχαίων ανθρώπων, που απλώς έτυχε να είναι Εβραίοι και ο καθένας τους βρέθηκε να δουλεύει στα συγκεκριμένα κτίρια μέσα από τη δική του διαδρομή στη ζωή.
Οποιος το πιστεύει αυτό ―ας μη με συγχωρέσει γι’ αυτό που θα πω, δεν με νοιάζει καθόλου― αλλά είναι βλάκας. Πώς το λένε; Είναι ένας κοινός, κοινότατος βλαξ! Επομένως, αν αυτός ο κύριος παραμείνει στην κυβέρνηση, τότε να προσθέσουμε κάτι ακόμη στα ωραία λόγια του Τσίπρα, όταν πανηγύριζε επάνω στην εξέδρα αγκαλιασμένος με τον Καμμένο. Είπε, θυμάμαι, ότι η κυβέρνησή τους θα είναι «υπό τη σημαία της εντιμότητας και του αγώνα». Να προσθέσουμε και τη βλακεία ― φυσικά μετά τον αγώνα και, προπαντός, μετά την εντιμότητα που έχει πάντα την προτεραιότητα…
Σήμερα, καθώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές, δεν θα απέκλεια να έχει ήδη βρεθεί ο τρόπος για να διευκολύνει ο εξάδελφος Καμμένου την κυβέρνηση με την παραίτησή του. Εντούτοις, δεν είναι απίθανο και να επιβιώσει, παρότι προϊστάμενός του είναι ο γνωστός Σπίρτζης ― αυτός που ευχαρίστως θα έπαιρνε την άδεια από δυσάρεστους δημοσιογράφους και ο οποίος έχει σε κάδρο, πίσω από το γραφείο του, ένα ποπ αρτ πορτρέτο του Βελουχιώτη. Εδώ τα βρήκαν ο Χίτλερ με τον Στάλιν και έφτιαξαν το σύμφωνο Ρίμπεντροπ-Μολότωφ για να μοιράσουν μεταξύ τους την Πολωνία! Γιατί να μην τα βρει ο Σπίρτζης με τον εξάδελφο Καμμένο; Είναι γνωστό ότι οι οπαδοί των ολοκληρωτικών καθεστώτων μιλούν διαλέκτους της ίδιας γλώσσας…