Κύριε διευθυντά
Τον Σεπτέμβριο του 1943 συνθηκολόγησε η Ιταλία μετά την επιτυχή απόβαση των συμμάχων στη Σικελία. Υπήρχαν τότε στην Ελλάδα δώδεκα ιταλικές μεραρχίες. Οι δέκα παραδόθηκαν αμαχητί στους Γερμανούς. Μια αντιστάθηκε (της Κεφαλονιάς) και εξοντώθηκε. Η μόνη που προσχώρησε στις συμμαχικές δυνάμεις ήταν η μεραρχία Πινερόλο της Θεσσαλίας. Ο διοικητής της μεραρχίας Ινφάντε πείστηκε να προσχωρήσει στις συμμαχικές δυνάμεις, κυρίως από τον διευθυντή της Αβερωφείου Γεωργικής Σχολής Λαρίσης, τον γεωπόνο Φιλοποίμενα Τζουλιάδη με τον οποίο είχε κοινωνικές σχέσεις. Να σημειωθεί ότι η σύζυγος του Τζουλιάδη ήταν αδελφή του μεγάλου συγγραφέα Καραγάτση.
Τις συμμαχικές δυνάμεις αντιπροσώπευαν η βρετανική αποστολή και το Κοινό Γενικό Στρατηγείο ανταρτών (ΕΛΑΣ – Ε∆ΕΣ – 5/42 Σύνταγμα Ψαρρού) που είχαν έδρα στα Αγραφιώτικα χωριά. Τη μεραρχία Πινερόλο αντικατέστησε ως στρατός κατοχής στη Θεσσαλία η επίλεκτη γερμανική 4η Μεραρχία SS. Οι Γερμανοί, μένεα πνέοντες κατά των πρώην συμμάχων τους Ιταλών, οργάνωσαν μια μεγάλη επιχείρηση για να τους τιμωρήσουν και για να χτυπήσουν τους αντάρτες.
Μια μονάδα έβαλε στόχο το αντάρτικο αεροδρόμιο, εγκατεστημένο στο υψίπεδο (800 μ.) της Νεκρόπολης, το οποίο τώρα καλύπτεται από τη λίμνη Πλαστήρα. Στη διαδρομή της πέρασε από το μοναστήρι της Πέτρας, δίπλα στο αγραφιώτικο χωριό Καταφύγι. Στο μοναστήρι αυτό υπήρχε αποθήκη τροφίμων των ανταρτών, με διαχειριστή τον νεαρό φοιτητή της Ανωτάτης Εμπορικής Ευριπίδη (ξεχνώ το επώνυμό του). Ο Ευριπίδης έλαβε εντολή να εκκενώσει την αποθήκη και να κρύψει τα πολύτιμα τρόφιμα. Το έπραξε εγκαίρως αλλά οι Γερμανοί τον πρόλαβαν πριν απομακρυνθεί. Τον έστησαν αμέσως για εκτέλεση αλλά όλως παραδόξως γλίτωσε.
Ο Ευριπίδης τελείωσε τις σπουδές του και έκανε καριέρα, ως ανώτερο στέλεχος, στο υπουργείο Οικονομικών. Κατά τη διάρκεια των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΟΚ είχε κάποιο ρόλο και επισκεπτόταν τις Βρυξέλλες. Ο αδελφός μου Γιώργος, ο οποίος διάγει τώρα το εκατοστό δεύτερο έτος της ηλικίας του, είχε γνωρίσει τον Ευριπίδη ως αντάρτης κατά την Κατοχή και είχε διατηρήσει επαφή μαζί του. Του είπε λοιπόν να με αναζητήσει στις Βρυξέλλες όπου βρισκόμουν συνεχώς ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ∆ιαπραγματεύσεων. Ο Ευριπίδης με βρήκε. Μικρόσωμος με σβέλτο κορμί και οξύ πνεύμα.
Του ζήτησα λοιπόν να μου εξηγήσει πώς γλίτωσε από τους Γερμανούς που τον είχαν συλλάβει. Ηταν γνωστό ότι οι Γερμανοί σκότωναν όποιον έβρισκαν μπροστά τους κατά την επιχείρηση αυτή. Ιδού πώς μου διηγήθηκε την περιπέτειά του:
«Με είχαν στήσει για εκτέλεση σε ένα υψωματάκι. Πίσω μου υπήρχε μια απότομη πλαγιά.
Πριν τραβήξουν τη σκανδάλη ακούστηκαν πυροβολισμοί κάπου εκεί κοντά. Οι Γερμανοί αιφνιδιάστηκαν και έστρεψαν τα βλέμματά τους προς την κατεύθυνση των πυροβολισμών. Εγώ έκανα μια τούμπα προς τα πίσω και, κατρακυλιζόμενος στην απότομη πλαγιά, έφθασα σε κάποιο βαθούλωμα. Μικρόσωμος όπως είμαι χώθηκα εκεί και ήμουν αθέατος από τους Γερμανούς. ∆εν έψαξαν να με βρουν επειδή ήταν πολύ βιαστικοί. Ηθελαν να φθάσουν γρήγορα στο αεροδρόμιο».
*Επίτιμος Διευθυντής Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Επίτιμος Διδάκτωρ Γεωπονικού Πανεπιστημίου, πρ. Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Γεωργίας