Μεταξύ άλλων ανακριβειών που μας ταλανίζουν, περιλαμβάνεται η γενική παραδοχή, σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα διαθέτει καλά εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό, που διαθέτει προσόντα κι εξειδίκευση που θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες οιασδήποτε διεθνούς επενδύσεως.
Είναι αλήθεια ότι έπειτα από δεκαετίες προσπαθειών, με δυσανάλογα μεγάλο κόστος για τις οικογένειες αγροτών, μισθωτών και επαγγελματιών, η Ελλάδα έχει μια στρατιά πτυχιούχων.
Η τελευταία έρευνα επιχειρηματικότητας δίνει πόντους στη χώρα μας επειδή ακριβώς η αναλογία των πτυχιούχων τριτοβάθμιας στον πληθυσμό είναι από τις υψηλότερες στον κόσμο. Πόσο ικανοί είναι όμως όλοι αυτοί, νέοι και ολιγότερο νέοι, να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις μιας σύγχρονης επιχείρησης; Δυστυχώς πολύ ολιγότεροι από όσο θέλουμε να πιστεύουμε. Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα. Η μόρφωση στη χώρα μας είναι γενικόλογη κι εγκυκλοπαιδική. Η εκπαίδευση είναι συχνά εχθρική στη νεωτερικότητα, στην παγκοσμιοποίηση και στην ανοικτή κοινωνία.
Υπερβολικά πολλοί νέοι άνθρωποι έχουν θολή, μπερδεμένη και παραμορφωτική αντίληψη της άριστης πρακτικής που έχει κυριαρχήσει διεθνώς. Το πιο εύκολο χαρακτηριστικό είναι η αποστροφή των περισσοτέρων στον ανταγωνισμό με διαφανείς και ενιαίους κανόνες. Η απόρριψη συστημάτων αξιολόγησης ικανοτήτων κι επιδόσεων συνδυάζεται με χαμηλή προσαρμοστικότητα. Η καταδίκη των πραγματικών δυνατοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού συντελείται επειδή το Δημόσιο προτάσσει τα τυπικά προσόντα έναντι των πραγματικών. Η Ελλάδα θέλει διπλώματα και αγνοεί τις δεξιότητες. Είναι τραγικό ότι συστήματα περιορισμού του κομματικού πελατοκεντρικού συστήματος προσλήψεων στο κράτος, αντί να βελτιώσουν την κατάσταση, την έκαναν (αν και όχι πάντοτε…) ακόμη χειρότερη.
Το αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά την προσέλκυση διεθνών επενδύσεων και διευκόλυνσης της παραγωγικότητας είναι λυπηρό. Τρομερά ταλέντα στο Δημόσιο πνίγονται στη λάσπη των συνδικαλιστών, των εκβιασμών που στήνουν οι κολλητοί της ολιγαρχίας και των κομμάτων. Εξίσου μεγάλα ταλέντα στον ιδιωτικό τομέα παρεμποδίζονται από συστήματα «ίσης» αμοιβής και «συλλογικών» συμβάσεων.
Η πιο άμεση απόδειξη των εμποδίων που βάζει η χώρα μας στην ανάδειξη των δεξιοτήτων, του ταλέντου και των ελπίδων των ανθρώπων της είναι η μαζική φυγή ταλέντων από την Ελλάδα προς το κέντρο της Ευρώπης και, κάποτε, στην Κίνα και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Γνωρίζαμε ήδη πόσοι πολλοί από τους φοιτητές μας σε διεθνή πανεπιστήμια εύκολα δέχονται τις προτάσεις που τους γίνονται για μια θέση απασχόλησης.
Αν αθροίσετε τις δύο αυτές ομάδες, θα κατανοήσετε αυτό που θα ήθελαν να βρίσκουν στη χώρα μας, εγκατεστημένους κι ευχαριστημένους, οι διεθνείς επενδυτές.