Δεν τους έμαθε ποτέ κανείς πως, αν θέλεις να ασκήσεις πολιτική εξουσία, οφείλεις να παίρνεις αποφάσεις. Να αντιμετωπίζεις διλήμματα, να τα λύνεις μετρώντας τις δυνάμεις σου, να μετράς την κάθε λέξη σου, ακόμη κι αν θέλεις να πεις ψέματα. Η πολιτική διαχείριση δεν είναι φτιαγμένη μόνον από αλήθειες. Εχει ανάγκη από ψέμα, αρκεί κι αυτό να έχει την τιμή του. Ο Πλάτων τοποθετεί το «ευγενές ψεύδος» στα θεμέλια της πολιτείας. Οι δάσκαλοί τους δεν τους προετοίμαζαν για να ασκήσουν πολιτική εξουσία. Στα κομματικά φροντιστήρια της Αριστεράς δεν εκπαίδευαν πολιτικούς. Εκπαίδευαν αριστερούς, πολίτες των οποίων ο ρόλος είναι να κρίνουν τις αποφάσεις που άλλοι παίρνουν. Πολλοί θα μιλήσουν για πολιτικό παρασιτισμό, όμως αυτό είναι άλλο θέμα.
Οταν η μοίρα τούς υποχρέωσε να κυβερνήσουν μια χώρα ήδη καταπονημένη, κατάλαβαν πως η εκπαίδευσή τους τούς είχε αφήσει άοπλους. Εψαχναν στις σημειώσεις από τα σεμινάρια των σπουδών τους, έβρισκαν οδηγίες για την οργάνωση απεργιών και καταλήψεων και λοιπά μπάχαλα, όμως πουθενά δεν βρήκαν οδηγίες για οικονομική διαπραγμάτευση με δανειστές, ούτε για συνύπαρξη με τους δημοκρατικούς θεσμούς. Τρία χρόνια μαθητείας, τρία χρόνια κάτω από τη βάση. Καταστροφική διαπραγμάτευση, κλείσιμο των τραπεζών, ακυρωμένο δημοψήφισμα, αποτυχημένη απόπειρα ελέγχου του τηλεοπτικού τοπίου, ανυπαρξία επενδύσεων, διεθνής απαξίωση, αποτυχία στο μεταναστευτικό, κατασχέσεις, επισφαλής καθημερινότητα, παράδοση στην ανομία, το Μακεδονικό σαλάτα. Κυβέρνηση γενικής αχρηστίας.
Και τώρα το ελληνοτουρκικό. Ζήτημα εθνικόν. Και για μία ακόμη φορά ψάχνουν τον τόνο τους. Πότε κραυγές περί σουλτάνου, πότε ψίθυροι για ανταλλαγή των δύο Ελλήνων που κρατά η Τουρκία με τους οκτώ αξιωματικούς που κυνηγά. Κίνδυνος ατυχήματος στο Αιγαίο; Αλήθεια, αντιλαμβάνονται τι σημαίνει αυτό; Πολύ φοβούμαι πως όχι. Διότι δεν είναι μόνον αριστεροί, είναι και παιδιά της γενιάς του κούκου. Γεννήθηκαν Ελληνες, όμως έζησαν σαν Ελβετοί. Δεν αισθάνθηκαν ποτέ να απειλούνται από εξωτερικό εχθρό και δεν μπορούν να υπολογίσουν ότι το ψυχολογικό κόστος από την απώλεια ενός Ελληνα στρατιώτη είναι πολλαπλάσιο από το κόστος ενός Τούρκου. Αυτό το ξέρει πολύ καλά ο Ερντογάν και γελάει όταν ο Καμμένος τον αποκαλεί τρελό. Ποιος είναι ο τρελός; Οσο για το «σουλτάνος», άλλο που δεν ήθελε. Επιτέλους κάποιος δεν ντρέπεται να τον αναγνωρίσει.
Κι όταν βλέπω τον κ. Πάιατ να επισκέπτεται τον Μητσοτάκη, θυμάμαι τον Τάσκα, που έψαχνε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας το καλοκαίρι του ’74. Και ο νυν πρέσβης των ΗΠΑ πρωθυπουργό ψάχνει για να συνεννοηθεί, όπως ο προκάτοχός του.