Ο στρατηγός Δεκαβάλλας επένετο. Δεν μπορούσε καν να συντηρήσει την οικογένειά του. Η μόνη του περιουσία ήταν η στρατιωτική του τιμή, το ξίφος του και η αγάπη του για την πατρίδα, στην οποία είχε αφιερώσει τη ζωή του. Ωσπου η πατρίδα αποφάσισε να του ανταποδώσει την αγάπη του. Και να στήσει τον ανδριάντα του στην πλατεία μπροστά από το σπίτι του για να τον βλέπει και να καμαρώνει. Κανείς όμως δεν στέργει να του προσφέρει αυτό που χρειάζεται περισσότερο, τα χρήματα που του λείπουν. Η ταινία «Ενας ήρωας με παντούφλες» τελειώνει με τον στρατηγό να ζητάει από το άγαλμά του να ρίξει τον προβολέα στο σπίτι του, διότι του έχουν κόψει το ρεύμα. Η ιστορία θα μπορούσε να είναι ένα κοινότοπο πατριωτικό μελό, αν τον ρόλο του στρατηγού δεν τον ενσάρκωνε ο μεγαλοφυής Βασίλης Λογοθετίδης. Αυτός που ήξερε να επενδύει το τραγικό με την ελαφρότητα του κωμικού, διατηρώντας όμως τη συγκίνηση του τραγικού ακόμη και στις κωμικότερες καταστάσεις.
Ο Μίκης Θεοδωράκης είναι ο αντίπους του στρατηγού Δεκαβάλλα. Του Μίκη δεν του λείπει κανένα υλικό αγαθό. Ζει μια άνετη ζωή, η πολιτεία τον έχει ανταμείψει αδρά για το έργο του και, εκτός αυτών, έχει διεθνή αναγνώριση και έχει απολαύσει την καταξίωση και την ηθική αναγνώριση που ελάχιστοι δημιουργοί δικαιούνται όσο είναι εν ζωή. Θα μπορούσε να τα προστατεύσει όλα αυτά αποσυρόμενος στη σοφή σιωπή του δημιουργού που στεγάζεται με ασφάλεια στη σημασία του έργου του. Το γήρας μπορεί να μην έρχεται μόνον, έχει όμως και τα προνόμιά του. Και ο Μίκης δεν μπορεί να τα απολαύσει διότι του λείπει αυτό που είχε ο στρατηγός Δεκαβάλλας, στον οποίον έλειπαν όλα όσα απολαμβάνει ο ίδιος. Ενας ανδριάς. Οθεν και η ανησυχία του πνεύματός του, που δεν τον αφήνει σε ησυχία και τον υποχρεώνει να αναλώνει τις δυνάμεις του όπου βρει συγκεντρωμένο πλήθος – θα μου πείτε αριστερός είναι. Θεωρώ πρέπον η πολιτεία να αναλάβει επειγόντως το έργο ώστε να ησυχάσει και το πνεύμα του δημιουργού.
Δεν τα γράφω όλα αυτά για να αποτρέψω τη συμμετοχή σας στο συλλαλητήριο. Η συμμετοχή του Μίκη είναι που με προβληματίζει. Τι έχει να μας πει; Ποιο ευαγγέλιο μας φέρνει από το ύψος του μύθου του; Να τον ακούσω, θα μου πείτε. Απλώς αν ακούσω και τον Κωστή Χατζηδάκη ή τον Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη να τραγουδούν «Αυτά τα δέντρα δεν βολεύονται με λιγότερο ουρανό», θα σταματήσω να ακούω. Θεωρώ εξάλλου τη «Ρωμιοσύνη» από τα πιο αδύναμα έργα του Μίκη.
Μην ανησυχείτε. Το συλλαλητήριο θα πετύχει. Θα έχει πολύ κόσμο. Εκείνο που με προβληματίζει είναι τι θα γίνει τη Δευτέρα το πρωί. Μήπως είναι καλή ιδέα να ανακοινωθεί η παραγγελία ανδριάντος του Μίκη;