Η επιθυμία του πρωθυπουργού να δώσει ντάλα καλοκαίρι τηλεοπτική συνέντευξη στον Αλέξη Παπαχελά, ασφαλώς δημιουργεί ερωτήματα σχετικά με τα κίνητρά της. Για ποιο λόγο, δηλαδή, επέλεξε να το κάνει μέσα Ιουλίου, στο τέλος της πολιτικής σεζόν. Επειδή διαπιστώνει την κατολίσθηση του ιδίου και της κυβέρνησής του στις δημοσκοπήσεις, γιατί νιώθει πια τη δυσαρέσκεια του κόσμου και φοβάται ότι θα ενταθεί, μήπως ήθελε να δώσει εξηγήσεις για την πρότασή του περί απλής αναλογικής και αναθεώρησης του Συντάγματος, για να απολογηθεί κάπως για τα μέχρι τώρα πεπραγμένα και τις αποτυχίες του ή ήταν μια προσπάθεια αναβάπτισης, για να πάρουν μαζί στις διακοπές οι πολίτες μια θετική εικόνα του, ενόψει του πολύ δύσκολου φθινοπώρου; Το πιθανότερο είναι ότι ισχύουν όλα τα παραπάνω, πλην βέβαια της επιθυμίας για απολογία, μαζί με την ανάγκη προώθησης ενός πολιτικού σχεδιασμού.
Πραγματικά, οι μακρόσυρτες «τιράντες» του Αλ. Τσίπρα περιείχαν πολλά στοιχεία, αλλά σίγουρα όχι εκείνο της απολογίας. Επανέλαβε ότι ο ίδιος και οι επιτελείς του δεν «διάβασαν» σωστά τις δυνατότητες που είχαν να αλλάξουν την Ευρώπη, αλλά η προσπάθειά του σε όλη τη διάρκεια της συνέντευξης ήταν να πείσει ότι έκαναν το καλύτερο που μπορούσαν και εκείνο που πέτυχαν βελτίωσε όσα είχαν δεχθεί οι προκάτοχοί του πρωθυπουργοί στη διάρκεια της κρίσης. Ακόμη και το τρίτο μνημόνιο, που υπέγραψε, το εμφάνισε ως καλύτερο από τις προηγούμενες δύο εκδόσεις του. Αλλο αν έπεφτε συνεχώς σε αντιφάσεις, παραδεχόμενος τους επώδυνους «συμβιβασμούς», την αυξημένη φορολόγηση και όσα άλλα βιώνουν οι πολίτες, λόγω ακριβώς των αστοχιών της κυβέρνησης Συρανέλ.
Τέλος πάντων, αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Στην προχθεσινή συνέντευξή του ο Αλ. Τσίπρας επισημοποίησε μια ιδεολογική στροφή, αναγορεύοντας τον ρεαλισμό σε πολιτική της κυβέρνησής του, σε αντικατάσταση – αποκήρυξη των ιδεοληπτικών αριστερών και αριστερίστικων προσεγγίσεων που χαρακτήριζαν ώς τώρα το κόμμα του και ώς πρόσφατα την κυβέρνηση. Σε δύο τουλάχιστον σημεία είπε ότι αριστερή πολιτική σήμερα είναι εκείνη που δημιουργεί θέσεις εργασίας και ότι οι αποφάσεις του θα καθορίζονται με γνώμονα αυτό και όχι ιδεοληψίες. Με αυτό τον τρόπο δικαιολόγησε τις ιδιωτικοποιήσεις που έχουν γίνει και αυτές που πρόκειται να γίνουν (οι βελτιώσεις που ισχυρίστηκε ότι έγιναν στις σχετικές συμφωνίες ήταν για να ωραιοποιηθεί το σερβίρισμα), ενώ ταυτόχρονα διαχώρισε σαφώς τη θητεία του σήμερα στην κυβέρνηση από τις πρακτικές προηγουμένων ετών στην αντιπολίτευση. Είναι σαφές ότι έστειλε και ένα μήνυμα στο κόμμα του και στους υπουργούς του, που συνεχίζουν να αριστερίζουν και να υπονομεύουν, αν και σε συγκεκριμένα ερωτήματα του Αλ. Παπαχελά προτίμησε να «το στρίψει» και να μην απαντήσει ουσιαστικά.
Αναμφισβήτητα, η στροφή προς τον ρεαλισμό (εάν τελικά πάρει οριστική μορφή, με δεδομένες τις εσωκομματικές αντιδράσεις και την έλλειψη κατάλληλων προσώπων) σημαίνει και στροφή προς Κεντροαριστερά και Κέντρο, με παράλληλο στόχο την ηγεμονία του χώρου. Στο σχέδιο αυτό εντάσσονται προφανώς η κατάθεση του γνωστού νομοσχεδίου για την αλλαγή του εκλογικού νόμου και τα σχέδια περί αναθεώρησης του Συντάγματος. Αυτός μάλλον ήταν και ο βασικός λόγος που αποφάσισε τη συνέντευξη ο Αλ. Τσίπρας τέτοια εποχή.