Σφυροκοπείται η κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα από όλες τις κοινωνικές ομάδες για τις συνέπειες μιας πολιτικής, που έχει θεωρητικώς ως στόχο την εναρμόνιση της οικονομίας προς τα ευρωπαϊκώς ισχύοντα. Τα ανάλογα ακριβώς υπέστησαν στη διάρκεια της εξαετίας όλες οι κυβερνήσεις. Εφθασε τελικώς και η ώρα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.
Αλλά στα έξι χρόνια που μεσολάβησαν έχουν συντελεσθεί αλλαγές υψίστης σημασίας. Κατ’ αρχάς, η κατάργηση των εσωτερικών συνόρων –ή άλλως η συμφωνία Σένγκεν– που ετέθη σε εφαρμογή δίχως καμία πρόνοια για την ενίσχυση και διαφύλαξη των εξωτερικών συνόρων, δοκιμάζεται πλέον κάτω από την πίεση ασυγκρατήτων προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών. Φράκτες εγείρονται μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών, ενώ η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα ολιγωρεί, και ενεργεί με τρόπο ανακόλουθο προς τις δεσμεύσεις της έναντι των εταίρων.
Ωστόσο, η αποσταθεροποίηση και ριζοσπαστικοποίηση του ισλαμικού κόσμου προήλθε από αυτενεργούσες χώρες κατά το ίδιο συμφέρον ή από αφελή ιδεοληψία. Τις συνέπειες αυτής της «γεωστρατηγικής αφροσύνης» υφίστανται οι χώρες της Ε.Ε. και η Ελλάς κατ’ εξοχήν, που εκ των πραγμάτων μετατρέπεται σε μία «χαβούζα» του αίσχους των πάσης φύσεως αποκλήρων του 21ου αιώνα. Ανευθυνότης δεν χαρακτηρίζει μόνον το έθνος των Ελλήνων.
Στο θέμα της ανεπιτυχούς απόπειρας προσαρμογής της ελληνικής οικονομίας οι ευθύνες όσων άσκησαν και ασκούν την εξουσία σήμερα είναι αδιαμφισβήτητες. Αλλά η παθογένεια του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος περνάει συνήθως ασχολίαστη.
Ωστόσο, η παλαιότερη πρόταση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε περί προσωρινής εξόδου της Ελλάδος από το ευρώ, που φρόντισε να υπενθυμίσει εκ νέου ο «σοφός» άνδρας της Ευρωζώνης, έχει και άλλη ανάγνωση πέραν εκείνης που τονίζει την εγγενή ανικανότητα του ελληνικού συστήματος.
Αποτελεί εν πρώτοις ομολογία ότι το ευρώ ως εργαλείο νομισματικής πολιτικής –αβαθές διότι στερείται έρματος πολιτικού– είναι ανίκανο να αντιμετωπίσει τη χρεοκοπία κράτους-μέλους όπως η Ελλάς, με μηδαμινή συμμετοχή στο ΑΕΠ της Ευρωζώνης – σε αντίθεση λόγου χάρη με τις ΗΠΑ, όπου η χρεοκοπία της Καλιφόρνιας δεν επηρέασε διόλου το δολάριο.
Πέραν τούτου η από ετών διατυπωθείσα άποψη-πρόταση του κ. Σόιμπλε υπονοεί σαφώς ότι η οικονομική ανάκαμψη της χώρας δεν είναι εφικτή δίχως την υποτίμηση ενός κάποιου προσωρινού εθνικού νομίσματος. Ειλικρινέστερη κριτική για τις αδυναμίες του ευρώ δεν έχει διατυπωθεί –έστω με τρόπο έμμεσο– από Ευρωπαίο πολιτικό.
Ολα αυτά μπορούν να αντιμετωπισθούν ως θεωρητικά και άσχετα, αλλά ως φαίνεται το αίσθημα των Ελλήνων αρχίζει να αλλοιώνεται και η εικόνα της Ευρώπης να αμαυρώνεται σταδιακώς. Πρόσφατη δημοσκόπηση του νέου ερευνητικού οργανισμού «διαΝΕΟσις», που δημοσίευσε η «Κ», κατέγραψε ότι ένα ποσοστό 46,2% –έναντι 28,1%– πιστεύει ότι η Ελλάς ζημιώθηκε ως προς την οικονομική ανάπτυξη και την ευημερία από τη συμμετοχή της στην Ε.Ε.
Ο ευρωσκεπτικισμός με άλλα λόγια έχει αρχίσει να εδραιώνεται σταδιακώς στην κοινωνία. Και αυτό είναι κάτι που πρέπει να ληφθεί υπόψη από τα λεγόμενα «εκσυγχρονιστικά» κόμματα «ευρωπαϊκού προσανατολισμού» και να εμβολιάσουν τον πολιτικό τους λόγο, με κριτική προς το υφιστάμενο, παθογενές ευρωπαϊκό σύστημα. Μόνον διά του τρόπου αυτού θα παραμείνει η κοινωνία σε ευρωπαϊκή τροχιά για να μην ωθηθούν τα πράγματα στα άκρα και καταλήξουμε εκόντες άκοντες στο χάος.