Κύριε διευθυντά
Ο αγώνας της ιατρικής επιστήμης κατά των κακοήθων νεοπλασμάτων (κατά του καρκίνου, μονολεξί) είναι και θα εξακολουθεί, εις τους αιώνας, να είναι διηνεκής, γιατί ο καρκίνος πάντα θα απειλεί να συντομεύσει τον βίο μας. Πολλές φορές μάλιστα με επώδυνο τρόπο. Η νίκη μας κατά του καρκίνου δεν πρέπει να αναμένεται ως η παντελής εξάλειψη των κακοήθων όγκων από τη ζωή μας. Αυτό αποκλείεται διότι η γένεση των κακοήθων νεοπλασμάτων εκκινεί πάντοτε από την «τρέλα» ενός κυττάρου ή ελαχίστων κυττάρων που «αποφασίζουν» να μην ακολουθήσουν τη διατεταγμένη από τη φύση τους πορεία, αλλά πολλαπλασιάζονται υπέμετρα και ταχύτατα «εκτός προγράμματος», εις βάρος των γειτόνων.
Η επιστημονική έρευνα έχει εντοπίσει αρκετά αίτια υπεύθυνα γι’ αυτή την κυτταρική «τρέλα». Είναι, π.χ., το κάπνισμα και διάφορες χημικές ουσίες που χρησιμοποιούμε στις εργασίες μας, εκτιθέμεθα σ’ αυτές ή καταναλώνουμε. Για πολλές άλλες κυτταρικές «τρέλες», που καταλήγουν σε νεοπλάσματα, τα αίτια παραμένουν άγνωστα. Η ιατρική επιστήμη εισέρχεται στον πόλεμο κατά των νεοπλασμάτων κάπως αργά. Δεν προλαμβάνει την εμφάνισή τους. Οταν διαπιστώσει την παρουσία τους, προσπαθεί να εμποδίσει την ανάπτυξή τους και καταστέλλει, κατά το δυνατόν, την εξάπλωσή τους. Παρά ταύτα, στον αγώνα κατά του καρκίνου έχουν κατορθωθεί αξιοθαύμαστα επιτεύγματα. Στην πλειονότητα των περιπτώσεων έχει ανασταλεί η προέλαση του εχθρού (με χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες, ανοσοθεραπείες) και πάμπολλες φορές ο εχθρός έχει εξολοθρευθεί (με χειρουργικές εκτομές). Ο καρκίνος είναι εχθρός μας και πρέπει να τον αντιμετωπίσουμε. Είναι ένας κακός αλλά και μόνιμος γείτονάς μας. Και μάλιστα απρόβλεπτος και «τρελός». Δεν μπορούμε, δυστυχώς, να τον θανατώσουμε.