Η εμπειρική παρατήρηση το επαληθεύει συχνά. Πρώην καπνιστές γίνονται οι πιο φανατικοί εχθροί εξαρτημένων της νικοτίνης. Το ίδιο συμβαίνει και με κομματικούς «συντρόφους» των οποίων οι δρόμοι χωρίζουν· τους ενώνει πια το πολιτικό μίσος. Μεταπολιτευτικά ο όρος «συντροφικά μαχαιρώματα» λεξικογραφήθηκε ανανεωμένος επί κυριαρχίας ΠΑΣΟΚ, αλλά η υιοθέτησή του είναι υπερκομματική. Αδικήθηκε από την επικαιρότητα το πρόσφατο μανιφέστο της τέως προέδρου της Βουλής, που ακριβώς πέρυσι εξελέγη στο τρίτο τη τάξει πολιτειακό αξίωμα με 235 ψήφους – αριθμό ρεκόρ. Καταχειροκροτήθηκε τότε από την πλειονότητα των συναδέλφων της η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου. Οι ίδιοι, λίγους μήνες αργότερα, την έβλεπαν σαν κόκκινο πανί. Τους τρέλαινε –αμάθητοι…– το «ύφος» της και η εξοντωτική τυπολατρία της, το ξενύχτι στα έδρανα δεν αντεχόταν.
Στο μανιφέστο της –η πιστή αναπαραγωγή διαλόγων εκ μέρους της αφήνεται στην κρησάρα του καθενός– η τέως «σύντροφός» του κατακεραυνώνει τον κ. Αλέξη Τσίπρα. «Με οδύνη διαπίστωσα από την εμπειρία του 2015 ότι πολλές από τις επιλογές δεν εκπορεύονταν από στάση αρχής και αναφοράς σε αξίες αλλά καθαρά από κομματικό και προσωπικό οπορτουνισμό». Η ίδια, αναφερόμενη στον ίδιο, ανεβάζει στροφές, δίνοντας κλίμα αμέσως μετά το δημοψήφισμα του Ιουλίου. «…Θεωρούσα ότι είχα μπροστά μου έναν άνθρωπο καταβεβλημένο και πανικόβλητο ενώ η πραγματικότητα απέδειξε ότι προσπαθούσε με έμμεσους τρόπους να προετοιμάσει το έδαφος γι’ αυτό που είχε προσυμφωνήσει και ταυτόχρονα να δικαιολογηθεί ενώπιόν μας με πειστικές αφηγήσεις». Οπισθεν, Ιανουάριος 2015, ο ΣΥΡΙΖΑ θριαμβεύει λέγοντας «ναι» σε όλους. Η Ζωή εισπράττει «όχι» από τον κ. Τσίπρα στο να αναλάβει το υπ. Δικαιοσύνης που επιθυμούσε διακαώς και της «ταίριαζε». Ε, όχι εσύ το έβδομο τη τάξει υπουργείο, νομίζει ότι την κολακεύει ο κ. Τσίπρας. Η κ. Κωνσταντοπούλου ευθαρσώς αρνήθηκε να ηγηθεί στο υπερ-υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο τελικά ανέλαβε ο κ. Νίκος Βούτσης, που αρχικώς προοριζόταν για την προεδρία της Βουλής, ενώ αυτή είχε εισηγηθεί στον πρωθυπουργό να δώσει την προεδρία στον κ. Παν. Λαφαζάνη…
Η ίδια αποκαλύπτει σήμερα τις τότε μύχιες σκέψεις της: «Η όλη συζήτηση με είχε προβληματίσει και ανησυχήσει. Αισθανόμουν ότι οι επιλογές γίνονταν με ελαφρότητα και χωρίς σχεδιασμό…». Ωστόσο ο κ. Τσίπρας με υψηλό συντροφικό χιούμορ πλειοδότησε: «Αμα θέλω να τους τρελάνω όλους, θα κάνω εσένα πρόεδρο της Βουλής». Ακριβώς σαν πέρυσι, γενικώς, η πανηγυρική ατμόσφαιρα, νικητών και κυρίαρχου λαού, υπέγραφε μυθοπλασίες.
Και μόλις προχθές η Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ, όσοι θυμάστε), στελεχωμένη από τέως συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ και πρώην υπουργούς, απαντώντας του, τρόχισε με λέξεις άλλη μία μαχαιριά: ο κ. Τσίπρας χρησιμοποιεί μεθόδους λάσπης, δανεικές από τα πιο βρώμικα αντιαριστερά οπλοστάσια.