Κύριε διευθυντά
Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον τη συνέντευξη του κ. Πέτρου Παπακωνσταντίνου με τον Εντουί Πλενέλ, στην «Καθημερινή» της Κυριακής (6/12), και θα ήθελα να σας γράψω τα ακόλουθα:
Διαβάζω πάντα με ενδιαφέρον τα άρθρα του κ. Παπακωνσταντίνου και τον θεωρώ άριστο γνώστη των γαλλικών πολιτικών γεγονότων και κατά συνέπεια σωστό σχολιαστή τους.
Αυτή τη φορά, όμως, θεωρώ ότι παρέλειψε να αναφέρει και να διαφωτίσει τους αναγνώστες με μια παράμετρο της πολιτικής στράτευσης του Πλενέλ και των τελευταίων εξελίξεων, παραθέτοντας αποκλειστικά την εκδοχή Πλενέλ. Εξηγούμαι:
Πλενέλ:
– Είναι γεγονός ότι δούλευε, στα νιάτα του, στη Le Monde, άλλα χρόνια τώρα προΐσταται της Mediapart, έναν ισότοπο αποκλειστικά αφιερωμένο στην προάσπιση των συμφερόντων και επιδιώξεων της άκρας αριστεράς, του Μελανσόν, των «αντιφά» και, κυρίως, των μουσουλμάνων…
– Δεν γίνεται διαδήλωση, κάθε εβδομάδα, αυτών των οργανώσεων στους δρόμους του Παρισιού, που να μη βρίσκεται ο Πλενέλ στην πρώτη γραμμή. Αυτή η στράτευσή του, κατ’ εμέ, αφαιρεί πλήρως την αντικειμενικότητα και τη φερεγγυότητα που είναι συστατικά στοιχεία, εκ των ων ουκ άνευ, των υπεύθυνων και σωστών δημοσιογράφων.
– Εχει επανειλημμένως υπερασπισθεί δημοσίως τζιχαντιστές εγκληματίες και τους μουσουλμάνους, επαναλαμβάνοντας συνεχώς το αυτονόητο: «Δεν είναι όλοι οι μουσουλμάνοι τρομοκράτες…», παραλείποντας να προσθέσει, όμως, ότι «όλοι οι τρομοκράτες είναι μουσουλμάνοι…».
– Επίσης, υπερασπίσθηκε σθεναρά ηγετικούς εκπροσώπους της μουσουλμανικής κοινότητος, διωκόμενους ακόμη και για εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου (Tariq Ramadan, φυλακισμένος για σωρεία βιασμών…).
– Είναι επίλεκτο μέλος της γνωστής κάστας «Gauche caviar» (εγώ τη λέω γιαλαντζί αριστερά), που κατοικεί στο πανάκριβο 6ο quartier του Παρισιού, όπου την εποχή των ’50s, και του αρχιερέως της «επανάστασης» Ζαν-Πολ Σαρτρ, ονειρευόταν να την αρχίσει από τα Cafe de Flore et 2 Magots… (Τρομάρα τους).
Απάντηση:
Ο Εντουί Πλενέλ εργάστηκε στη Le Monde επί 25 συναπτά έτη, τα τελευταία τέσσερα ως διευθυντής σύνταξης, και έφυγε από την εφημερίδα σε ηλικία 53 ετών – όχι και τόσο «στα νιάτα του», θα έλεγα. Σχολιάζει συχνά θέματα της επικαιρότητας στη δημόσια τηλεόραση, κυρίως χάρη στις μεγάλες δημοσιογραφικές επιτυχίες του Mediapart, όπως η υπόθεση Μπετανκούρ και το σκάνδαλο Σαρκοζί – Καντάφι που έφερε τον πρώην πρόεδρο στο γραφείο του ανακριτή. Οπως έγραψα και στην παρουσίαση της συνέντευξης, ο Μακρόν έδωσε δύο συνεντεύξεις στον Πλενέλ και το Mediapart στην προεκλογική καμπάνια του 2016, ένδειξη του κύρους και της απήχησής τους.
Οσο για την άποψη ότι «όλοι οι τρομοκράτες είναι μουσουλμάνοι», δεν αντέχει στη σύγκριση με την πραγματικότητα. Η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα και το μακελειό στο Κράισττσερτς της Νέας Ζηλανδίας είναι τα πιο χτυπητά παραδείγματα. Αλλά και η Γαλλία γνώρισε τη φονική τρομοκρατία της OAS τη δεκαετία του ’60 και, πιο πρόσφατα, τη νεοναζιστική Nomad 88 και την παρομοίου φυράματος Génération Identitaire. Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που είπε ο Πλενέλ, και το προσυπογράφω, είναι ότι η ισλαμοφοβία δεν απαντά στην ισλαμική τρομοκρατία, αντίθετα διευκολύνει τη δημαγωγία των φανατικών.
Πέτρος Παπακωνσταντίνου