Υπάρχει πολιτική λύση για το χρέος; Η σωστή απάντηση είναι ότι όλες οι μέχρι σήμερα λύσεις για το ελληνικό χρέος ήσαν πολιτικές. Από την πρώτη στιγμή, τον χειμώνα του 2010, όταν η Ευρωζώνη επεδίωξε να αγνοήσει το θέμα, μέχρι και σήμερα, που περιμένουμε ότι η ουρά εκείνου του θέματος θα κλείσει οριστικά και μέχρι τέλους.
Ομως, είναι πάντοτε οι πολιτικοί που καλούνται να πάρουν τις αποφάσεις. Κάποιες απ’ αυτές αποδεικνύονται ευφυείς και αποτελεσματικές, πολλές άλλες αποτυγχάνουν. Σε κάθε περίπτωση όμως, από τότε που φάνηκε ότι η Ελλάδα, αν την άφηναν μόνη της και χωρίς άμεση χρηματοοικονομική βοήθεια, θα φαλίριζε με πάταγο και επί ζημία της Ευρωζώνης και μέχρι σήμερα, που δεν υπάρχει ούτε κατά διάνοια παρόμοιος κίνδυνος, οι πολιτικοί είναι εκείνοι που πρέπει να πάρουν τις αποφάσεις.
Από την άλλη, βέβαια, οι πολιτικοί δεν λαμβάνουν ποτέ τις αποφάσεις αυτές χωρίς να έχουν στα χέρια τους εισήγηση ή τουλάχιστον λεπτομερή έκθεση επί του θέματος. Στις «κανονικές» χώρες, τουλάχιστον. Ακόμη και η πιο τραβηγμένη πολιτική παρέμβαση απαιτεί την περιγραφή της ενδεικνυόμενης λύσης και τον υπολογισμό των τεχνικών όρων, προϋποθέσεων και διαδικασιών.
Στην κυβέρνηση δείχνουν να πιστεύουν ότι η «πολιτική λύση» μπορεί να βρεθεί ανεξαρτήτως των τεχνικών όρων που θα τη συνοδεύουν. «Αν θέλουν οι μεγάλοι, τότε μπορούν να το κάνουν», λένε πολλοί μεταξύ των πολιτικών στελεχών της πλειοψηφίας. Καμώνονται πως αγνοούν ότι ποτέ δεν συνέβη κατ’ αυτό τον τρόπο.
Στην πραγματικότητα, πάντως, καμία πολιτική απόφαση σε ανώτατο ευρωπαϊκό επίπεδο δεν ελήφθη χωρίς, προηγουμένως, η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση να έχει λάβει όλα (ή σχεδόν όλα…) τα, πάντοτε πολύ δύσκολα, δημοσιονομικά μέτρα που αποτελούν προαπαιτούμενα των πολιτικών συμφωνιών.
Εξάλλου, φορέας της πολιτικής λύσης που χρειάζεται αυτήν τη στιγμή, για να προχωρήσει η υπόθεση με το ελληνικό χρέος, είναι το ευρωσυμβούλιο υπουργών Οικονομικών. Δυστυχώς, όμως, για μία ακόμη φορά, η συμπεριφορά της πολιτικής ηγεσίας του τόπου παγιώνει την αντίληψη πως «οι Ελληνες» δυστροπούν συστηματικά όταν πρόκειται να εφαρμόσουν αναπτυξιακές μεταρρυθμίσεις, ενώ επιμένουν όταν πρόκειται «να τους χαρίσουν» δημοσιονομικές διευκολύνσεις.
Οπως ήρθαν τα πράγματα αυτήν τη στιγμή και όπως άλλωστε συνέβη συστηματικά έως σήμερα, η πολιτική και τεχνοκρατική λύση βρίσκεται εις χείρας Σόιμπλε.