Δυστυχώς, οι δημοσκοπήσεις επηρεάζουν, πάντοτε, την πολιτική μας αντιπαράθεση. Συχνά και με τρόπο καθοριστικό. Κάθε φορά που το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανακτά το προβάδισμα έναντι του κυβερνώντος, ο έχων την πλειοψηφία σπεύδει να αντιδράσει. Κατά κανόνα, με την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Κυρίως, για να ανακόψει τον δρόμο του αντιπάλου του προς την εξουσία. Τούτο, για μυριοστή φορά, συμβαίνει και σήμερα. Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχουν λόγο να απολογούνται, ούτε η Ν.Δ. να διαμαρτύρεται. Και οι δύο ακολουθούν την πεπατημένη. Το μόνο εμπόδιο είναι η διάταξη που προβλέπει πως ο «νέος» νόμος εφαρμόζεται από τις μεθεπόμενες εκλογές, αν δεν ψηφισθεί από την πλειοψηφία των 2/3 της Βουλής. (Διάταξη, η οποία, αν θυμάμαι καλά, υποστηρίχθηκε από τον επιφανή πολιτικό μας Γιάννη Βαρβιτσιώτη).
Ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να «προβληματίζεται» για τον εκλογικό νόμο μόλις προ ολίγων μηνών, όταν η Ν.Δ. φάνηκε να έχει κάποιο προβάδισμα. Είναι βέβαιον, λοιπόν, ότι αυτός ο «προβληματισμός» καθίσταται πλέον αγωνιώδης, αφού η τελευταία δημοσκόπηση της MRB δείχνει τη Ν.Δ. να αυξάνει την υπεροχή της περίπου στις έξι ποσοστιαίες μονάδες, στην παράσταση νίκης να προηγείται με 51%, έναντι 24% του ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Μητσοτάκης να θεωρείται καταλληλότερος πρωθυπουργός (27,5%), έναντι του κ. Τσίπρα (21,8%).
Ωστόσο, οφείλουμε να απαλλαγούμε απ’ αυτήν την παθογένεια της πολιτικής μας ζωής. Και η καταλληλότερη στιγμή θα ήταν τώρα, που η χώρα έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη πολιτικής σταθερότητας. Πολλοί αναγνώστες θα διαφωνούν με την τοποθέτηση αυτή. Ομως, θεωρώ πως η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι μια δοκιμασία, όχι μόνον για μας, αλλά και για την Ευρώπη. Η «κωλοτούμπα» του κ. Τσίπρα στην εξουσία έπληξε καίρια, όπως έδειξαν οι πρόσφατες εκλογές, και τον Ισπανό «συναγωνιστή του» Πάμπλο Ιγκλέσιας, που δέχθηκε ισχυρό χαστούκι. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στη Μ. Βρετανία μετά το Brexit. Παρά τους πρώτους πανηγυρισμούς του κ. Τσίπρα, περί δικαίωσης της προ 20μήνου πολιτικής του, ο πρωτεργάτης του αποτελέσματος Μπόρις Τζόνσον αρνείται να βγάλει τα κάστανα απ’ τη φωτιά, αποποιούμενος τη διαδοχή τον Ντέιβιντ Κάμερον στην πρωθυπουργία. Ταυτόχρονα, άρχισαν σε άλλες χώρες να υποστέλλουν τις αντιευρωπαϊκές σημαίες και οι επίδοξοι μιμητές της βρετανικής εξόδου. Εκτός των ακροδεξιών κομμάτων, που είναι τα μόνα που εμμένουν στο… αριστερό εγχείρημα.
Με τα δεδομένα αυτά, επιτρέψτε μου να πιστεύω πως το πείραμα «πρώτη φορά Αριστερά» πρέπει να ολοκληρωθεί στη χώρα μας. Κανείς μας δεν εύχεται να αποτύχει –και μάλιστα παταγωδώς– η σημερινή κυβέρνηση, αφού μια τέτοια εξέλιξη αφορά πρωτίστως τη χώρα και όλους τους Ελληνες. Με μια πρόωρη πτώση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν πρόκειται να επανέλθουν οι μισθοί και οι συντάξεις, έστω στα προ του τρίτου μνημονίου επίπεδά τους. Ούτε να αλλάξουν οι επαχθείς του όροι. Η βασική εξαγγελία του κ. Μητσοτάκη είναι ότι θα δώσει προτεραιότητα στην ανάπτυξη, κάτι που ασφαλώς πιστεύει και μπορεί να το κάνει αποτελεσματικότερα η Ν.Δ. Ομως, ο στόχος αυτός, που συνιστά και τη μοναδική ελπίδα οικονομικής ανάκαμψης, έχει υιοθετηθεί –κουτσά στραβά, με δισταγμούς και παλινωδίες (τύπου Cosco)– και από τη σημερινή κυβέρνηση. Oπως, λοιπόν, εκλιπαρούν στα τηλεοπτικά παράθυρα και οι ανικανοποίητοι καλεσμένοι, ας τους αφήσουμε να «ολοκληρώσουν»…