Κύριε διευθυντά
Αναφορικά με την υποχρεωτική συνεπιμέλεια θα ήθελα να δώσω δύο παραδείγματα: Τι θα συνέβαινε αν το κράτος επέβαλε με νόμο κάθε αυτοκίνητο να έχει δύο οδηγούς με διαφορετική οδική φιλοσοφία;
Τι θα συνέβαινε αν το κράτος επέβαλλε με νόμο να συνεχίζεται ο συνεταιρισμός μεταξύ δύο «κακών» συνεταίρων για το καλό της επιχείρησης και της οικονομίας;
Το συμφέρον του παιδιού είναι η σταθερότητα και η ηρεμία στην καθημερινότητά του. Αν οι δύο πρώην σύζυγοι συνεννοούνται, δεν χρειάζονται διαιτητές. Αν όχι, ένας πρέπει να αποφασίζει για τα τρέχοντα και καθημερινά και ο άλλος να έχει όσο το δυνατόν συχνότερη επικοινωνία.
Αλλιώς, η κυβέρνηση προτείνω να νομοθετήσει ανάλογα και για τα του οίκου της, π.χ. μια καλή ιδέα θα ήταν η υποχρεωτική συγκυβέρνηση. Να δούμε, μπορεί να κυβερνηθεί η χώρα; Εχει δοκιμαστεί και απέτυχε.
Ας αφήσουν στην ησυχία τους τα παιδιά. Τους έχουν ήδη κληροδοτήσει αρκετά προβλήματα. Από αυτή την ιστορία κέρδος έχουν μόνο οι δικηγόροι, οι παιδοψυχολόγοι και όλοι οι ιδιώτες – εμπειρογνώμονες. Τα παιδιά μας πρέπει με κάποιο τρόπο να σπουδάσουν, αν το επιθυμούν, και να μεγαλώσουν με ηρεμία, μέσα στις τόσες δυσκολίες. Δεν χρειάζεται να αποφασίζουν τρίτοι γι’ αυτά…