Αδυνατώ να πιστέψω ότι η κυβέρνηση δεν μπορούσε να προβλέψει την τροπή που έχουν πάρει τα γεγονότα που συνδέονται με τη δεύτερη αξιολόγηση της προόδου επί των στόχων του τρίτου μνημονίου. Μήπως όμως το φταίξιμο για το αδιέξοδο στην αξιολόγηση δεν βρίσκεται αποκλειστικά στην εδώθε πλευρά, αλλά στην εκείθεν πολύπλευρη διαμάχη για όσα μπορεί και πρέπει να επιτύχει η Ελλάδα; Δικαίως η απάντηση οφείλει να είναι μετριασμένη όταν πρόκειται για έμπειρους διαπραγματευτές, όπως είναι το Ταμείο και ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας. Πλην όμως, είναι τραγικό να συμβαίνει στη χώρα αυτό που συνέβη ήδη πριν από δύο χρόνια και μάλιστα με τόσο πανομοιότυπο τρόπο, χωρίς να έχει αποκτηθεί η απαραίτητη εμπειρία στον κρατικό μηχανισμό αλλά και στο πολιτικό προσωπικό.
Οταν ο κ. Τσίπρας παρέσχε στον ελληνικό λαό τη διαβεβαίωση ότι όλα θα προχωρήσουν «σε τρεις εβδομάδες» και χωρίς περιττά εμπόδια, πολλοί, ακόμη κι έκπληκτοι, όπως εγώ, προτίμησαν να πιστέψουν τους καλούς οιωνούς. Στις Βρυξέλλες επικρατούσαν θετικές εκτιμήσεις για την πορεία της ελληνικής κυβέρνησης και την πολιτική θέληση να αξιοποιήσουν μια θετική αξιολόγηση με δυναμικό τρόπο. Τι μεσολάβησε κι άλλαξε;
Ηταν προφανές ότι η ομάδα περί τον πρωθυπουργό δεν είχε δει όλες τις διαστάσεις των θεμάτων που συζητεί, ούτε είχε καταστρώσει κάποιο σχέδιο για τις προβλεπόμενες αντιδράσεις και τις παρεπόμενες κινήσεις των παραγόντων της ελληνικής υπόθεσης. Δεν είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται κάκιστη προετοιμασία στην «ελληνική πλευρά», όπως φιλάρεσκα αποκαλούν τον εαυτό τους οι κυβερνητικοί, λησμονώντας ότι οι δυνατότητες που έχει η χώρα για μια σοβαρή διαπραγμάτευση είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που διαθέτουν τα στελέχη τους. Δικαιώνουν τη Σχολή Δικαίου του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, που είχε, προ περίπου ενός έτους, ανακηρύξει τους χειρισμούς του 2015 ως τη «Χειρότερη Διαπραγμάτευση της Χρονιάς».
Αναδεικνύεται τώρα πόσο ακατάλληλη είναι η ομάδα Τσίπρα όταν πρόκειται για κάτι τόσο σύνθετο όπως η επίτευξη θετικού αποτελέσματος κατά τη διακυβέρνηση της χώρας. Προκειμένου να αποκρυβεί η πρόδηλη αυτή αδυναμία του Μαξίμου, ο πρωθυπουργός έσπευσε να ανακοινώσει τη φιλική προς τους συνταξιούχους εφάπαξ παροχή, κίνηση που είχε προβλεφθεί να γίνει με τη συμμετοχή των ελεγκτών στο απαύγασμα της θετικής αξιολόγησης.
Η δημιουργία τετελεσμένων και η προκλητική συμπεριφορά έναντι των δανειστών έδωσαν στον πιο σκληρό παίκτη, τον ένοικο της Βίλχελστρασε, τα ατού που χρειάζεται για να συνεχίσει τη μεγάλη του κόντρα με το, ήδη αδυνατισμένο μετά την καταδίκη της κ. Λαγκάρντ, Ταμείο στην Ουάσιγκτον. Συνέβη τελικά αυτό που έπρεπε με κάθε τρόπο να αποφευχθεί: μπλέξαμε τη δική μας υπόθεση στην αναταραχή που προκαλούν οι αμφίρροπες πολιτικές συγκρούσεις στα μεγάλα και σημαντικά κράτη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.