«Δεν θα τους περάσει», καταλήγει ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης σε άρθρο του στα «ΝΕΑ», εννοώντας τη βία και όσους την ασκούν, με αφορμή τη δολοφονική επίθεση κατά του ομολόγου του της Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη. Μόνο που, δυστυχώς, η βία έχει περάσει ήδη στην καθημερινότητα της ελληνικής κοινωνίας και οι βάρβαροι που την ασκούν νιώθουν ότι είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους. Αφού δεν τιμωρούνται παραδειγματικά και η κοινή γνώμη δείχνει πρωτοφανή ανοχή για λαό που αυτοαποκαλείται με περισσή οίηση «πολιτισμένος. Το επόμενο βήμα είναι να αποδειχθεί ότι βρίσκεται στο DNA του.
Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια και οι αποδείξεις πάμπολλες. Στα γήπεδα και έξω από αυτά, στα πανεπιστήμια, στα πάρκα, στους δρόμους και στις πλατείες, στο κοινό ποινικό έγκλημα, στις φυλακές, στη ρητορική και πρακτική διαφόρων γκρουπούσκουλων και κομμάτων, παντού και όλες τις ώρες της ημέρας και της νύχτας. Σε λίγο, άνθρωποι θα γρονθοκοπούν συνανθρώπους τους επειδή δεν τους αρέσει η φάτσα τους, καθώς θα έχουν εξαντλήσει όλες τις άλλες αφορμές τροφοδότησης αλόγιστου μίσους και βίαιης συμπεριφοράς.
Δεν άρχισαν όλα επί κυβέρνησης Συρανέλ. Η οπαδική βία των γηπέδων προϋπήρχε, οι εγκληματικές οργανώσεις γίνονται όλο και πιο βίαιες για διάφορους κοινωνικούς λόγους, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πολύ μεγάλη ευθύνη, γιατί ο ίδιος έδωσε τον τόνο της άσκησης, ανοχής και νομιμοποίησης πολιτικής –που στην ουσία πρόκειται για εγκληματική και τίποτα λιγότερο– βίας. Οταν βρισκόταν στην αντιπολίτευση κατά των πολιτικών αντιπάλων, στη συνέχεια όταν βρέθηκε στην κυβέρνηση με τα «συγχωροχάρτια» που μοίραζαν διάφορα στελέχη του με την επιχειρηματολογία τους και με την ανοχή απέναντι σε αναρχοαυτόνομους παλικαράδες, σε χρυσαυγίτες και εθνοακροδεξιούς, σε αλητοσυνδικαλισταράδες, σε αυτόκλητους πατριδοκάπηλους και σε αρνητές των κανόνων και των νόμων.
Στην πραγματικότητα, όλοι οι παραπάνω είναι φασιστοειδή που φορούν προβιές και μάσκες για να καλύπτονται. Βρίσκουν επίσης (με την έννοια ότι εκτός από την κυβέρνηση ευθύνονται και άλλοι για την εξάπλωση και κλιμάκωση της βίας) πρόσφορο έδαφος και θαλπωρή, συνειδητά ή ασυνείδητα, από πολλά μίντια και δημοσιογράφους, από αστυνομικές και δικαστικές αρχές –που πολύ συχνά εκτός από έλλειψη βούλησης χαρακτηρίζονται και από παροιμιώδη ανεπάρκεια– και από την ίδια την κοινωνία, που είτε αδιαφορεί είτε θεωρεί φυσιολογικά όσα συμβαίνουν. Εστω και αν συντελούν αποφασιστικά στην υποβάθμιση της ζωής της.
Για να «μην τους περάσει» και άλλο, λοιπόν, πρέπει να γίνουν πράγματα και θάματα. Να βρεθούν και να τιμωρηθούν οι ένοχοι για τη Μαρφίν, να περάσουν από δίκη εκείνοι που ξυλοφόρτωσαν στο παρελθόν τους Γ. Κουμουτσάκο, Κ. Χατζηδάκη και άλλους, να ολοκληρωθεί τάχιστα η δίκη της δολοφονίας του Π. Φύσσα, να συλλαμβάνονται και να δικάζονται πολύ γρήγορα όσοι βιαιοπραγούν για οποιονδήποτε λόγο, να ξεκαθαρίσουν περιοχές που είναι άβατο, όπως τα Εξάρχεια και τα Ανω Λιόσια. Με λίγα λόγια, να επιβληθούν στοιχειωδώς ο νόμος και η τάξη. Ειδάλλως, ζήτω η βία, από οπουδήποτε και αν προέρχεται!