Όλες οι τελευταίες ομιλίες, συνεντεύξεις, δηλώσεις και ενέργειες του Αλ. Τσίπρα οδηγούν στο αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα ότι έχει πάρει όλο «το παιχνίδι» πάνω του. Οχι ότι δεν ήταν φανερό και προηγουμένως, αλλά τώρα οι αποδείξεις είναι απτές, σε συνεχή ροή απόλυτα διαφανείς. Δεν υπάρχει πλέον μυστήριο ούτε αμφιβολία κατά πόσον οι αποφάσεις και οι συμπεριφορές διαφόρων υπουργών, ή ακόμη και θεσμικών παραγόντων (π.χ. του Ν. Βούτση στο θέμα με τον «Ρουβίκωνα») τυγχάνουν ουσιαστικά της έγκρισής του, καθώς οι πάντες καθοδηγούνται από την πρωθυπουργική ρητορική. Αλλωστε, στην τελευταία Κεντρική
Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ δεν ακούστηκαν διαφορετικές φωνές και αυτό κάτι λέει…
Λέει, λοιπόν, ότι η γραμμή της πλήρους ανοχής που επιδεικνύει η κυβέρνηση απέναντι στους πάσης φύσεως μπαχαλάκηδες, κυρίως διά του αρμόδιου υπουργού Ν. Τόσκα, αλλά και μέσω του υπ. Παιδείας Κ. Γαβρόγλου με το γνωστό νομοσχέδιο, ή ακόμη και με τον πρόεδρο της Βουλής, όταν χρειάζεται, αποτελεί απόφαση του Αλ. Τσίπρα. Τρανή απόδειξη όσα είπε στην πρόσφατη συνέντευξη στον Alpha. Το ίδιο ισχύει και για τις επιθέσεις κατά της Δικαιοσύνης, στις οποίες πρωτοστάτησε ο Π. Πολάκης. Στην ίδια συνέντευξη ο Αλ. Τσίπρας τόνισε επανειλημμένως ότι «ο λαός» έχει δικαίωμα να κρίνει τις δικαστικές αποφάσεις, ταυτίζοντας τους υπουργούς και την κυβέρνησή του με τον «λαό» (βασικό χαρακτηριστικό των λαϊκιστών), αλλά και αφού προηγουμένως ο ίδιος είχε εκδηλώσει τη δυσαρέσκειά του με το ΣτΕ. Η πρόσληψη μάλιστα της Βασιλικής Θάνου στο πρωθυπουργικό γραφείο ανήκει στο συγκεκριμένο πλαίσιο, όπως βέβαια οι σχετικές δηλώσεις των Στ. Κοντονή και Δημ. Παπαγγελόπουλου που αποτελούν την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Δικαιοσύνης. Η πασιφανής πελατειακή πολιτική της κυβέρνησης πάλι από το πρωθυπουργικό γραφείο κατευθύνεται με βραχίονες τον υπ. Επικρατείας Χρ. Βερναρδάκη και την υπ. Διοικητικής Ανασυγκρότησης Ολγα Γεροβασίλη, δύο από τους πιο έμπιστους συνεργάτες του Αλ. Τσίπρα, μαζί με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημ. Τζανακόπουλο, πάντα τον Ν. Παππά και φυσικά τον Π. Πολάκη, τον τιμής ένεκεν Αλ. Φλαμπουράρη και τον απαραίτητο για την επιβίωση της κυβέρνησης Π. Καμμένο. Οι υπόλοιποι είναι αναλώσιμοι στον έναν ή τον άλλο βαθμό. Οπως οι πάντες έχουν αντιληφθεί, το νέο αφήγημα του Αλ. Τσίπρα είναι το λεγόμενο success story, με την έννοια ότι η χώρα έχει αφήσει πίσω τα μνημόνια και τρέχει τώρα σαν καθαρόαιμο άτι στις ανοιχτές πεδιάδες της ανάπτυξης. Φυσικά και πρόκειται για άσκηση πελατειακής πολιτικής, την οποία φροντίζει να προπαγανδίζει με τη δική του παρουσία στις πολιτικές συνάξεις στις περιφέρειες της χώρας, όπου οι μεγαλοστομίες και οι φαντασιώσεις πάνε σύννεφο (ως γνωστόν, ο πρωθυπουργός διαχώρισε στη συνέντευξή του στον «Γκάρντιαν» το ψέμα από τη διαφθορά…). Παράλληλα, συνεχίζει να διανθίζει τη νέα πορεία με την «ανακατανομή του εισοδήματος και τη δίκαιη ανάπτυξη», ενώ το πραγματικό στίγμα της μετάβασης του ΣΥΡΙΖΑ από ριζοσπαστικό σε συστημικό κόμμα το έδωσε με τη σύγκληση της Κ.Ε. στο Μέγαρο Μουσικής. Αραγε, τα «διαβάζει» όλα αυτά η αντιπολίτευση, ή μένει «κολλημένη» στο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη;