Tο (πολύ) δυσάρεστο με τον πρωθυπουργό είναι ότι δεν κάνει κάποια απ’ αυτά που, δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω, πίστευε και έλεγε και προπαγάνδιζε και υποσχόταν. Παράδειγμα: έχει απόλυτο δίκαιο πως «ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας φόρος που δεν διορθώνεται· καταργείται».
Οσοι πιστεύουν ότι ο κ. Τσίπρας δεν κατήργησε τον επαχθή αυτόν φόρο απλώς επειδή, τότε, προεκλογικώς, «είπε ψέματα», κάνουν, εκτιμώ, ένα συνηθισμένο λάθος. Σκεφτείτε το κάπως έτσι: έλεγε την αλήθεια και τότε, όταν ήθελε να τον καταργήσει και τώρα, που στέλνει τα ραβασάκια για την είσπραξή του, αφού μάλιστα η φορολογική αρχή «έδειξε τα δόντια» της με τις άμεσες κατασχέσεις και τους συμψηφισμούς.
Σημαντικό τμήμα της κοινής γνώμης εξακολουθεί να πιστεύει ότι ο ΕΝΦΙΑ επιβλήθηκε από τους «κακούς ξένους» για να εξοφλούμε τα δάνεια που τους χρωστάμε. Τον συνεταίρο του Αλέξη μιμήθηκε ο Σώρρας όταν έστελνε αθώους και ανυποψίαστους πολίτες να δώσουν στις φορολογικές αρχές ένα χαρτί με περίπλοκα και εντυπωσιακά νομικά τερτίπια που δήθεν θα τους επέτρεπαν να αδιαφορούν για όσα εμείς οι υπόλοιποι, εν τη βλακεία μας, πληρώνουμε. Βρίζοντας!
Το χειρότερο με τις ευθύνες του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου και όσων άλλων έπεισαν τον κοσμάκη ότι μπορεί, χωρίς επιπτώσεις, να μην πληρώνει ΕΝΦΙΑ, διόδια, δάνεια και παρόμοιες υποχρεώσεις είναι η ηθική διάσταση της προτροπής τους.
Εγκυρότατες πληροφορίες και εκτιμήσεις δείχνουν ότι πάρα πολλοί μεταξύ όσων υφίστανται τώρα τις νόμιμες αφαιμάξεις της εφορίας, τις κατασχέσεις, πολλοί μεταξύ όσων κινδυνεύουν με πλειστηριασμούς θα ήσαν σε πολύ καλύτερη κατάσταση αν δεν είχαν ακούσει και ακολουθήσει τις συμβουλές-οδηγίες των δύο αυτών πολιτικών. Ο ηθικός αυτός εκπεσμός γίνεται βαρύτερος, αφού τις διαβεβαιώσεις των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ επαναλάμβαναν και οι χρυσαυγίτες και όσοι άλλοι αντιμνημονιακοί κινούνται μεταξύ γελοιότητος και παραφροσύνης.
Ο επαχθής ΕΝΦΙΑ πρέπει να καταργηθεί: δεν είμαι βεβαίως αφελής να νομίζω ότι οι τεράστιες αυτές εισπράξεις του κράτους δεν θα υποκατασταθούν, αλλά πιστεύω ότι μια νέα κυβέρνηση έχει την υποχρέωση να ολοκληρώσει μέσα σε μια, το πολύ, διετία την αναδιοργάνωση των φόρων. Ενα πολύ βαρύ τμήμα της φορολογίας προέκυψε αυτά τα χρόνια των μνημονίων με τον πιο ανόητο τρόπο: η κυβέρνηση μεγάλωνε το βάρος όσων φόρων θεωρούσε εύκολους και σίγουρους η φορολογική γραφειοκρατία και βεβαίως, η τρόικα! Γιατί δεν αρκεί να βγούμε από τα μνημόνια· πρέπει κάποιος να μας βγάλει και από τη φορομπηχτική νοοτροπία των πολιτικών που δεν τολμούν να περικόψουν, επιτέλους, τα έξοδα του ακριβότερου κράτους στον… κόσμο.