Σε απεγνωσμένη προσπάθεια να δείξει ότι θωρακίζει τη χώρα απέναντι σε μελλοντικές απειλές πυρκαγιών, πλημμυρών, σεισμών και άλλων «πληγών του Φαραώ» έχει αποδυθεί ο Αλ. Τσίπρας, προκειμένου να απαλλαγούν ο ίδιος και η κυβέρνησή του από το βάρος των ευθυνών για την τραγωδία εκείνης της μαύρης Δευτέρας στο Μάτι. Τρέχει, συσκέπτεται, εξαγγέλλει, προσλαμβάνει, υπόσχεται, ρίχνει χρήμα, μετατρέπει τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας σε Εθνική Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών, κάνει τέλος πάντων ό,τι μπορεί για να πείσει πως βάζει ένα τέλος στο θλιβερό παρελθόν της δόμησης για να δημιουργήσει ένα ασφαλές μέλλον για τους πολίτες. Με λίγα λόγια, επιχειρεί να δώσει πνοή στη βιομηχανία των αφηγημάτων, που ακόμη πιστεύει ότι αποτελούν προνομιακό του πεδίο και βρίσκουν ανταπόκριση στο ακροατήριο, αν και διαψεύδονται συνεχώς στην πράξη.
Παράλληλα με τα παραπάνω, τα στελέχη και οι βουλευτές της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης έχουν εμπλακεί σε μια ανούσια μάχη επίρριψης ευθυνών για την ύπαρξη αυθαιρέτων. Ξεχνούν ή δεν αντιλαμβάνονται προφανώς ότι η αυθαιρεσία είναι τρόπος ζωής και όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό, από τη σύσταση του νεοελληνικού κράτους. Και αν πρόκειται να περιορίσουμε το πρόβλημα στην ιδιοκτησία και στην κατοικία, όλη η χώρα, απ’ άκρου εις άκρον, καλύπτεται από αυθαίρετα, παντού έχουν γίνει καταπατήσεις κρατικής γης, συνεχίζονται και σήμερα οι καταλήψεις δημοσίων και άλλων κτιρίων στις πόλεις, Ελληνες σκαρφίστηκαν τα κόλπα των ημιυπαίθριων χώρων σε πολυκατοικίες και των ημιυπογείων που πωλούνται σαν κανονικά δωμάτια στα συγκροτήματα θερινών κατοικιών. Ολα αυτά συνέβησαν και συμβαίνουν με τη σύμφωνη γνώμη και συνεργασία της κοινωνίας, της πολιτικής τάξης, της Περιφερειακής και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, του Τεχνικού Επιμελητηρίου, των μηχανικών, των οικοδομικών συνεταιρισμών, των διαχρονικών Σπίρτζηδων, της αστυνομίας, των δασαρχείων και όσων ακόμη εμπλέκονται στην κατασκευή σπιτιών, κτιρίων και μαντρών. Ετσι πορεύτηκε και… μεγαλούργησε η Ελλάς 200 χρόνια τώρα και καμία Μέρκελ δεν έχει το δικαίωμα να απαιτεί τη δημιουργία κτηματολογίου για να μπει κάποια στοιχειώδης τάξη. Γι’ αυτό και το κτηματολόγιο θα παραμείνει άπιαστο όνειρο, εκτός και αν το κράτος παραιτηθεί εντελώς από μεγάλο μέρος των περιουσιακών του στοιχείων ή προχωρήσει στην πλήρη νομιμοποίηση των πάντων. Για να αρχίσει βέβαια από την αρχή νέο γαϊτανάκι.
Αποκλείεται να μη γνωρίζει την πραγματικότητα ο πρωθυπουργός. Οχι ασφαλώς επειδή έχει πάρει πτυχίο από το Πολυτεχνείο, ούτε γιατί προέρχεται από εργολαβική οικογένεια. Αλλωστε ο ίδιος ποτέ δεν άσκησε το επάγγελμα, αλλά ο τρόπος που πολιτεύεται δείχνει ότι έχει άποψη για την ελληνική κοινωνία. Θεωρεί ότι είναι εύκολο να την «παραμυθιάζει» και το κάνει με την παραγωγή αφηγημάτων, πιστεύει ότι δεν την ενδιαφέρει ο σεβασμός στους θεσμούς και γ’ αυτό συμπεριφέρεται ο ίδιος ανάλογα, είναι βέβαιος ότι προτιμά να βολεύεται όπως όπως και έτσι τάζει παροχές, προσλήψεις και παντοειδείς διευκολύνσεις, ξέρει ότι το κριτήριό της για την εκπαίδευση είναι «το χαρτί» και όχι η ουσία, και προωθεί συστηματικά την ισοπέδωση προς τα κάτω.
Με λίγα λόγια, δεν σημαίνει τίποτα η «αναβάθμιση» της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας σε Εθνική Υπηρεσία Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών. Σαν να λέμε ότι η ΓΓΠΠ μετονομάστηκε σε ΕΥΔΕΑ για να προφέρεται πιο εύκολα. Για να γίνει όμως περισσότερο αποτελεσματική, θα πρέπει να έρθουν τα πάνω κάτω. Να υπάρχει συνεχής πολιτική βούληση, να αλλάξουν νοοτροπίες, να στελεχώνεται επαρκώς από επαρκείς, να επικρατήσει επαγγελματισμός, να ισχύσουν τα ίδια κριτήρια σε όλους τους φορείς με τους οποίους θα συνεργάζεται ή θα συντονίζει. Γίνονται αυτά στη χώρα των αφηγημάτων και της αέναης αυθαιρεσίας;