Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έφερε για κύρωση στη Βουλή τη σύμβαση παραχώρησης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού. Παραχώρηση που στο παρελθόν είχε πολεμήσει λυσσαλέα. Δεν έκαναν κωλοτούμπα, μας είπαν. Παραμένουν συνεπείς στη θέση τους για μητροπολιτικό πάρκο. Ηττήθηκαν όμως από ισχυρότερους αντιπάλους (εννοούν τους εταίρους μας, χωρίς τους οποίους θα βρισκόμασταν σε ασύντακτη χρεοκοπία).
Λόγω του δυσμενούς συσχετισμού έκαναν συμβιβασμό, είπαν, ώστε να μπορούν να συνεχίσουν –ως κυβέρνηση, βέβαια– τον αγώνα για τον σοσιαλισμό. Οπως έκαναν οι μπολσεβίκοι με τη συνθήκη που υπέγραψαν στο Μπρεστ Λιτόφσκ με τη Γερμανία. Εκανε, λοιπόν, η κυβέρνηση συμβιβασμό απέναντι σε όσα εξακολουθεί να θέλει. Και οι Δήμοι Αλίμου, Γλυφάδας και Ελληνικού, το ΕΜΠ, το ΤΕΕ, που οργάνωναν ημερίδες για το μητροπολιτικό πάρκο; Και οι οργανώσεις πολιτών που έβγαζαν κοινές ανακοινώσεις; Και οι «κάτοικοι του Ελληνικού» που έκαναν συγκεντρώσεις έξω από τη «Μεγάλη Βρεταννία»; Και οι πολίτες που φύτεψαν 1.150 ελιές; Και οι λαϊκές συνελεύσεις που οργάνωνε η «Επιτροπή Αγώνα»; Και το Εργαστήριο Αστικού Περιβάλλοντος ΕΜΠ, που ήδη το 2010 εμελέτησε και απεφάνθη ότι το μητροπολιτικό πάρκο «αποτελεί τη μόνη εφικτή και περιβαλλοντικά και κοινωνικά βιώσιμη προοπτική για το Ελληνικό»; Και η «Ομάδα Εργου», που συστάθηκε μόλις τον περασμένο Απρίλιο από τον υπουργό κ. Φλαμπουράρη υπό τον διευθυντή του ιδίου εργαστηρίου ΕΜΠ και που «απέδειξε την τεράστια ζημιά που κινδυνεύουν να υποστούν το ελληνικό Δημόσιο, αλλά και οι τοπικές κοινωνίες», ενώ «κατέρριψε κάθε επιχείρημα υπέρ της υλοποίησης της συμφωνίας»;
Πού πήγαν οι αρχές και οι αγώνες όλων αυτών; Γιατί το βούλωσαν ομόφωνα; Συμβιβάστηκαν και αυτοί, ώστε να παραμείνει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ για να αγωνίζεται υπέρ του σοσιαλισμού; Εγκατέλειψαν συμπτωματικά τον αγώνα; Αυτά είναι αστεία. Η προφανής ερμηνεία είναι ότι όλες αυτές οι συλλογικότητες ήσαν ιμάντες μεταβίβασης της κομματικής προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ. Το μακρύ χέρι του κόμματος κινητοποίησε όλες τις δυνάμεις που διέθετε για να σαμποτάρει την παραχώρηση. Και όταν είδε ότι κινδυνεύουν οι καρέκλες του, έκανε την κωλοτούμπα, αδιαφορώντας για τις συλλογικότητες που άφησε εκτεθειμένες. Αφησε πίσω του οργανώσεις πολιτών, ΟΤΑ και ΑΕΙ, που αποδείχτηκαν άλαλα κομματικά τσιράκια. Που όταν απευθύνονται στην κοινωνία προκαλούν πλέον καχυποψία έως θυμηδία. Η κωλοτούμπα του συμβιβασμού με τους εταίρους μας είναι ευεργετική για τη χώρα, αλλά η παράπλευρη απώλεια της υπονόμευσης των θεσμών είναι βαριά. Και δεν πρόκειται παρά για ένα μόνο δείγμα αυτής της πάγιας τακτικής του ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα πάντα του σοσιαλισμού. Οι συνέπειες του εγκλήματος ξεπερνούν τη θητεία της κυβέρνησης. Συμβάλλουν στη διαιώνιση της δουλοπρέπειας, του κυνισμού, της διαφθοράς και τελικά της καθυστέρησης της κοινωνίας. Οχι, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι κόμμα του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Κόμμα νεοσταλινικό είναι. Και υπάρχει και κυβερνά επειδή τον ευνοεί τούτο το καθυστερημένο επίπεδο της χώρας.