Η οικονομική χρεοκοπία, σε συνδυασμό με τη νοοτροπία και την ανεπάρκεια των κυβερνώντων, ωθεί τη χώρα συνεχώς προς τον Τρίτο Κόσμο. Πράγματα που θα μας φαίνονταν ακραία και επικίνδυνα μοιάζουν λογικά, κομμάτι μιας αποδεκτής ρουτίνας. Χυδαίες πολιτικές συμπεριφορές, σκηνές βίας και αναρχίας, η παράλυση του κρατικού μηχανισμού, η κατάρρευση των νοσοκομείων, το ανερυθρίαστο τσαλάκωμα των θεσμών και πολλές ακόμη ψηφίδες συνθέτουν ένα παζλ που θα έπρεπε να μας βγάλει από τον λήθαργο. Τα προβλήματα είναι βαθύτερα από αυτά που αφορούν την περιώνυμη αξιολόγηση και η ζημιά που προκαλείται στον τόπο είναι κάθε μέρα και μεγαλύτερη.
Δεν έχουμε ίσως συνειδητοποιήσει ότι όλα τα παραπάνω, συνδυαστικά με την εν πολλοίς δικαιολογημένη κοινωνική δυσαρέσκεια, συγκροτούν ένα επικίνδυνο μείγμα. Επικίνδυνο ακόμη και για την υπόσταση της χώρας. Θα χρειαστεί ένα πανεθνικό μέτωπο, με όραμα και τσαγανό, για να βγάλει την Ελλάδα από αυτήν την παρακμή.
Ζητείται, λοιπόν, όραμα και τσαγανό όχι μόνο για τη συγκρότηση αυτού του μετώπου, αλλά και για τη διασφάλιση της αποτελεσματικότητάς του. Δεν είναι κάτι εύκολο. Ομως, μέσα από τις δυσκολίες σφυρηλατούνται τα μεγάλα πολιτικά έργα.