Η κυβερνητική προπαγάνδα για την επόμενη μέρα μετά το τρίτο μνημόνιο θα εξελιχθεί για τον κ. Τσίπρα σε «χιτώνα του Ηρακλέους». Φαντασθείτε ότι προσπαθούν να μας πείσουν ότι η «συμφωνία για την αναδιάρθρωση» αποτελεί «ανάσα 95 δισ. ευρώ»! Για στραγάλια τα έχουν τα ευρουλάκια…
Αυτό που εννοούν είναι ότι η δεκαετής μετάθεση μέρους των δανείων του δεύτερου μνημονίου (από τον EFSF, πρόδρομο οργανισμό του σημερινού ESM…), μαζί με τα υπόλοιπα μέτρα οδηγούν σε μείωση της παρούσας αξίας του χρέους. Η παρούσα αξία είναι ένα πολύ σημαντικό μέγεθος για τις αγορές, αλλά δεν πρέπει να συγχέεται με την τρέχουσα αξία των χρεών μας. Αν μπερδεύουμε κατ’ αυτό τον τρόπο τα πράγματα, θα καταλήγαμε στο συμπέρασμα ότι έχει σχεδόν διαγραφεί ολόκληρο το χρέος. Το σημειώνω για να το μελετήσουν οι προπαγανδιστές της κυβέρνησης, επειδή οι ρυθμίσεις που έκαναν οι Ευρωπαίοι σε προηγούμενες ευκαιρίες ήσαν πιο γενναιόδωρες από αυτή την τελευταία. Είναι αλήθεια ότι οι παλιότερες ρυθμίσεις, κυρίως του 2011 και 2012, είχαν συναντήσει την εχθρότητα της ηγεσίας των κομμάτων της σημερινής πλειοψηφίας, όπως υπενθυμίζει η δήλωση του κ. Τσίπρα όταν έγινε η πρώτη επιμήκυνση των αρχικών δανείων: «Το μόνο που κάνει η επιμήκυνση είναι να μακραίνει το σχοινί που θα κρεμαστούμε». Τότε οι ακροατές του, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ και πριν απ’ αυτούς οι συμμετέχοντες στο «Θερινό Πανεπιστήμιο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς» τον χειροκροτούσαν με την ίδια ζέση που το έκαναν πριν από λίγες μέρες στο Ζάππειο.
Με τις ρυθμίσεις του Νοεμβρίου 2012, μειώθηκε το επιτόκιο των αρχικών δανείων του πρώτου μνημονίου κατά μία μονάδα, καταργήθηκε το ειδικό αποθεματικό για δάνεια του δεύτερου μνημονίου, επιμηκύνθηκε η πληρωμή τόκων κατά 10 έτη και επιστράφηκαν τα κέρδη από τα ομόλογα του ευρωσυστήματος, ενώ, ίσως μάλιστα το σπουδαιότερο, επεκτάθηκε η διάρκεια ζωής των δανείων κατά 15 χρόνια. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικό της στενοκαρδίας με την οποία αντιμετωπίζουν (ή, μήπως, αντιμετώπιζαν;) στον ΣΥΡΙΖΑ τα «μαγικά κόλπα» των αγορών χρήματος, ότι το 2016, όταν αποφασίστηκε το πακέτο των μεσοπρόθεσμων μέτρων διευθέτησης του χρέους που ολοκληρώθηκε στο πρόσφατο Eurogroup, κανείς προπαγανδιστής δεν βρήκε μια καλή κουβέντα να πει. Ούτε καν τον χειμώνα του 2017, όταν ο κ. Ρέγκλινγκ του ESM ολοκλήρωσε τα μαγικά του με καταπληκτικά oφέλη για το ελληνικό κράτος. Τότε έπρεπε να βάλει γραβάτα ο κ. Τσίπρας. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αν ο λαός τον επιλέξει, έχει την υποχρέωση να ανοίξει και πάλι την ατζέντα της πραγματικής αναδιαπραγμάτευσης του χρέους.