Έντυπη Έκδοση
Κύριε διευθυντά
Για περισσότερο από δύο μήνες πρώτο θέμα στα ΜΜΕ ήταν η ίδρυση ξένων μη κερδοσκοπικών ΑΕΙ στην Ελλάδα, που «λύθηκε» με την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου στη Βουλή.
Οι σχετικές αντιδράσεις, πορείες, διαμαρτυρίες φοιτητών αλλά και καθηγητών, φαίνεται ότι για την ώρα σταμάτησαν.
Και να που πρόσφατα με δύο άρθρα στην «Καθημερινή» (22 Μαρτίου και 23 Μαρτίου), με τίτλο «Τμήματα-φαντάσματα ελλείψει φοιτητών» και «Το άνυδρο χωριό που έγινε μητρόπολη», αντίστοιχα, ένα ακόμη θέμα έρχεται στην επιφάνεια.
Ανάμεσα στα τμήματα-«φαντάσματα» οι Σχολές Ιστορίας και Αρχειονομίας, Βιβλιοθηκονομίας και Μουσειολογίας του Ιονίου Πανεπιστημίου της Κέρκυρας.
Σπάνια ντοκουμέντα φέρνει στο φως η «Καθημερινή». Πηγή τα Γενικά Αρχεία του Κράτους. Και αναρωτιέται κανείς γιατί να μη θέλουν τα νέα παιδιά να σπουδάσουν αρχειονομία και βιβλιοθηκονομία και μάλιστα ειδικά στην Κέρκυρα που διαθέτει ένα πολύ πλούσιο αρχειακό υλικό το οποίο ξεκινάει από την Ενετοκρατία, την Αγγλοκρατία, την Καποδιστριακή περίοδο. Την Κέρκυρα που διαθέτει την Αναγνωστική Βιβλιοθήκη με μοναδικά σπάνια κειμήλια. Υλικό ανεκτίμητο για την ιστορία της πατρίδας μας. Και βέβαια ΓΑΚ δεν λειτουργούν μόνο στην Κέρκυρα, αλλά και στο Αιγαίο, στο Ναύπλιο, στον Βόλο, στα Γιάννενα και στην Κρήτη, στη Ζάκυνθο, στην Κεφαλονιά και σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας μας.
Περιμένουν τους ερευνητές να ψάξουν να βρουν, να παράγουν εργασίες, διπλωματικές, ντοκτορά.
Οταν ήμουν πολύ νέα, πέρναγα ώρες στο υπόγειο της Ακαδημίας Αθηνών χωμένη μέσα στα Καποδιστριακά αρχεία.
Τότε τα ΓΑΚ στεγάζονταν στα υπόγεια της Ακαδημίας και οι μελετητές είχαν στη διάθεσή τους μόνο ένα μεγάλο τραπέζι αναγνωστηρίου που δεν διέθετε πάνω από 15 θέσεις. Θα θυμάμαι πάντα τους μεγαλύτερους ερευνητές και ιδιαίτερα τον Γ. ∆ημακόπουλο (τ. νομάρχη Αττικής) που με βοήθησε και μου άνοιξε δρόμους.
Και τι δεν μπορεί κανείς ν’ ανακαλύψει μέσα στα αρχεία (κι όχι μόνο στα ΓΑΚ αλλά και στα αρχεία ιδρυμάτων, δημοσίων υπηρεσιών, οργανισμών, τραπεζών κ.λπ.).
Ο Γιάννης Σακελλαράκης, ο πολύ γνωστός από τις ανασκαφές του στις Αρχάνες, στο Ιδαίο Αντρο, στη Ζώμινθο, γράφει στο βιβλίο του «Ανασκάπτοντας το παρελθόν», εκδ. Ικαρος.
«Αποτελεί σχεδόν προϋπόθεση του σύγχρονου πολιτισμένου βίου, το ότι οφείλουμε να ενδιαφερόμαστε για το παρελθόν μας, για την κληρονομιά μας». Οπως κάθε ανασκαφή έτσι και κάθε αρχειακή έρευνα αποτελεί μια ενδοσκόπηση όχι κάποιου εγώ αλλά κάποιου λαού.
Φυσώντας την αρχειακή σκόνη από τα παλιά έγγραφα ανακαλύπτεις την πρόσθετη μαγεία που κρύβεται πίσω από τις γραμμές τους, σ’ ένα απρόσμενο παιχνίδι διαχρονικότητος.
Το ότι στη Σχολή Ιστορίας και Αρχειονομίας του Πανεπιστημίου της Κέρκυρας έμειναν τμήματα «φαντάσματα», είναι κάτι που πρέπει να το ψάξουμε. Να αναζητήσουμε τις αιτίες.
Τι γνωρίζουν οι απόφοιτοι του Λυκείου μας για τη σημασία και την αξία των αρχείων; Τι γνωρίζει ο μέσος πολίτης γι’ αυτά.
Γεμάτα σπάνια ντοκουμέντα που σκιαγραφούν την ιστορία της χώρας μας. Θα μπορούσε άραγε η «Καθημερινή» να καθιερώσει ένα εβδομαδιαίο άρθρο με αρχειακό υλικό και να δώσει μια ώθηση στην αρχειακή έρευνα;
*Ομ. Καθηγήτρια ΕΜΠ