Κύριε διευθυντά
Ως συνήθως, η σαββατιάτικη σελίδα της εφημερίδας, που δημοσιεύει τα γράμματα αναγνωστών, είναι άκρως ενδιαφέρουσα. Δύο επιστολές (φ. 5/12), αυτή του κ. Γεράσιμου Μιχαήλ Δώσσα και του κ. Αλέξανδρου Οικονόμου, στην ουσία τους, είναι μια διαμαρτυρία για την έλλειψη πατριωτισμού στη σημερινή Ελλάδα.
Στην επιστολή μάλιστα του κ. Οικονόμου αναφέρεται και το Ισραήλ ως παράδειγμα πατριωτισμού, επειδή η χώρα αυτή κατενίκησε δεκαπλάσιους εχθρούς και, εδώ, αξίζει να σας διηγηθώ μια προσωπική ανάμνηση περασμένων ετών που έχει σχέση με το θέμα, διότι δείχνει πώς κάποιος που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε αποφύγει τη στρατολόγηση, δίχως να του είχε προσαφθεί ψόγος από τους συμπατριώτες του, εγκατέλειψε τα πάντα και πήγε να πολεμήσει.
Τον Ιούνιο του 1967 έτυχε να βρίσκομαι στο Λονδίνο όπου είχε πρωτοανεβαστεί το μιούζικαλ «Ο βιολιστής στη στέγη» με πρωταγωνιστή έναν Ισραηλινό, τον Τοπόλ. Θέλοντας να βγάλω εισιτήριο για τη θεατρική αυτή παράσταση, με πληροφορούν ότι ο πρωταγωνιστής έφυγε εσπευσμένα για την πατρίδα του και δεν ήξεραν να μου πουν για πόσο καιρό.
Ο κύριος λοιπόν αυτός, ο πολύς και δημοφιλής Τοπόλ, είχε πάει στο Ισραήλ για να πολεμήσει, σαν μάχιμος που ήταν, στον Πόλεμο των Εξι Ημερών που διεξήγαγε η πατρίδα του εναντίον των δεκαπλασίων εχθρών, και μετά τις έξι αυτές μέρες επανήλθε στο Λονδίνο, και έτσι μπόρεσα και εγώ να παρακολουθήσω την παράσταση με τον κανονικό πρωταγωνιστή.