Δεν ήταν καλή ιδέα να κάνουμε τη συνέντευξη σε παιδική χαρά. Κάθε δεύτερη ερώτηση κάποιος γονιός μάς πλησίαζε για να εκφράσει στην Ελενα τον θαυμασμό του. «Γελάω πολύ μα πάρα πολύ με τα βίντεό σας», ο ένας. «Εκλαψα με την κ. Χατζητζάκη», ο άλλος. Δεν είχα δει το συγκεκριμένο βίντεο, οπότε μετά τη συνάντησή μας το έψαξα στο YouTube. Η Ελενα υποδυόταν διαφορετικές μαμάδες στο μαγαζί με τα χαρτικά, πριν από την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Από τη μαμά που έχει πρωτάκι και σηκώνει όλο το μαγαζί γιατί τα βρίσκει όλα «κιουτ», τη μαμά μαθητή της Εκτης που έχει δει το έργο άλλες πέντε φορές και βαριέται του θανατά, τη μαμά εφήβου που παρακαλεί να διαλέξει κάτι που δεν είναι μαύρο, μέχρι την «πελούσια» –την κ. Χατζητζάκη αυτοπροσώπως– η οποία με το δάχτυλο στην υδρόγειο μονολογεί «έχω πάει, έχω πάει, έχω πάει». «Ταυτίζομαι», γράφουν κατά δεκάδες οι μαμάδες κάτω από το βίντεο. «Κι εγώ!» λέει μια υπάλληλος βιβλιοπωλείου.
Δεν είναι τυχαίο αυτό που βλέπω με τα μάτια μου να γίνεται στην παιδική χαρά. «Στην παιδική χαρά είμαι ο Σάκης Ρουβάς», λέει γελώντας η ηθοποιός Ελενα Χαραλαμπούδη, γνωστή από το κανάλι «5 Minute Mom», που ξέρει καλά το επίπεδο της αναγνωρισιμότητάς της σε τέτοιους χώρους. «Ερχονται και μου λένε ατάκες από τα βίντεο λες και παίζω 20 χρόνια τηλεόραση, λες και είμαι ο Μπέζος και με βλέπανε στο “Ευτυχισμένοι μαζί”».
Είναι στην πραγματικότητα πολύ περίεργο αυτό που έχει συμβεί. Η Χαραλαμπούδη έκανε τη μεγαλύτερη επιτυχία της όταν ο θεατρικός χώρος την απέρριψε. «Η αλήθεια είναι ότι άρχισα το ΥouΤube γιατί δεν έβρισκα δουλειά ως ηθοποιός. Εχω τελειώσει μια πολύ δύσκολη σχολή, το Ωδείο Αθηνών, έχω κάνει Φεστιβάλ Αθηνών, Θωμά Μοσχόπουλο, Εθνικό Θέατρο, Επίδαυρο, πράγματα βαριά, σημαντικά. Αλλά ξαφνικά, όταν έκανα οικογένεια αντιμετώπισα έναν σιωπηλό ρατσισμό, του τύπου “αρχίζουμε γυρίσματα, αλλά το παιδί τι θα το κάνεις;”. Θα το ρωτούσαν αυτό σε έναν άνδρα;». Η Ελενα έκανε τη Φαίδρα το 2018, στα 29 της – «νωρίς για ηθοποιό». «Δεν είχα προλάβει να εδραιώσω καριέρα ώστε να με περιμένουν. Στους έξι μήνες που σταμάτησα τον θηλασμό και ξανασυστήθηκα στον χώρο, αντιμετώπισα ένα δάγκωμα. Κάποιος από μια θεατρική παραγωγή που ήταν να κάνω περιοδεία μού είπε “πού να σε τρέχω, μωρέ, είσαι και μάνα, πού θα το αφήσεις το παιδί καλοκαιριάτικα”. Δήθεν ότι το λέει για μένα. Δεν έφταιγαν μόνο αυτοί, πήγαινα σε οντισιόν κομπλαρισμένη, φοβισμένη, δεν ήμουν ο εαυτός μου».
Τα έχω κάνει όλα, όλες τις υπερβολές. Στην πραγματικότητα τις αγαπάω όλες τις μαμάδες. Δεν τις κοροϊδεύω, δεν τις δείχνω με το δάχτυλο.
Σαν από μηχανής θεός, τότε εμφανίστηκε στη ζωή της η σκηνοθέτις και παραγωγός Λίζα Αποστολοπούλου που της πρότεινε να συμμετάσχει στο πρώτο κανάλι για μαμάδες στο YouTube. «Δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι είχε η μαμά ανάγκη από κάτι τόσο χιουμοριστικό, κι όμως είχε. Υπήρχαν στο YouTube βίντεο με συμβουλές για μαμάδες, αλλά όχι μια μαμά να λέει την αλήθεια ακριβώς όπως είναι. Μια γυναίκα που να λέει τα πράγματα έξω από τα δόντια». Από την πρώτη στιγμή τα βίντεο είχαν απήχηση, αλλά η μεγάλη επιτυχία ήρθε όταν αποφάσισε να κάνει σύγκριση της μαμάς των ’80s με τη σύγχρονη μαμά. Αφορμή ήταν μια αποστροφή της δικής της μαμάς, που μια μέρα, βλέποντας την κόρη της να πασχίζει να τα κάνει όλα σωστά με την ανατροφή του παιδιού της, είπε: «Πω-πώ, πολύ μαμάδες είστε σήμερα, εμείς δεν ήμασταν τόσο». «Κάνοντας εκείνο το βίντεο παρατήρησα κι εγώ τις διαφορές. Είναι λες και έχουμε πάει στο άλλο άκρο».
Οπως λέει, οι μαμάδες που σχολιάζει στα βίντεο είναι… η ίδια. «Ναι, έχω κι εγώ πάει το παιδί μου για baby yoga. Εχω κι εγώ κάνει στο παιδί μου baby led weaning (σ.σ. μέθοδος για την εισαγωγή στερεών τροφών στην οποία το βρέφος τρώει μόνο του). Εχω κι εγώ πάρει 5.000 φορές τον παιδίατρο να ρωτήσω αν τα κακά του είναι το σωστό χρώμα. Κι εγώ κατέβαινα στο ύψος της για να της μιλήσω με ήρεμη φωνή. Και είμαστε ψηλή οικογένεια, ανάγκαζα και τους δικούς μου να χαμηλώνουν, οι οποίοι με κοίταζαν με ύφος “μας δουλεύεις;”. Τα έχω κάνει όλα, όλες τις υπερβολές. Και όσο απομακρύνομαι από κάθε ηλικία, παίρνω υλικό και το βάζω στους χαρακτήρες μου, γιατί στην πραγματικότητα τις αγαπάω όλες τις μαμάδες. Δεν τις κοροϊδεύω, δεν τις δείχνω με το δάχτυλο. Ακόμα και την “πελούσια”, όπως τη λέω, τη λατρεύω, γιατί ποιος δεν θέλει βοήθεια στο σπίτι; Γύρισα χθες από τη δουλειά και βρήκα έτοιμο φαγητό από τη μαμά μου και ένιωσα βασίλισσα». Συμφωνούμε ότι οι μαμάδες μας κάπνιζαν πάνω από την κούνια και στο αμάξι, αλλά είναι οι σύγχρονες μητέρες που έχουν ενοχές. «Εχουμε τόση γνώση που είναι φυλακή. Λείπει πολύ το μοίρασμα, είμαστε πιο κλεισμένες στα σπίτια μας και στους εαυτούς μας».
Φυσικά, δεν είναι όλα ρόδινα στο βασίλειο της online Δανιμαρκίας. Οπως λέει, στο γυναικείο κοινό το shaming, η διαπόμπευση, δίνει και παίρνει. Και όταν το κανάλι έκανε άνοιγμα και στο ανδρικό κοινό μετά τη συνεργασία της Ελενας και του κωμικού Αλέξανδρου Τσουβέλα (αναζητήστε τα επικά τους βίντεο), ήρθε αντιμέτωπη και με βαθιά σεξιστικά σχόλια. Οσον αφορά τα αρνητικά για την ίδια σχόλια, κι από αυτά έχει το μενού. «Δεν μπορώ να μη γελάσω με το σχόλιο ότι τα δόντια μου μοιάζουν σαν αλόγου. Ευτυχώς κάνω ψυχανάλυση από τα 17 μου. Πιστεύω ότι για να γίνεις ηθοποιός που θα μπει σε σκληρούς ρόλους, πρέπει να έχεις έρθει σε απόλυτη αρμονία με εσένα εσωτερικά. Οπότε είμαι πολύ συνειδητοποιημένη».
Το μήνυμα είναι «δεν είσαι η μόνη»
Οταν το θέατρο απέρριψε την Ελενα Χαραλαμπούδη ως «μαμά», το YouTube αγκάλιασε ακριβώς αυτή την ιδιότητά της και επίσης τη βοήθησε να παραμείνει σε φόρμα. «Γιατί η υποκριτική για μένα είναι αθλητισμός. Ο ζωγράφος μπορεί να ζωγραφίσει ανά πάσα τιμή, ο φωτογράφος να βγει έξω να κάνει την τέχνη του, ο ηθοποιός αν δεν έχει μπροστά του έναν θεατή, μια κάμερα, τι θα κάνει;». Πολλοί φίλοι – συνάδελφοί της αναρωτιούνταν: «Μα YouTube; Τι θα σου προσφέρει;». «“Παιδιά, αυτό έχω τώρα”, τους έλεγα. Επρεπε και κάπως να προσφέρω στην οικογένειά μου αλλά και να κοινωνικοποιηθώ. Οι φίλοι μου από τον χώρο έβγαιναν κι εγώ κοιμόμουν από τις 10. Οπότε έγινε το αποκούμπι μου, προσηλώθηκα σε αυτό».
Είχε εσωτερικεύσει την αμφιβολία και την απαξίωση. «Κάθε φορά που έτρωγα πόρτα από μια παραγωγή, επέστρεφα στην ομάδα του “5 Minute Mom” και έλεγα αυτό ήταν, θα τα παρατήσω όλα και θα δουλέψω σε μανάβικο όπως παλιά». Χρειάστηκε χρόνος να συνειδητοποιήσει ότι δεν υπήρχε λόγος να δικαιολογείται. Εκανε αυτό που αγαπούσε και αυτό που αγαπούσε ήταν το σινεμά. Από την αρχή τους χαρακτήρες τους δούλευε με βιογραφικό, είχαν υπόσταση. Δεν είναι τυχαίο ότι οι ίδιοι φίλοι σήμερα της λένε «Ελενα, είσαι η ένοχη απόλαυσή μου το βράδυ». «Και μόνο ότι μαμάδες μου λένε “γελάω με την ψυχή μου, σε στέλνω στον άνδρα μου και στις φίλες μου”, μόνο και μόνο ότι μπαίνει το χιούμορ και το γέλιο σε μια στιγμή της ημέρας, για μένα είναι νίκη. Αυτό ήταν το μέλημά μας, να χαλαρώσουμε τη μαμά και να της πούμε: “Κι εγώ δίνω έτοιμο χυμό στο παιδί, δεν πειράζει αν δεν είναι βιολογικός. Κι εγώ έχω κάτσει και τον έχω σουρώσει για να μη μου τον πετάξει στη μάπα επειδή είχε μέσα κουκουτσάκια ή κι εμένα το παιδί μου έπαθε νευρικό κλονισμό επειδή του καθάρισα την μπανάνα και δεν την άνοιξε εκείνο. Δεν είσαι η μόνη που φωνάζεις στο παιδί σου ή η μόνη που δεν θέλεις να βλέπεις το παιδί σου κάποιες ώρες της ημέρας, δεν είσαι η μόνη που είπες γιατί έκανα οικογένεια. Δεν είσαι η μόνη”».
Η πίεση μερικές φορές στις μαμάδες είναι αφόρητη. «Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές γυναίκες καριέρας τα παρατάνε μετά το παιδί και κάνουν e-shop, κάνουν κοσμήματα. Τους τη βαράει τόση πίεση. Να καλούνται να έχουν την ίδια αποδοτικότητα με πριν. Δεν γίνεται. Αλλάζει ο άνθρωπος, είναι άλλος, έχει μια παραπάνω έγνοια».
Ξανά στο θέατρο
Τελικά dreams do come true. «Εκεί που δεν έβρισκα παράσταση για παράσταση, με πήρε η Ζέτη Φίτσιου (σ.σ. Κρατικό Βραβείο Συγγραφής Θεατρικού Εργου 2022) και μου είπε ότι γράφει ένα θεατρικό έργο και ότι είδε αυτό που κάνω στο YouTube και είμαι αυτό που είχε ονειρευτεί για τον έναν από τους δύο ρόλους». Ηταν το «Μίξερ: ένα λαϊκό μιούζικαλ τσέπης», που ανεβαίνει στις 24 Νοεμβρίου στο Θέατρο Γκλόρια σε σκηνοθεσία Κώστα Σιλβέστρου, με συμπρωταγωνιστή τον Αλέξανδρο Σιάτρα. Στο έργο, η Ελενα Χαραλαμπούδη αλλάζει περί τις 25 φορές ρόλους. Είναι η ιστορία του Βαγγέλη, ενός πορτιέρη σε ένα μαγαζί της κακιάς ώρας που μέσα σε ένα βράδυ γίνεται πρωθυπουργός και σε αυτή την ξέφρενη πορεία συναντά στον δρόμο του χαρακτήρες που είτε θα του βάλουν εμπόδια είτε θα του αλλάξουν εντελώς τον τρόπο που βλέπει τα πράγματα.
H συνάντηση
Βρεθήκαμε κατά τις 6 μ.μ. στην παιδική χαρά της οδού Μακεδονίας στη Φιλοθέη, όπου τα παιχνίδια είναι όλα ξύλινα και μοντεσοριανής φιλοσοφίας. Κάτσαμε σε ένα από τα τραπέζια πικνίκ και ήπιαμε από έναν φρέντο εσπρέσο –μέτριο με μαύρη για την Ελενα, σκέτο για εμένα– και τσιμπολογήσαμε από μια μπάρα με ταχίνι και φιστικοβούτυρο, μια τυρόπιτα και ένα κρουασάν βουτύρου από το It Restaurant στο Χαλάνδρι (16 ευρώ). Ωραία ήταν, αλλά συμφωνήσαμε ότι τέτοια ώρα έπρεπε ήδη να πίνουμε το πρώτο μας κοκτέιλ. Αυτόν τον καιρό η Ελενα πίνει Paloma.
