Με καθυστέρηση δύο ετών αναμένεται να κλείσουν οι συζητήσεις για την τρίτη, μετά το 2010, διάσωση του κρατικού ταμείου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αν όλα πάνε καλύτερα μετά τις 24 Μαΐου, η πλειοψηφία θα πρέπει να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις νέες πολιτικές και πολύ πραγματικές δυσκολίες για την επαναφορά της χώρας σε έδαφος ανάκαμψης.
Η διαχείριση των αναπτυξιακών μέτρων δεν θα είναι πολιτικώς ευχερέστερη για την αριστερο-δεξιά κυβερνώσα πλειοψηφία. Γρήγορα οι κρατιστές θα κατανοήσουν πως αναπτυξιακό δεν είναι να μοιράζουν επιδοτήσεις, δάνεια, συμβόλαια και προμήθειες τα υπουργεία. Ο υπουργός-δεξί χέρι-Νίκος Παππάς θα έχει πρώτος την ευκαιρία να το νιώσει από τις ερωτήσεις των επενδυτών που συναντά στις Ηνωμένες Πολιτείες, που θυμίζουν πόσο δύσκολο είναι να πείσει για τη φιλοκαπιταλιστική και φιλοεπενδυτική ειλικρίνεια της κυβέρνησης.
Το ενδιαφέρον των διαχειριστών κερδοσκοπικών επενδυτικών κεφαλαίων (hedge funds) για την τροπή των ελληνικών πραγμάτων είναι, πράγματι, ζωηρό. Ηταν όμως και την άνοιξη του 2014. Ο κ. Παππάς επιδιώκει την επιστροφή στο θετικό μομέντουμ που είχαμε επιτύχει προ δύο ετών. Ο αυτόματος δημοσιονομικός διορθωτής, η μακρόπνοη δανειακή συμφωνία με τους Ευρωπαίους και, εφόσον επιτευχθεί, η συμμετοχή του ΔΝΤ στο ανανεωμένο πρόγραμμα προσαρμογής είναι δυνατά επιχειρήματα.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, μόνον κεφάλαια που θα μπορούν να φύγουν εύκολα είναι πιθανόν να πειστούν σε επανάληψη των επενδύσεών τους στο Χρηματιστήριο και στα ελληνικά ομόλογα. Τραπεζικές μετοχές αρχικώς αλλά και κρατικοί τίτλοι θα επιστρέψουν αμέσως σε παλαιά υψηλά επίπεδα, ήδη από την πρώτη εβδομάδα μετά το κλείσιμο της αξιολόγησης.
Λεφτά στην πραγματική οικονομία, μείωση των δανειακών υποχρεώσεων των επιχειρήσεων, αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, νέα δάνεια για νέες επενδύσεις και, επομένως, νέες θέσεις εργασίας ή το άνοιγμα νέων αγορών για εξαγωγές δεν θα πρέπει να περιμένουμε.
Το κύριο εμπόδιο βρίσκεται στην καταστροφή που έχουν υποστεί οι τράπεζες. Οι απανωτές πολιτικές παρεμβάσεις, που προκάλεσαν ανάλογες δικαστικές παρεμβάσεις, ο ασφυκτικός έλεγχος από το Ταμείο Διάσωσης και ο συνεχιζόμενος ποιοτικός έλεγχος των προσώπων που τις διοικούν έχουν παγώσει ακόμη και τις πιο συμβατικές τραπεζικές εργασίες.
Η μνημονιακή ατζέντα για την ανάπτυξη θα αποδειχτεί δυσκολότερη και από τη δημοσιονομική για την κυβέρνηση Τσίπρα. Εχουν συμφωνηθεί μέχρι στιγμής τα ακόλουθα: Πλήρης απελευθέρωση στις αγορές ενέργειας (πλήρης διαχωρισμός ΔΕΗ-ΔΕΔΔΗΕ, ανοικτές τιμές ΔΕΣΦΑ). Κατάργηση εμποδίων στις δημόσιες μεταφορές και τα logistics. Επανατιμολόγηση υπηρεσιών ύδρευσης. Επιτάχυνση ιδιωτικοποιήσεων. Ολες οι εξουσίες στο νέο γραφειοκρατικό τέρας-διάδοχο του ΤΑΙΠΕΔ και κινητοποίηση του Ταμείου Ακίνητης Περιουσίας. Αλλά και η πλήρης εφαρμογή όλων των απελευθερώσεων που προβλέπουν οι τρεις εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ, τις οποίες, υπενθυμίζω, δεν εφήρμοσε η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.
Τέλος, το κερασάκι στην αναπτυξιακή τούρτα είναι η πλήρης αναμόρφωση της αγοράς εργασίας και των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων εργαζομένων και εργοδοτών, ο απόλυτος εφιάλτης κάθε αριστεράς. Η επιτροπή δουλεύει εδώ και πολλές μέρες και η υιοθέτηση των προτάσεών της αποτελεί μία ακόμη προϋπόθεση για τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Ο κ. Τσίπρας κατανοεί τώρα πόσο βαρύτατη ασχολία είναι η διακυβέρνηση του τόπου. Του εύχομαι ειλικρινώς να το διασκεδάζει όσο ακόμη είναι «νέος» πολιτικός!