Η ιστορία είναι τέλεια. Μια σεσημασμένη εκπρόσωπος του νεοφιλελευθερισμού που διατηρεί από παλιά σχέση με την οικογένεια Μητσοτάκη, ταξιδεύει στο Σίτι για να «σαμποτάρει» την εθνική προσπάθεια, διασπείροντας συκοφαντίες σε μια καμπάλα καπιταλιστών. Γιατί; Για να τους αποθαρρύνει από το να επενδύσουν στην Ελλάδα – ωσάν να μπορούσε κάποιος να ανταγωνιστεί την κυβέρνηση στην αποθάρρυνση των επενδυτών.
Η ιστορία με τη Μιράντα Ξαφά κουμπώνει τόσο τέλεια με τα στερεότυπα της εθνολαϊκιστικής αφήγησης, που θα άξιζε κανείς να την επινοήσει. Θα άξιζε για χάρη της να προσπεράσει τις ενστάσεις της πρωταγωνίστριας ότι δεν έχει καμία επίσημη ή ημιεπίσημη σχέση με τον πρόεδρο της Ν.Δ. Οτι βρέθηκε στο Λονδίνο μόνο με την επαγγελματική της ιδιότητα. Και ότι ουδέποτε είπε αυτά που της καταλογίζουν.
Θα άξιζε χάριν της αφηγηματικής αρτιότητας να στοκαριστούν ακόμη και οι λογικές ανακολουθίες των ισχυρισμών που της αποδίδονται – όπως, ας πούμε, ότι εκείνη, ως εντολοδόχος του Μητσοτάκη, είπε τάχα στους επενδυτές πως ο εντολέας της ετοιμάζεται να υπογράψει μετεκλογικά τέταρτο μνημόνιο.
Από τον τρόπο που ράφτηκε και φορέθηκε η ιστορία –από τον τρόπο με τον οποίο το Μαξίμου έσπευσε να την κρεμάσει ως σκάνδαλο εθνικής προδοσίας– είναι εύκολο κανείς να καταλάβει ότι προοριζόταν για «πολιτικό γεγονός». Οι πλημμύρες χάλασαν αυτή τη φορά τον σχεδιασμό. Αν, όμως, έχει κάτι φανεί καθαρά είναι ότι το Μαξίμου θα επιμείνει σε αυτή τη μεθοδολογία.
Κάποιοι, παρασυρμένοι από την ασυνήθιστη οξύτητα, παρεξηγούν αυτή τη μεθοδολογία ως προεκλογική. Παροχές και πόλωση, λένε, ίσον εκλογές. Η εξήγηση αυτή παραβλέπει ότι η κυβέρνηση έχει αποκτήσει πολύ πιο σοβαρούς λόγους από τα δυσοίωνα ποσοστά της για να αποφύγει τις εκλογές. Εχει, για τους ίδιους λόγους, πολύ πιο επείγουσες επικοινωνιακές ανάγκες.
Από τη μια, επείγεται να εξοστρακίσει τα βλήματα κατά του ελάσσονος εταίρου.
Και από την άλλη, επείγεται να προλάβει την επόμενη δημοσκόπηση. Οπως το
εξηγούσε έμπειρο στέλεχος της Κεντροαριστεράς, αν το πρώτο γκάλοπ αποτυπώσει κλίμα ενίσχυσης του χώρου, ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να βρεθεί αντιμέτωπος με τη δυναμική ενός ρεύματος.
Το ερώτημα είναι αν η πόλωση βοηθάει όντως την κυβέρνηση. Αν βοηθάει τον διακηρυγμένο στόχο της για προσγείωση στην κανονικότητα – και διαφημιστική εκμετάλλευση αυτής της προσγείωσης για να βγει στις αγορές. Αν βοηθάει τη μακροημέρευσή των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μια σκανδαλοθηρική «τζιχάντ» που αναγκάζει ήδη και τον αντίπαλο να απαντήσει με όλα του τα όπλα.
Ο σκοπός –της απόδρασης από την αντίξοη συγκυρία– αγιάζει τα μέσα. Αλλά εδώ τα τοξικά μέσα κινδυνεύουν να δηλητηριάσουν τον σκοπό.