Ιερά αγανάκτησις ξαφνικά, επειδή ο Ζάεφ είπε κάπου ότι, βάσει της συμφωνίας των Πρεσπών, στο μέλλον θα είναι δυνατόν να διδάσκεται η δική τους γλώσσα, η σλαβομακεδονική, στα ελληνικά σχολεία. Και λοιπόν; Οι πολιτικές αντιδράσεις στην Αθήνα είναι ανόητες, αν δεν είναι υποκριτικές. Καμία ανησυχία δεν πρέπει να διατρέχει τους Ελληνες –και δη τους γνήσιους, τους Ελληνάρες– από την πιθανότητα διδασκαλίας της μιαράς γλώσσης του κρατιδίου στα ελληνικά σχολεία.
Είδατε κάποιους καταληψίες από τη Βόρειο Ελλάδα, οι οποίοι προσπάθησαν να εξηγήσουν σε δημοσιογράφο στην τηλεόραση γιατί αντιτίθενται στη συμφωνία και γιατί καταλαμβάνουν τα σχολεία τους; Δυσκολεύονταν να καταλάβουν ερωτήσεις διατυπωμένες σε απλά ελληνικά. Η δε προσπάθειά τους να βάλουν τρεις λέξεις στη σειρά και να πουν γιατί ήταν αξιοθρήνητη. Μιλούσαν σαν τα κορίτσια του τηλεοπτικού «My style rocks». Απορούσες πώς με τέτοιες μαθησιακές δυσκολίες είχαν καταφέρει να φθάσουν μέχρι το λύκειο! Αν είδατε αυτό το αποτρόπαιο θέαμα, τότε ξέρετε. Ξέρετε ότι το σχολείο δεν μπορεί να μάθει στα παιδιά ελληνικά. Πώς, λοιπόν, θα τους μάθει σλαβομακεδονικά;
Επομένως, περιττεύουν οι υστερίες για τον κίνδυνο των μακεδονικών στα ελληνικά σχολεία. Ο Υπαρκτός Ελληνισμός δεν διατρέχει κίνδυνο από τη μάθηση. Εχει ανοσία! Πάμε παρακάτω…
*: Παραφθορά στίχου από εμβατήριο των Βαλκανικών Πολέμων. «Τι ζητούν οι Βούλγαροι στη Μακεδονία μας; Τι ζητούν οι βάρβαροι στα ελληνικά βουνά;» κ.λπ. Εν προκειμένω, το «Βούλγαροι» προφέρεται «Βούργαροι»…
Διάγγελμα
Ισως επειδή μπαίνουν οι γιορτές με τα συμπαρομαρτούντα (ψώνια, δώρα, τραπεζώματα και πάρτι), η Κατερίνα Παπακώστα, αναπληρώτρια υπουργός Προστασίας του Πολίτη (τ. Δημοσίας Τάξεως), μα πάνω από όλα γυναίκα, μητέρα και διανοούμενη, απηύθυνε διάγγελμα προς τη μαθητιώσα νεολαία. Το παραθέτω αυτούσιο, διότι το να αγγίξεις ένα κείμενο της Παπακώστα είναι σαν να βεβηλώσεις ένα χαϊκού του Κομπαγιάσι Ισα συντομεύοντάς το:
«Το σκοτάδι δεν μπορεί να διώξει το σκοτάδι. Μόνο το φως μπορεί να το κάνει αυτό, έλεγε ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ… Ως μαθήτρια το υπερασπίστηκα, ως πολιτικός το υπερασπίζομαι σθεναρά. Οσοι επιδιώκουν να πνίξουν τα φωτεινά όνειρα των νέων στο σκοτάδι τους να γνωρίζουν ότι το φως πάντα νικά το σκοτάδι. Ως πρόεδρος του ΝΕΟ, καλώ τους μαθητές να πολεμήσουν για τα ιδανικά τους με τα όπλα της Δημοκρατίας και όχι με οδηγό τον διχασμό του σκοταδισμού».
Ελπίζω μια μέρα να εκδοθούν όλα αυτά μαζί, σε μια ωραία και χρηστική έκδοση. Θα λέγεται «Ανάλεκτα της Κατερίνας Παπακώστα». Υπότιτλος: «Διαγγέλματα, σκέψεις, σελίδες ημερολογίου». Θα είναι μια συμβολή που πολύ θα εκτιμηθεί, όταν κάποτε καταπιαστούν σοβαρά οι φιλόλογοι με τη μελέτη του γλωσσικού μπακαλιάρου. Προσωπικώς, διατίθεμαι να αναλάβω την επιμέλεια της έκδοσης. Οπως πάντα, αφιλοκερδώς. Δωρεάν.
Το είπε ο Μπίστης
Κατόπιν αυτού, τι το συζητούμε; έκλεισε το θέμα! Ο Νίκος Μπίστης, με άρθρο του σε φιλοκυβερνητική εφημερίδα, παίρνει θέση υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, στο δίλημμα που αναπόφευκτα αντιμετωπίζει το (ΠΑΣΟ)ΚΙΝΑΛ για το μέλλον του. Προς τα πού θα κινηθεί; Προς ΣΥΡΙΖΑ ή δεξιότερα προς Ν.Δ.; Ο Νίκος Μπίστης κρίνει ότι η κατεύθυνση πρέπει να είναι προς τον ΣΥΡΙΖΑ, επειδή ο ίδιος έχει πεισθεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υιοθετηθεί από την ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία και στο βάθος του χρόνου θα εξημερωθεί και θα εξευρωπαϊσθεί.
Εφόσον το λέει ο Μπίστης, είναι βέβαιο πια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για δεινή ήττα! Δεν αμφισβητώ τις δημοσκοπήσεις, οι οποίες καταγράφουν μια σχετική ανθεκτικότητα· εμπιστεύομαι, όμως, τον Μπίστη. Οι δημοσκοπήσεις είναι σαν την αλεπού, ξέρουν ένα σωρό κόλπα· όμως ο Μπίστης είναι σκαντζόχοιρος, ξέρει μόνο ένα και το ξέρει καλά. Ο Ν. Μπίστης είναι ένα ιστορικό στέλεχος της λεγόμενης ανανεωτικής Αριστεράς, άνθρωπος των καλύτερων προθέσεων, συμπαθής και διαλλακτικός. Εχει όμως το χάρισμα να κάνει πάντα τη λάθος επιλογή και να την κάνει στη χειρότερη δυνατή στιγμή. Το χάρισμα, δηλαδή, να μπαίνει πάντα την τελευταία στιγμή, σίγουρος για τον εαυτό του και καμαρωτός, στο καράβι που βυθίζεται. Είναι πράγματι αλάθητο το ένστικτό του για το λάθος. Συνεπώς, κουράγιο! Ζούμε τα τελευταία τους.
Κατευόδιο
Είναι η κλασική περίπτωση αυτού που λέμε «πάρ’ τον στον γάμο σου, να σου πει και του χρόνου». Ο Πάνος Σκουρλέτης προήγγειλε την υποψηφιότητα του υφυπουργού Νάσου Ηλιόπουλου στην Αθήνα, με τα εξής ανεπανάληπτα: «Ο Νάσος Ηλιόπουλος είναι γεννημένος στην Αθήνα, η οικογένειά του είχε ασχοληθεί με τα δημοτικά στην Αθήνα, είναι ένα παιδί της διπλανής πόρτας που μπορεί να προσφέρει πολλά». Πράγματι! Τόσο πολύ της διπλανής πόρτας που θα περάσει σχεδόν απαρατήρητος.
Αυτό, όμως, δεν είναι ακριβώς καλωσόρισμα εκ μέρους του Σκουρλέτη, ανεξαρτήτως του αν ήταν αυτή η πρόθεσή του. Είναι κατευόδιο. Στέλνεις τον άλλο εκεί από όπου δεν υπάρχει γυρισμός και του χτυπάς φιλικά την πλάτη…