Κύριε διευθυντά
Από το κείμενο της κ. Δούρου που σχολιάζει («Κ» 26.11.2020) στη στήλη του ο κ. Μανδραβέλης αναδύονται στον ορίζοντα της μνήμης του αναγνώστη της οι υπομνήσεις της παρουσίας ή απουσίας της στον και από τον δημόσιο βίο σε καλές και στραβές περιστάσεις. Ως δρώσα στο προσκήνιο και κρίνει και κρίνεται. Δικαίωμά της και δικαίωμα των πολιτών. Αναδύεται όμως και μια προφανής παρανόηση ως προς τη σημασία των ρημάτων «αναδύω» και «αναδίδω – «αναδίνω». Το «αναδύω» είναι τουλάχιστον αδόκιμο, αν μη ανύπαρκτο. Το «αναδύομαι», μάλιστα. Αλλά η κ. Δούρου (αναφερόμενη σε πρόσφατη «οθονοποίηση» της πρόσοψης του Κοινοβουλίου και λησμονώντας τον κ. Καμμένο και την αρμονική συνεργασία τους) γράφει: «Σήμερα αναδύει την ταγκίλα της συντηρητικής υποκρισίας, ένα είδος “χουντίλας”, ψηφιακά αναβαθμισμένης». Θέλει να πει «αναδίνει», διότι αυτό το ρήμα δηλώνει την «εκπομπή οσμών», όπως εξηγεί ο Μπαμπινιώτης, και εν προκειμένω την οσμή της «ταγκίλας». Αλλά αυτά έχει η ελληνική γλώσσα: Γίνεται κάποτε τιμητής των Τιμητών…
Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0
Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε. Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε. Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.