Δεν θα σκοτωθεί με την πρώτη σταγόνα της βροχής τούτο το ελληνικό καλοκαίρι. Η τραγωδία: Η εκατόμβη αδικοχαμένων στην αυλή της πρωτεύουσας ξέθαψε πάλι αυτό που φοβόμασταν. Η Ελλάδα παραμένει και σήμερα όπως, μετά πόνου, αφοριστικά χαρακτηρίστηκε το 2000 (ναυάγιο «Σαμίνα») από πρωθυπουργικά χείλη: «αυτή».
Στο Μάτι, διαπράχθηκε σωρηδόν και βαριά προσβολή μνήμης νεκρών. Επί σειρά ημερών εξελισσόταν μια όζουσα απόπειρα συσκότισης και ταχείας μετακύλισης αρμοδιοτήτων με προπέτασμα την ψύχραιμη αποτίμηση και άρα τον ακριβοδίκαιο επιμερισμό ευθυνών. Τελικώς, μετά βασάνων, παραιτήθηκε ο υπουργός κ. Νίκος Τόσκας ανακουφίζοντας ομολόγους του και συνήθεις περιφερειακούς εικονολήπτες γεγονότων. Τα προ ημερών αφειδώλευτα εύσημα «γενικώς» που παρέλαβε ο κ. Τόσκας από τον επίσης τέως υπουργό αλλά νυν γραμματέα του ΣΥΡΙΖΑ κ. Πάνο Σκουρλέτη ενόχλησαν και μπέρδεψαν πολλά κομματικά μυαλά.
Οι θρίαμβοι: Απαιτήθηκε εσπευσμένως επέκταση της σχετικής εθνικής τροπαιοθήκης από τη βροχή μεταλλίων αθλητών μας σε διεθνείς αγώνες. Ετσι, το γενόσημο καταπραϋντικό «η άλλη Ελλάδα που αντιστέκεται» φίμωσε άλλη μια φορά τους στενόψυχους που αδυνατούν να κατανοήσουν την κοινωνική ευεξία που σηματοδοτούν αυτές οι επιτυχίες, παρέχοντας αφορολόγητο μέρισμα ελπίδας για ένα καλύτερο αύριο.
Η επιστροφή: Ουδείς έμεινε ασυγκίνητος, όλοι νιώσαμε χαρά όταν ο Μητρετώδης και ο Κούκλατζης επέστρεψαν σαν ήρωες με ασφάλεια στην πατρίδα τους. Η υποδοχή, το τιμητικό άγημα και η ζεστή αγκαλιά πρωτοκλασάτων επισήμων ήταν αναγνώριση της στάσης των δύο στρατιωτικών κατά τον πολύμηνο εγκλεισμό τους σε τουρκική φυλακή, αφότου λοξοδρόμησαν στα σύνορα μέσα στην ομίχλη του Εβρου.
Η έξοδος: Απαστράπτουσα όπως τεκμαίρεται από φίλιο μπαράζ προειδοποιήσεων και υπομνήσεων εκ μέρους σφυγμομετρών των θρυλικών και μη εξαιρετέων αγορών. Σε ημέτερη αυστηρή τεχνοκρατική γλώσσα όμως: Μνημόνια και δανειστές πατάμε γκάζι, φάτε τη σκόνη μας.
Ο ανασχηματισμός: Η ανερυθρίαστη ευελιξία και η στρατηγική λησμοσύνη κάνουν μισητούς, υπό κανονικές συνθήκες, αντιπάλους συνοδοιπόρους. Αυταπόδεικτο από την πρωτοφανή πολιτική και ιδεολογική (το τονίζω δις –διότι πονηροί οι καιροί– πολιτικοϊδεολογική) παρενδυσία της νέας κυβέρνησης· το φάντασμα της Αριστεράς τρομάζει απ’ αυτούς που βλέπει και δεν πιστεύει σ’ αυτά που ακούει.