Η πρώτη και θεαματική μεταβολή στη διάρκεια αυτού του τελευταίου έτους είναι αυτό που ακούς στον δρόμο. Χθες το πρωί, στο κέντρο της Αθήνας, σε διάφορα σημεία, στην Πανεπιστημίου, στο Σύνταγμα, στη Σόλωνος και μετά ώς το μετρό της Ομόνοιας είχα τα αυτιά τεντωμένα για να πιάσω τον παλμό του κόσμου και να ακούσω, αν αυτό ήταν δυνατόν, κάτι θετικό για το κυβερνητικό έργο. Μάλλον θα έπρεπε να το πω διαφορετικά. Θα έπρεπε να κλείσω τα αυτιά μου για να μην ακούω, τα ίδια, επαναλαμβανόμενα, κυνικά, ειρωνικά, αγανακτισμένα σχόλια όλων εκείνων, που είτε ψήφισαν είτε όχι, αλλά που τώρα, σήμερα και αύριο, ξέρουν ότι η χώρα πρέπει να υποδεχθεί, αργά ή γρήγορα, αλλά πάντως σε ευθεία ορατού χρόνου, μία κυβερνητική αλλαγή.
Αυτή η αλλαγή διαφέρει ποιοτικά, ηθικά αλλά και στις επιμέρους αποχρώσεις της τόσο από τα μακρινά στον χρόνο συνθήματα «αλλαγής» όσο, κυρίως, από την πρόσφατη πίεση του ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την εξουσία, μόλις 13 μήνες πριν. Ο χρόνος που μεσολάβησε μοιάζει με αιώνα και το τοπίο που προέκυψε είναι το τοπίο μιας χώρας σε πλήρη αποσυντονισμό.
Και δεν είναι μόνο που δεν βρίσκεις άνθρωπο να μπορεί δημοσίως να υπερασπιστεί το κυβερνητικό έργο, είναι που έχει αντιστραφεί πλήρως ο αέρας, ο οποίος πλέον ενισχύει την πολιτική μεταβολή. Ακούγεται πολύ ο φόβος όσων έχουν υπερεπενδύσει σε αυτό που μπορεί να φέρει ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ακούγεται η ανάγκη για αυτοσυγκράτηση, ψυχραιμία και προσφυγή στον ρεαλισμό, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα καθίσει να παρακολουθήσει χωρίς επίθεση τη φθορά του. Και ο χρόνος που θα έχει προς εκμετάλλευση η αξιωματική αντιπολίτευση είναι καίριας σημασίας. Το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας τον Απρίλιο θα δείξει τις βασικές κατευθύνσεις για την ανασυγκρότηση του κόμματος, αλλά ήδη ένα μεγάλο μέρος της βάσης των ψηφοφόρων έχει ήδη μετακινηθεί στο τοπίο της επόμενης ημέρας.
Ο χρόνος που μεσολάβησε τους τελευταίους 12 μήνες μας κληροδότησε τις πιο ενδιαφέρουσες και εν δυνάμει σημαντικές μεταβολές στο σώμα των ψηφοφόρων. Η μάχη του λαϊκισμού θα είναι λυσσαλέα, αλλά η πιο θεαματική μεταβολή είναι η κατεδάφιση όλων των επιχειρημάτων με τα οποία κέρδισε την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ. Εχουμε ήδη προχωρήσει στο επόμενο κεφάλαιο με έναν πρωθυπουργό που έχει μείνει πίσω. Και κάθε μέρα, αυτό φαίνεται όλο και πιο πολύ.