Κύριε διευθυντά
Διάβασα δις και πολύ προσεκτικά το «Σχόλιο» του έγκριτου συνεργάτη σας κ. Κώστα Λεονταρίδη για τον «Παπουλάκο» («Κ», 29/9). Δεν πάει πολύς καιρός από τότε που, ξανακοιτάζοντας και ξαναδιαβάζοντας τόμους των «Εκδόσεων Γαλαξία», ξεφύλλισα επιτροχάδην τον «Παπουλάκη» του Μπάμπη Αννινου πρωτοδημοσιευμένου το 1925. Διακινδυνεύω την υπόθεση ότι ο κ. Κ. Λεονταρίδης βασίστηκε στον Αννινο, ο οποίος, όπως και οι εφημερίδες της εποχής του, διασύρει τον Παπουλάκο. Ωστόσο το 1951 ο Κωστής Μπαστιάς εκδίδει στη Νέα Υόρκη τον «Παπουλάκο» (σελίδες 256), ένα Συναξάρι εκτενέστερο του δημοσιογραφικού τομιδίου του Αννινου. Αντιγράφω από τον Μπαστιά το απέναντι από τη σελίδα τίτλου κεφαλαιογραφημένο και εντός πλαισίου κείμενο.
«Η θαυμαστή εικόνα του εξωφύλλου είναι αντίγραφο από τη μοναδική που σώζεται στη Μονή του Αγίου Γεωργίου του Σιναΐτου, στο Αγιο Ορος Αθως.
Την ανακάλυψε ο Φώτης Κόντογλου και την αντέγραψε για τούτο το βιβλίο ο ευσεβέστατος αγιογράφος Γεώργιος Γλιάτας».
Οφείλω να υπενθυμίσω ότι ο αντιπαπαδιαμαντικότατος Κ. Θ. Δημαράς δεν εφείσθη επαίνων για το βιβλίο του Μπαστιά.
Από την προτελευταία παράγραφο του «Σχολίου» του κ. Κ. Λεονταρίδη πληροφορούμαι ότι υπήρξε αίτημα αγιοκατάταξης του Παπουλάκου που παραμένει ανοιχτό – ο Θεός πάντως δεν επείγεται να αποκατασταθεί πλειοψηφικώς η μνήμη των σαλών τέκνων του. Ωστόσο θα ευχόμουν να αναζητούσαν οι αναγνώστες της «Κ» σε παλαιοβιβλιοπωλεία ή βιβλιοθήκες το βιβλίο του Μπαστιά. Αν μη τι άλλο, είναι καλή γραφή.
Υστερόγραφο: είμαι εμβολιασμένος, μασκοφορώ αδιαλείπτως και ασχάλλω με αρχιερείς, ιερείς, μοναχούς και λαϊκούς που αντιδρούν αποτυφλωμένοι στις παραινέσεις της Ιεράς Συνόδου.