Ενα χρόνο έπειτα από τον «ξεσηκωμό» του λαού στο ανούσιο και οικονομικά καταστροφικό δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα εντελώς διαφορετικό διεθνές περιβάλλον. Η συγκυρία αναδεικνύει πόσο επικίνδυνη ήταν η δρομολογούμενη, από ορισμένους αδαείς, σύγκρουση με την Ε.Ε. και η μετατροπή της Ελλάδας σε ένα τριτοκοσμικό αποτυχημένο κράτος σε μια από τις πιο «καυτές» γεωπολιτικά περιοχές του πλανήτη. Η δρομολογούμενη έξοδος του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε., η προσφυγική κρίση και το κλείσιμο των βορείων συνόρων, ο κλονισμός της γαλλικής κοινωνίας από την ισλαμιστική τρομοκρατία και η απόπειρα πραξικοπήματος στην Τουρκία συνιστούν πολύ πυκνές εξελίξεις για να αγνοηθούν από την Αθήνα ή απλά να θεωρηθούν ευκαιρία για συμψηφισμούς με οικονομικά ανταλλάγματα. Πρόκειται για ανόμοια μεγέθη και καλό θα είναι η κυβέρνηση να προσαρμόσει τη στρατηγική της και να δει αν μπορεί να ενισχύσει τη θέση της χώρας σε αυτό το μεταβλητό περιβάλλον. Αναλόγως, καλό θα ήταν κύκλοι της αντιπολίτευσης, είτε είναι ενταγμένοι σε κόμματα είτε όχι, να μην παίζουν με θέματα που μπορεί να θίξουν το εθνικό συμφέρον. Ακούστηκαν πολλά απαράδεκτα και ανεύθυνα κατά τις τελευταίες ημέρες όσον αφορά την υπόθεση των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν άσυλο και κρατούνται στις Φέρες.
Τα ζητήματα που αναδεικνύονται είναι βαθύτερα. Καθένας από εμάς βυθισμένος στη δύσκολη καθημερινότητά του αγνοεί τα σημάδια ή είναι απλά πολύ κουρασμένος (αν όχι εξοντωμένος) από επτά χρόνια οικονομικής κρίσης και φορολογικής αφαίμαξης. Ωστόσο υπάρχουν ορισμένα δεδομένα τα οποία πρέπει να μην εκφεύγουν της προσοχής ουδενός. Τους τελευταίους μήνες το Αιγαίο Πέλαγος έχει μετατραπεί σε μια θάλασσα με αυξημένη στρατιωτική, πολυεθνική παρουσία. Σε ένα γεωγραφικό μήκος και πλάτος από τις εκβολές του Δούναβη στη Μαύρη Θάλασσα έως και τα βόρεια της Λιβύης και από τις ακτές της Συρίας έως την Τυνησία, υπάρχει σε εξέλιξη μια σειρά από πολλαπλές, παράλληλες κρίσεις. Στην Τουρκία ήρθε στην επιφάνεια ένας σκληρός πόλεμος εξουσίας που αναδεικνύει μια κοινωνία πιο βαθιά διχασμένη απ’ όσο φαίνεται. Η Συρία εξακολουθεί να φλέγεται, η Αίγυπτος είναι επιφανειακά σταθερή, ενώ στη Μαύρη Θάλασσα το ΝΑΤΟ αναζητεί τρόπο να διατηρήσει μια σχετική ισορροπία έπειτα από την προσάρτηση της Κριμαίας από τη Ρωσία. Το μικροαστικό «american dream» της Ελλάδας έχει ήδη πεθάνει στα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Οι πρόσφατες εξελίξεις οδηγούν προς την ευθανασία και το εξίσου θλιβερό ιδεολόγημα (που κύκλοι και της σημερινής κυβέρνησης προώθησαν κουτοπόνηρα τον τελευταίο χρόνο) ότι, ακόμη και «με λιγότερα», μπορούμε να ζήσουμε καλά διότι έχουμε το καλύτερο οικόπεδο του πλανήτη. Οταν ο λαϊκισμός και οι ψευδεπίγραφες ελπίδες καταρρέουν, τότε μένει γυμνή η άσχημη και –σχεδόν πάντα– άβολη πραγματικότητα. Και αυτή η πραγματικότητα υπαγορεύει εγρήγορση και σιωπηρή προετοιμασία ώστε η Ελλάδα να είναι έτοιμη για παν ενδεχόμενο, σε έναν κόσμο ο οποίος έχει εισέλθει για τα καλά στην εποχή όπου κάθε προηγούμενη βεβαιότητα καταρρίπτεται εν μια νυκτί.