Κύριε διεθυντά
Βαρύ ανάθεμα απαγγέλλεται εναντίον των αντιτιθεμένων στον εμβολιασμό κατά του εστεμμένου ιού. Η αντίδραση είναι απολύτως δικαιολογημένη με εξαίρεση εκείνων, οι οποίοι παραμένουν ειλικρινώς αμετάπειστοι με επιστημονικές αντιρρήσεις ή έστω προσωπικούς φόβους.
Οι «οπαδοί» του εμβολίου θεωρούμε αδικαιολόγητη την καχυποψία για την ανάγκη και την αποτελεσματικότητά του. Στο σημείο αυτό δεν είναι άσκοπο να θυμηθούμε το παγκόσμιο σκάνδαλο του 2009-2010 με την «πανδημία» και το εμβόλιο της «νέας (τότε) γρίπης» και με συμμετοχή των εκπροσώπων της επιστημονικής κοινότητος μέχρις επιπέδου Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Το θέμα είχε φθάσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, που υιοθέτησε καταδικαστικό ψήφισμα στις 8-3-2011. Συνεπώς θα έπρεπε όλοι να είμαστε πιο προσεκτικοί, διότι έτσι δημιουργούνται προηγούμενα και σπείρονται αμφιβολίες.
Με την ευκαιρία αυτή θα ήθελα να αναφερθώ στον μόνο –ευτυχώς– κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του αντιεμβολιαστικού κινήματος. Προσωπικά –με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει– με ενοχλεί η αντιμετώπιση της βουλευτικής ιδιότητος ως «μερικής απασχόλησης», ιδίως όταν αυτή δεν κωλύει την «πάνδημη» τηλεοπτική κερδοσκοπία (η βουλευτική αποζημίωση με τα παραφερνάλιά της αποκλείει την ανάγκη βιοπορισμού) με διαφημιστικές εκπομπές.
Το άρθρο 57.1 του Συντάγματος ορίζει ότι: «Τα καθήκοντα του βουλευτή είναι ασυμβίβαστα με τα έργα ή την ιδιότητα του ιδιοκτήτη ή εταίρου ή μετόχου ή διοικητή ή διαχειριστή ή μέλους του Δ.Σ. ή γενικού διευθυντή… επιχείρησης, η οποία… γ) Κατέχει τηλεοπτικό σταθμό ή εκδίδει εφημερίδα… Με ειδικό νόμο μπορεί να καθορίζονται επαγγελματικές δραστηριότητες πέραν αυτών που αναφέρονται στα προηγούμενα εδάφια, η άσκηση των οποίων δεν επιτρέπεται στους βουλευτές».
Μήπως θα ήταν σκόπιμο κάποιος/οι να ασχοληθεί/ούν με το θέμα του βουλευτή και των υποψηφίων βουλευτών, που επιλέγουν το Ευαγγελικό «και ταύτα ποιήσαι κακείνα μη αφιέναι» (Ματθαίος ΚΓ΄, 23), αντιστρέφοντας βέβαια το νόημα του μηνύματος;