«Ε λοιπόν, αυτούς τους ξεφτιλισμένους, φτύστε τους! Αποδοκιμάστε τους! Μαυρίστε τους! Δεν είναι άνθρωποι! Είναι εκτρώματα της φύσεως! Ψυχικά και πνευματικά πάσχουν! Είναι άτομα με νοητική διαταραχή! Δυστυχώς, αυτοί είναι τρισχειρότεροι και πολύ πιο επικίνδυνοι από κάποιους που ζουν στα τρελοκομεία! Μη διστάζετε, λοιπόν! Οταν και όπου τους συναντάτε, φτύστε τους! Μην τους αφήνετε να σηκώνουν κεφάλι! Είναι επικίνδυνοι!»
Για τις προτροπές αυτές, που δημοσιεύθηκαν τον Δεκέμβριο του 2015, με αφορμή την επέκταση της ισχύος του συμφώνου συμβίωσης και στα ομόφυλα ζευγάρια, ο μητροπολίτης Αιγιαλείας Αμβρόσιος κάθεται σήμερα στο εδώλιο του κατηγορουμένου, στο Πλημμελειοδικείο Πατρών. Εκδικάζεται η μήνυση που κατέθεσαν εννέα ομοφυλόφιλοι, βάσει του λεγόμενου αντιρατσιστικού νόμου 4285/14.
Δεν είναι αστεία η κατηγορία που αντιμετωπίζει ο μητροπολίτης, έστω και αν ο ίδιος την αντικρούει με αστειότητες. Υποστηρίζει, λ.χ., ότι το εκκλησιαστικό αξίωμα του επιτρέπει όταν ομιλεί να γίνεται «το στόμα του Χριστού»! (Με τέτοιο στόμα, το σωστό θα ήταν «ο στόμας»…) «Εννοούσαμε “περιφρονείστε τους”!» έγραψε στο προσωπικό του ιστολόγιο. «Η έκφρασή μας είχε ένα μεταφορικό χαρακτήρα! Το συνηθίζουμε άλλωστε στην καθημερινή ζωή!» (Οπως συνηθίζει και τα θαυμαστικά στον γραπτό λόγο του…) «Το αδίκημα, για το οποίο και θα δικασθώ, είναι η αρνητική στάση μου ως προς τους ομοφυλοφίλους», υποστηρίζει.
Δεν είναι έτσι, όμως. Βάσει του αντιρατσιστικού, όποιος υποκινεί ή προτρέπει σε πράξεις βίας και εξευτελισμού άλλων προσώπων, λόγω της σεξουαλικής ταυτότητάς τους, διαπράττει έγκλημα διακινδύνευσης. Δεν χρειάζεται, δηλαδή, να φτύσεις ή να δείρεις στην πράξη τον άλλο. Αρκεί ο προτρεπτικός λόγος, ιδίως όταν εκφέρεται από πρόσωπο που διαθέτει κύρος και επιρροή στην κοινωνία. Με όλο τον σεβασμό στον Αγιο Αιγιαλείας, δεν βλέπω πώς μπορεί να ξεγλιστρήσει. Εκτός αν καταφέρει και πείσει τους δικαστές ότι, για λόγους τους οποίους δεν είναι σωστό να αναφέρουμε (αλλά, νομίζω, όλοι τους καταλαβαίνουμε), δικαιούται το ακαταλόγιστο.
Ανεξαρτήτως της έκβασης που θα έχει η υπόθεση, από την ιστορία αυτή προσωπικώς κρατώ ένα όνομα, της κ. Κωνσταντούλας Αθανασοπούλου. Είναι η εισαγγελέας που έκανε δεκτή τη μήνυση των εννέα και παρέπεμψε τον Αγιο σε δίκη. Είναι πάντα ευχάριστο και αισιόδοξο να διαπιστώνεις ότι υπάρχουν δικαστές στην Πάτρα. Και αλλού στην Ελλάδα, ευτυχώς…
Από πού;
Ο Αδωνις Γεωργιάδης θέτει επιμόνως το ερώτημα «από πού κρατάει τον Τσίπρα ο Ιβάν Σαββίδης;». Υπαινίσσεται, δηλαδή, ότι την αποτρόπαια συμπεριφορά του ολιγάρχη στο γήπεδο την επιτρέπει η ειδική σχέση που διατηρεί με την κυβέρνηση. Εχει δίκιο, αλλά όπως το θέτει, ο κόσμος δεν καταλαβαίνει. Γιατί σώνει και καλά να κρατάει τον Τσίπρα ο Σαββίδης; Γιατί, δηλαδή, να μην αρκεί η φυσική ωμότητα της αρκούδας για να εξηγήσει τη συμπεριφορά του; Θα βοηθούσε το ακροατήριο να καταλάβει την ειδοποιό διαφορά, αν ο Αδωνις θύμιζε πόσο βοήθησε η Ν.Δ. τον Σαββίδη να εδραιωθεί επιχειρηματικά. Αυτό θα έδινε ένα μέτρο σύγκρισης στο ακροατήριο και θα ενίσχυε τον δικό του συλλογισμό. Δεν ξεφύτρωσε χθες ο Σαββίδης! Χρόνια τον πότιζαν μέχρι να θεριέψει…
Με το μαλακό
Το ζήτημα των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που κρατούνται στην Τουρκία δεν θα λήξει σύντομα, δυστυχώς. Το καταλαβαίνω από την προσπάθεια της κυβέρνησης να προετοιμάσει τους γονείς: τους το φέρνουν με το μαλακό. Χθες, λ.χ., έστειλαν στους δυστυχισμένους ανθρώπους, που αγωνιούν για τα παιδιά τους, τον μπαρμπα-Φώτη Κουβέλη. Για να τους καθησυχάσει… Τι παραπάνω να πούμε;
Θα πούμε, όμως, γιατί εδώ έχουμε το τέλειο παράδειγμα όπου το μέσον όχι απλώς ακυρώνει το μήνυμα, αλλά τελικά καταφέρνει να μεταδώσει το αντίθετο από το επιδιωκόμενο. Ο Μάικλ Λιούις, στο διαφωτιστικό και διασκεδαστικό βιβλίο του «Ταξίδια στον νέο Τρίτο Κόσμο» (στην Ελλάδα, νομίζω, εκδόθηκε με διαφορετικό τίτλο, επειδή το πόνημα περιελάμβανε και εμάς…), περιγράφει με γλαφυρότητα πώς ξεκίνησε ο πανικός, που κατέληξε στην κατάρρευση των ιρλανδικών τραπεζών, όταν ο πρόεδρος της κεντρικής τραπέζης της Ιρλανδίας βγήκε στην τηλεόραση για να καθησυχάσει τους ανησυχούντες. Μόλις οι Ιρλανδοί είδαν ότι ο εγγυητής της σταθερότητας του τραπεζικού συστήματος της χώρας τους ήταν ένα άκακο, άβουλο, αδιάφορο γεροντάκι, τότε άρχισαν να τρέχουν. Παρομοίως και στην περίπτωσή μας, όταν ο μπαρμπα-Φώτης, η ενσάρκωση της υπναλέας απαισιοδοξίας, σου λέει ότι καταβάλλει «συστηματική και επίπονη προσπάθεια», κατάλαβες!
Μα κανείς;
Πόσες ημέρες πέρασαν από τα γεγονότα της Κυριακής; Τρεις. Και πόσους βουλευτές Θεσσαλονίκης ακούσατε να καταδικάζουν τη συμπεριφορά του Ι. Σαββίδη; Ούτε έναν! Καλά η Εύα Καϊλή, είναι τελείως απορροφημένη στα ευρωπαϊκά, ούτε που κατάλαβε. Αλλά ο Δ. Μάρδας; Ο Τ. Κουράκης και η αλογοουρίτσα του; Ο Αλ. Τριανταφυλλίδης με τις αγριοφωνάρες του; Ο Ν. Παρασκευόπουλος, φίλος των πάσης φύσεως παραβατικών; Για Γκιουλέκα, Καράογλου, Καλαφάτη και δεν συμμαζεύεται, αφήστε το καλύτερα. Ο καθένας τους έχει ζαρώσει στο λαγούμι του. Αυτό και μόνο μάς δίνει το μέτρο της επιρροής που ασκεί ο Ι. Σαββίδης στη λεγόμενη συμπρωτεύουσα.