Ο Αντώνης Φωνιαδάκης είναι χορογράφος και ζει στη Λυών. Συνεργάζεται με διάφορα θέατρα και πολιτιστικούς οργανισμούς σε Ευρώπη και Αμερική. Οι παραστάσεις του νέου έργου του, «Wisteria Maiden», θα δοθούν στο Μέγαρο Μουσικής στην Αθήνα στις 22, 23, 24 και 25 Απριλίου, και στη Θεσσαλονίκη στις 29 Απριλίου.
Πότε νιώσατε τελευταία φορά υπερήφανος ως Ελληνας;
Νιώθω υπερήφανος κάθε φορά που κάνω πρεμιέρα μιας νέας δουλειάς μου σε διαφορετικές μητροπόλεις του κόσμου και που συχνά σε αυτές τις παραστάσεις ακούω να μιλούν ελληνικά κάποιοι από τους θεατές. Η τελευταία φορά συγκεκριμένα ήταν όταν το έργο μου «Shaker Loops» σε μουσική John Adams, για το Ballet de Lorainne της Γαλλίας, παρουσιάστηκε στη Βασιλική Οπερα στο Covent Garden του Λονδίνου, με αρκετούς Ελληνες στο κοινό.
Σε τι σας έκανε καλύτερο η διεθνής εμπειρία σας;
Στην κατανόηση και στη μεθόδευση της προσωπικής μου χορογραφικής γραφής, αλλά και στη διεύρυνση των καλλιτεχνικών και προσωπικών μου αντιλήψεων.
Τι πιο πολύτιμο σας έδωσε η ελληνική παιδεία;
Η παιδεία που εξέλαβα, κυρίως από την οικογένειά μου, βασιζόταν στην αγάπη, στην αποδοχή, στην αλληλεγγύη, στο σεβασμό, αλλά και στη μετριοφροσύνη, στοιχεία που θεωρώ πολύτιμα για τη μέχρι τώρα πορεία μου στη ζωή και στην τέχνη.
Πού υπερέχουμε και σε τι υστερούμε ως Ελληνες;
Νιώθω να υπάρχει στον Ελληνα ένα πάθος, το οποίο είναι άκρως γοητευτικό, και από την άλλη μια έλλειψη οργάνωσης, που αποσυντονίζει και αποδομεί.
Πώς θα γίνει πιο ανταγωνιστικό το ελληνικό πανεπιστήμιο;
Κατανοώντας την παγκόσμια πραγματικότητα και τις προκλήσεις της εποχής μας, ενθαρρύνοντας την έρευνα και τον πειραματισμό, τοποθετώντας σημαντικούς και εμπνευσμένους θεωρητικούς σε κομβικά σημεία και διατηρώντας έναν υγιή και ουσιαστικό διάλογο με την πολιτεία και τους θεσμούς της.
Τι θα κάνατε για να δώσετε ώθηση στην ελληνική καινοτομία;
Θα υποστήριζα πάνω από όλα την οικονομική της ενίσχυση και την ώθηση μιας εξωστρεφούς επικοινωνιακής πολιτικής εντός και εκτός συνόρων.
Η έννοια της αριστείας πού εκφράζεται στην Ελλάδα;
Σε οποιαδήποτε κίνηση παροτρύνει την υπέρβαση του μετρίου.
Τι ουσιαστικό μπορούν να δώσουν στη χώρα οι διακεκριμένοι του εξωτερικού;
Νέες πληροφορίες, ιδέες, γέφυρες με το εξωτερικό. Θέτοντας ερωτήματα αλλά και προτάσεις, μπορούν να παραδειγματίσουν και να προβληματίσουν τις νέες γενιές, καθώς και να διαμορφώσουν έναν υγιή διάλογο με το εσωτερικό και εξωτερικό δυναμικό του ελληνισμού σε όλους τους τομείς.
Τι θα συμβουλεύατε έναν συνάδελφό σας που παραμένει και βιώνει την ελληνική πραγματικότητα;
Αντοχή, πίστη, συνεργασίες και ειλικρίνεια καταθέσεων σε καλλιτεχνικό επίπεδο.
Βγήκε κάτι θετικό από την κρίση – και ποιο είναι;
Η κρίση που διανύουμε είναι πολυπρόσωπη και πολυεπίπεδη. Σίγουρα είναι μεγάλες οι απώλειες αλλά και αρκετές οι ευκαιρίες για μια ουσιαστική ενδοσκόπηση των κοινωνικοπολιτικών θεσμών και επαναπροσδιορισμό των λειτουργιών τους. Από άποψη δημιουργική πάντοτε, είναι καλό να υπάρχει πρόκληση σε κοινωνικό και προσωπικό επίπεδο για τους καλλιτέχνες, χωρίς αυτή βεβαίως να θέτει ποτέ σε κίνδυνο την επιβίωσή τους. Στην τέχνη του χορού, πέρα από το πάθος και την επιθυμία, κυριαρχούν η αντοχή, η επιμονή, η προσμονή και η μεθόδευση, στοιχεία που σε καιρό κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής κρίσης είναι ίσως όπλα για τους καλλιτέχνες, προκειμένου να ξεπεραστούν τα εμπόδια και να βρεθούν λύσεις.
Με τι προϋποθέσεις θα γυρίζατε στην πατρίδα;
Αν και γυρίζω συχνά στην Ελλάδα, καθώς κρατάω επαφές με καλλιτέχνες και διοργανωτές, θα σκεφτόμουν μια πρόταση πιο μόνιμης συνεργασίας με θεσμούς, όπου η οικονομική υποστήριξη και η ελευθερία έκφρασης και κινήσεων θα μου επέτρεπαν να υπηρετήσω στον μέγιστο βαθμό το λειτούργημά μου. Πάντα με στόχο βεβαίως τη γεφύρωση Ελλάδας – εξωτερικού, αφού θα φρόντιζα να συνδυάσω ταυτόχρονα τις δράσεις μου στο εξωτερικό με τις υποχρεώσεις μου στο εσωτερικό.
Ποια ελληνική συνήθειά σας κρατήσατε;
Να κάνω μπάνιο γυμνός στις θάλασσες του κόσμου.
Ο Ελληνας ήρωάς σας.
Ο πολίτης που δοκιμάζεται καθημερινά, αλλά δεν σταματά να χαμογελάει και να ελπίζει.
Παιχνίδι με τις λέξεις
Τι πιο μικρό ελληνικό αγάπησα.
Το Γαϊδουρονήσι.
Το πρόσωπο που νοσταλγώ.
Των γονιών μου.
Η γεύση που συχνά ανακαλώ.
Ξινής μυζήθρας.
Η πιο ελληνική μου λέξη.
Ουρανός.
Τι παίρνω μαζί μου φεύγοντας από την Ελλάδα.
Προσμονή επιστροφής.
Σταθμοί στη ζωή του
1971: Γεννήθηκε στην Ιεράπετρα Κρήτης.
2004: Πρώτη ανάθεση χορογραφίας από το Ballet du Grand Theatre de Geneve για τη δημιουργία του έργου «Selon Desir» σε μουσικη Johan Sebastian Bach.
2012: Βραβείο καλύτερης χορογραφίας Danza & Danza στην Ιταλία για το έργο «Οι γάμοι» του Ιγκόρ Στραβίνσκι για το θέατρο Μaggio Musicale Fiorentino στη Φλωρεντία.
2013: Συνεργασία με την ομάδα χορού της Martha Graham για τη δημιουργία του έργου «Echo». Συνεργασία με τον Darren Aronofosky ως συντονιστής κινήσεων για τους τρισδιάστατους χαρακτήρες στην ταινία «Noah» της Paramount Pictures.