Κύριε διευθυντά
Παρότι είχα υποσχεθεί, σεβόμενος τον εαυτό μου και κηδόμενος της αξιοπρέπειάς μου, να μην ασχοληθώ ούτε να απαντήσω στις αδολεσχίες του κ. Χ. Κονιδάρη, αναγκάζομαι να το κάνω, πιεζόμενος και ενθαρρυνόμενος από τα πολλά μηνύματα φίλων μεταξύ των οποίων και ιεράρχες της Εκκλησίας μας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το κείμενο του κ. Κονιδάρη, που δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή», την Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2020, βρίθει βαρύγδουπων, αυτοσχέδιων και μη, επιθετικών προσδιορισμών και κενολογιών, φληναφημάτων και νεολογισμών, με στόχο να δημιουργήσουν εντυπώσεις, σαν χειροβομβίδες κρότου-λάμψης, προκαλώντας σύγχυση, αποπροσανατολισμό και διαστροφή των πραγματικών δεδομένων.
Πρόκειται, ουσιαστικά, για μία αποτυχημένη επίδειξη ρηχών γνώσεων, που οι ωραίες λέξεις και οι εν πλήρει καταχρήσει επιθετικοί προσδιορισμοί δεν μπορούν να αποκρύψουν την κενότητα του περιεχομένου και τους κρυφούς και ανομολόγητους στόχους του συγγραφέα, η ατυχήσασα προσπάθεια του οποίου, μας θυμίζει το μετέωρο βήμα του πελαργού.
Βεβαίως, αυτό που εισπράττει κανείς διαβάζοντάς το δεν είναι μόνο το βραβείο της υπομονής να ασχοληθεί με ένα τέτοιο σχοινοτενές, ασύνταχτο και αδόμητο κείμενο, είναι η διαπίστωση ότι ο συντάκτης του, αν και υπογράφει με ευθυνοφόρο εκκλησιαστικό τίτλο, αποδεικνύεται άγευστος της ορθοδόξου πνευματικότητος και ζωής, παντελώς άπειρος γνήσιου εκκλησιαστικού ήθους και φρονήματος.
Είναι ολέθριο σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε να σημειώνονται τέτοιες παραφωνίες, που μόνο κακό προξενούν και διχάζουν ανεπίτρεπτα την Εκκλησία. Και αφού, μάλιστα, αυτά τα χυδαίας μορφής και περιεχομένου λιβελλογραφήματα δημοσιεύονται από τον «Διευθυντή του Γραφείου Τύπου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών», τότε αυτά εκθέτουν ανεπανόρθωτα και τον ίδιο τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κ. Ιερώνυμο – ο οποίος προφανώς δεν θα εγνώριζε αυτή τη δημοσίευση, όπως δεν εγνώριζε και για τη δήλωση στην οποία υποτίθεται πως «προέβη» για το δήθεν τρομοκρατικό χτύπημα σε ορθόδοξη Εκκλησία στη Λυών, ενώ επρόκειτο για ερωτική… τραγωδία.
Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν το σοφώτατο: «εξ ιδίων κρίνεις τα αλλότρια»!
Ετσι και ο αγαπητός «κ. Διευθυντής» κρίνει εκ των ιδίων τους άλλους, με φυσικό αποτέλεσμα να τους αδικεί κατάφωρα και ευελπιστούμε όχι συνειδητά! Η Ορθοδοξία, κ. Κονιδάρη, θα έπρεπε να ξέρετε, δεν είναι κίνημα, ούτε ολοκληρωτικό καθεστώς!
Η Εκκλησία μας, «κ. Διευθυντά του Γραφείου Τύπου της Αρχιεπισκοπής Αθηνών», είναι αποκάλυψη Θεού. Και ο Χριστός μας έπλασε και μας εκάλεσε εν ελευθερία!
Οι καιροί είναι δύσκολοι και οι ημέρες μας «πονηρές». Χρέος μας είναι να ενημερώνουμε με υπευθυνότητα και με αλήθειες το αναγνωστικό μας κοινό, που εμπιστεύεται την κρίση μας.
Δεν θέλω να απαντήσω γραμμή προς γραμμή στο κείμενο αυτό.
Θέλω απλά να υπογραμμίσω πώς μας χαρακτηρίζει η… κορυφή αυτή της ευπρέπειας και της δημοσιογραφικής δεοντολογίας: Ως… «το άκρο των διαφόρων παρατρεχάμενων παραγόντων, αναλυτών, σχολιαστών και λοιπών απροσδιορίστου ιδιότητος και ταυτότητος ανεπάγγελτων, αμόρφωτων και τυχάρπαστων παρασίτων και τρωκτικών παραεκκλησιαστικών συστημάτων που… επιχειρούν να στήσουν παιχνίδια διαδοχής…».
Προφανώς τον εαυτό του περιέγραφε τόσο γλαφυρά με τις παραπάνω λέξεις.
Εμείς παίζουμε τα παιχνίδια διαδοχής ή αυτός πίσω από την πλάτη του προϊσταμένου του Αρχιεπισκόπου; Μήπως θέλει να γράψω και να πληροφορήσω από σήμερα τους αναγνώστες για τη συμφωνία που έχουν συνάψει, υπό την δική του εποπτεία και εγγύηση, συγκεκριμένοι αρχιερείς και το σχέδιο της επόμενης μέρας;
Να του υπενθυμίσω, επίσης, τι έλεγε στα κανάλια από τη μέρα που εισήλθε ο Αρχιεπίσκοπος στον «Ευαγγελισμό»;
Στο ένα κανάλι βγήκε και είπε ότι ο Αρχιεπίσκοπος είχε κολλήσει τον κορωνοϊό το Σαββατοκύριακο που είδε τον πρωθυπουργό και όταν δεν του έβγαιναν οι μέρες, σε άλλο κανάλι είπε ότι πιθανόν να νόσησε νωρίτερα, δηλαδή στο περίφημο γεύμα της Συνόδου…
Αν όλα αυτά, και άλλα «κατορθώματα» –που εάν προκληθούμε θα δημοσιοποιήσουμε– δεν είναι διαπόμπευση και εξευτελισμός της Εκκλησίας και του Αρχιεπισκόπου, τότε τι είναι;
Οσο για το ποιοι στήνουν παιχνίδια διαδοχής, δεν έχετε, κ. Κονιδάρη, παρά να κοιταχτείτε στον καθρέφτη.
Προς το παρόν, αυτά!
Και για να είμεθα δίκαιοι, το μόνο σωστό που διέκρινα στο κείμενο του κ. Κονιδάρη είναι το μέρος της κατακλείδας του, στο οποίο απεύχεται έναν νέο διχασμό στην πατρίδα μας.
Ας προσέξει να μην είναι ο ίδιος που θα τον τροφοδοτήσει με τέτοια διχαστικά, υβριστικά, προσβλητικά και δηλητηριώδη κείμενα, για τα οποία θα κληθεί να δώσει λόγο στον Θεό και στην Εκκλησία!
Και στη συνείδησή του, ίσως…