Αν κάνει κάποιος τον κόπο να κοιτάξει τα νούμερα, θα καταλάβει το παιχνίδι του φίνου τακτικιστή Αλέξη Τσίπρα. Στη σημερινή Βουλή, ο κ. Τσίπρας διαθέτει 144 έδρες, μόλις μία λιγότερη από όσες κέρδισε τον Σεπτέμβριο πέρυσι. Είχε χάσει μόλις 4 έδρες από τον Ιανουάριο του ίδιου έτους, μετά ένα ανεπαίσθητο γλίστρημα στην κάλπη.
Ο κ. Τσίπρας κυβερνά επειδή έχει την εμπιστοσύνη του δεξιότερου της Δεξιάς κ. Καμμένου, ο οποίος πέτυχε λαμπρή νίκη μένοντας στη Βουλή με 10 έδρες (σήμερα εννέα) παρά την απώλεια σχεδόν μιας μονάδας μετά την «εις τα τέσσερα» επιδοκιμασίαν του τρίτου μνημονίου.
Μη λησμονείτε πως ο κ. Τσίπρας είναι ο μόνος πολιτικός που γεννήθηκε μετά το Πολυτεχνείο. Προφανώς, γι’ αυτό δεν χάνει την ευκαιρία να μας θυμίζει ότι είναι κατά πρώτο λόγο ένας εμπειρικός πολιτικός. Κάθε φορά που χρειάζεται να αντλήσει από την πρόσφατη πολιτική ιστορία, δείχνει πόσο «πασοκτζής» είναι και πόσο καλά έχει αφομοιώσει την Ελλάδα του λαϊκισμού.
Ας κάνουμε λοιπόν μια μικρή ιστορική αναδρομή. Το 1984, ο Ανδρέας Παπανδρέου βρισκόταν πάντοτε αντιμέτωπος με τις τραγικές συνέπειες της εσφαλμένης οικονομικής πολιτικής του. Επινόησε ένα «κόλπο» για να παγιδεύσει την ψήφο του Κομμουνιστικού Κόμματος: εξαπατώντας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, με τον κ. Σαρτζετάκη θα έπαιρνε τις 13 ψήφους του ΚΚΕ και μαζί με τις 172 δικές του θα εξασφάλιζε προεδρική πλειοψηφία.
Κατ’ αναλογίαν, το ερώτημα σήμερα είναι αν θα καταφέρει ο κ. Τσίπρας να εξεύρει την πλειοψηφία των 2/3 για να φέρει νέο εκλογικό νόμο, που θα καθιστά τον πρώτο σε ψήφους δεύτερο σε βουλευτές, με πρόσχημα την αναλογικότητα της κατανομής.
Οι σίγουροι ψήφοι επί των 153 Συριζανέλ είναι αυτές των χρυσαυγιτών, τρίτη σε δύναμη ομάδα του κοινοβουλίου με 18 έδρες. Νέο άθροισμα σε μεταφορά, 171 θετικές ψήφοι για την άμεση αλλαγή του εκλογικού νόμου.
Αν το ένστικτό μου δεν με προδίδει, ο κ. Τσίπρας, επ’ αυτού του συνόλου, ήδη προσμετρά τις ψήφους της κ. Γεννηματά. Αρα, ο λογαριασμός Τσίπρα ξεκινά από 188 βουλευτές.
Θα χρειαστεί βεβαίως να συμφωνήσει και το Ποτάμι, ενώ η θετική συνεισφορά του κ. Λεβέντη σε αυτή την τόσο ζωηρή προσπάθεια «μιας κάποιας οικουμενικής» δεν πρέπει να αμφισβητείται. Με τους «ποταμίσιους» φτάνουμε στους 199 και με τους «κεντρώους» πάμε στους 208 βουλευτές ή 209, αν ο κ. Παναγούλης λυγίσει υπό το βάρος της «άδολης» δημοκρατικής επιταγής.
Καθόλου άσχημα. Μια «τέλεια» συστράτευση εναντίον του Κυριάκου Μητσοτάκη, που έχει πολύ καλά καταλάβει πού το πάει ο Τσίπρας και γι’ αυτό δεν άφησε κανένα περιθώριο συνδιαλλαγής με το περίφημο «μπόνους» του πρώτου κόμματος. Επραξε καλά. Ισως όμως πρέπει, εκτός από την εμπιστοσύνη που δείχνει στο ταξικό ένστικτο του ΚΚΕ, να σκεφτεί σύντομα τη δική του πολιτική συμμαχιών.