Η πραγματική ζημία που προσπαθεί να αποφύγει η κυβέρνηση, με την απόφαση να μοιράσει έκτακτο επίδομα σε 6 στους 10 συνταξιούχους, είναι τα αρνητικά συναισθήματα που θα προκαλέσει η επόμενη περικοπή του ΕΚΑΣ καθώς και η αντίληψη την οποία συντόμως θα αποκτήσουν οι συνταξιούχοι για τις προοπτικές των συντάξεών τους. Η αντικατάσταση του Επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης και ο σταδιακός επανυπολογισμός των συντάξεων με τα νέα ποσοστά αναπλήρωσης αποτελούν πραγματικές βόμβες αξιοπιστίας για τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Η έκτακτη παροχή θα μπορούσε να συγκρατήσει για μικρό, έστω, διάστημα τη δυσθυμία αυτής της καθοριστικής, ιδιαιτέρως μάλιστα για τον ΣΥΡΙΖΑ, μερίδας του εκλογικού σώματος.
Πλην όμως, η ζημία που γίνεται σε όλους μας, άρα και στους αποδέκτες του βοηθήματος, είναι πολύ μεγαλύτερη. Επιπλέον, δεν ήταν καθόλου μα καθόλου απαραίτητη.
Στο τεχνικό σημείωμα αξιολόγησης των μέτρων που ενέκρινε η Βουλή και το οποίο συζητήθηκε από τα στελέχη της ομάδας προετοιμασίας των ζητημάτων της Ευρωομάδας, το γνωστό ως EuroWorking Group, ο προβληματισμός είναι σαφής. Τον εξέφρασε με τον πιο ανοικτό τρόπο ο κ. Σόιμπλε, χθες: οι θεσμοί «ρωτήθηκαν αν η απόφαση της Αθήνας είναι συμβατή με τις υποχρεώσεις της και η αρχική απάντηση ήταν “όχι”», είπε για να υπογραμμίσει πως «Αν δεν τηρούνται οι κανόνες, η Ευρωζώνη θα καταρρεύσει».
Πολλά έχουν ειπωθεί ήδη και πολλά ακόμη μπορεί να πει κανείς για τις εμμονές του συγκεκριμένου πολιτικού. Αν και, κατά καιρούς, πρέπει να σκεφτόμαστε πόσο λίγο θα ήθελε να βρίσκεται στην ηγεμονική θέση που έχει πάρει η Γερμανία μέσα στην κρίση, όχι μόνον λόγω των επιτυχιών της αλλά κυρίως λόγω της υστέρησης των άλλων κρατών, της δικής μας μάλιστα χειρότερης όλων αποτυχίας.
Δεν είναι όμως μόνον ο κ. Σόιμπλε. Το χαρτί που συζήτησαν χθες στην ομάδα του κ. Βίζερ είναι σαφές: η συζήτηση για τη χρησιμοποίηση μέρους του υπερπλεονάσματος, βεβαίως, έγινε· κατέστη όμως σαφές πως οτιδήποτε γίνει θα είναι αποτέλεσμα διαβούλευσης που θα καταλήξει αφότου η κυβέρνηση θα έχει τη σύμφωνη γνώμη των «θεσμών». Αυτό είχε κάνει ο κ. Σαμαράς με το «κοινωνικό μέρισμα» κι ας του είχε πάρει εβδομάδες σκληρότατων αντεγκλήσεων πριν ανακοινώσει, τον Μάρτιο 2014, ένα πακέτο μέτρων. Το χειρότερο όμως για την Αθήνα είναι ο τρόπος με τον οποίο τεκμηριώνουν τις επιφυλάξεις τους. «Είναι αμφίβολο ότι το πακέτο (παροχών) είναι καταλλήλως στοχοθετημένο ώστε να αντιμετωπίσει τις πιο οξείες ανάγκες» της κοινωνίας, γράφουν. Για παράδειγμα, οι συντάξεις καθυστερούν και χιλιάδες συνταξιούχοι δεινοπαθούν.
Πόσο όμως θα κοστίσει η αφανής ζημία που θα προκύψει από την παράταση της αναξιοπιστίας και την νέα απώλεια εμπιστοσύνης στις προοπτικές της οικονομίας; Η κυβέρνηση δείχνει να αδιαφορεί, αλλά κάτι τέτοια είναι που καθιστούν αφόρητη την πίεση Σόιμπλε.